ตอนที่1 เกิดใหม่อีกครั้ง

ต๭นที่1 “เกิดใหม่อีกครั้ง” ประตูเหล็กอันกว้างใหญ่เปิดออก หญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดนักโทษอยู่ ในมือถือเอกสารที่เก่าแก่อยู่ ข้างหลังเป็นเสียงของตำรวจผู้กุมขัง “ออกเป็นแล้วก็ไปเป็นคนดีนะ” ไปเป็นคนดี? เธอยิ้มอย่างเย็น ชา ในสมองของเธอค่อยๆ ปรากฏความทรงจำของเจ้าของร่างนี้——ความทรงจำของเย่หลินฮวน เย่หลินฮวนเกิดในตระกูลที่มีอำนาจและร่ำรวยที่อยู่ในเมืองจิน ต่อมาคุณพ่อรักในการเล่นพนัน ในตอนที่เธออายุ 16 คุณแม่ก็ล้มป่วยจนเสียชีวิต ระยะเวลาไม่ถึงสามีคุณพ่อก็แต่งงานใหม่ ยังพาน้องสาวคนหนึ่งที่อายุน้อยกว่าเธอเล็กน้อยกลับมาด้วย หลังจากนั้นตำแหน่งที่เธออยู่ในตระกูลเย่ก็ลดน้อยลง พ่อเลี้ยงรังแกเธอในบ้าน น้องสาวก็แย่งแฟนที่เธอรักไป เธอพยายามอดทน อดทนมาตลอดกระทั่งอายุ 22 เพื่อที่จับรวบรวมอำนาจของตระกูลเย่ในเมืองเมืองจิน คุณพ่อยกเธอให้กับครอบครัวทหารและการเมืองคุณชายใหญ่ตระกูลลี่ที่พิการ——ลี่หยู๋เชิน ลี่หยู๋เชินเกิดอุบัติเหตุขึ้นในการฝึกทหารครั้งหนึ่ง ทำให้ส่วนล่างของเขาพิการ ส่วนข้างล่างไม่สามารถใช้ได้ ทั้งชีวิตนี้ก็ไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ และจุดยืนของเธอในบ้านฝ่ายชายก็ตกต่ำมาก ได้รับแต่ความเย็นชา สุดท้ายแล้วเป็นเพราะโทษ ‘ฆาตกรรม’ ถูกคนอื่นฟ้องร้องขึ้นศาล จึงถูกพิพากษาจำคุกสามปี เรื่องราวเมื่อสามปีก่อน ราวกับว่าพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ทุกอย่างต่างก็เผยอยู่ข้างหน้า นั่งอยู่บนรถแท็กซี่ มองดูวิวข้างนอกหน้าต่าง มือที่เรียวยาวของเธอวางอยู่บนตัก แล้วจับชายเสื้อไว้อย่างแน่น ทั้งชีวิตนี้ของเย่หลินฮวน ราวกับว่าได้รับความรังแกอย่างไม่หยุดยั้ง ร้องขออย่านับไม่ถ้วน ฉะนั้นในตอนที่เธอรู้สึกหมดหวังมากที่สุดในขณะที่อยู่ในคุก จึงได้เลือกทางที่หายไปจากโลกนี้ และเพราะเช่นนี้จึงทำให้วิญญาณของเธอกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง เธอมีความทรงจำที่เจ็บปวดของเย่หลินฮวน รถแท็กซี่ขับไปประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าๆ ในที่สุดก็ค่อยๆ ขับเข้าไปในบ้านสามชั้น เธอนำธนบัตรที่เหลือเพียงหนึ่งใบในกระเป๋าออกมา หลังจากพูดขอบคุณแล้วก็เดินตรงเข้าไปทางประตูของวิลล่า เธอกดกระดิ่ง “คุณหนูเย่?” คนใช้ที่มาเปิดประตูเห็นหน้าเธอแล้ว จู่ๆ ก็นิ่งไปเลย จากนั้นก็รีบเปลี่ยนชื่อเรียก “อ้อไม่ คุณนายใหญ่?! คุณนายใหญ่กลับมาแล้ว!” เย่หลินฮวนจากไปสามปีเต็มๆ ในสามปีนี้ไม่มีใครไถ่ถามความเป็นอยู่ของเธอเลย ถึงแม้ว่าตระกูลลี่จะมีอำนาจไปทั่วฟ้า แต่ก็ไม่ได้ยื่นมือเข้ามาช่วย ราวกับว่าอยากให้เธอตายในคุกไปเลย มองออกเลยว่าตระกูลลี่ไม่พอใจกับลูกสะใภ้คนนี้ขนาดไหน ฉะนั้นพอคนใช้เห็นเธอแล้ว จึงตกใจมาก แต่ก็ยังรีบไปเอารองเท้าแตะ มาวางไว้ข้างๆ ขาเธอ “รอก่อน!” ยังไม่รอให้เท้าของเธอก้าวเข้าไป ผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูหรูหราสง่าก็เดินลงจากบันไดลงมา กี่เพ้าสีแดงทำให้เธอดูดีมากยิ่งขึ้น บนนิ้วกลางสวมแหวนที่ใหญ่เท่าไข่นกอยู่ การแต่งหน้าดูดีมาก เธอมองดูจากที่ไกลๆ สีหน้าก็แย่ลง “ใส่ชุดที่อัปมงคลแบบนี้เข้ามา อยากจะมาทำร้ายตระกูลลี่เราหรอ? น้าเหมย รีบเลย พาเธอไปอาบน้ำที่เรือนเล็กข้างๆ ก่อน เปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาด อย่าให้นำพาเชื้อโรคเข้ามาล่ะ อาการของหยู๋เชินพึ่งดีขึ้น ไม่สามารถรับการทรมานแบบนี้ได้!!” ทันใดนั้นก็มีคนเดินมายังข้างหน้าของเธอ แล้วแสดงท่าทางกับเธอ “คุณนายใหญ่ เชิญค่ะ” แปลว่าให้เธอออกไป เรือนเล็กที่อยู่ข้างๆ คือเรือที่เอาไว้ให้คนใช้อาบน้ำ สิ่งแวดล้อมสกปรกมาก นี่เหมือนกับว่าเอาเธอไปเป็นคนใช้โดยตรงเลย มุมปากของเธอยิ้มอย่างเย็นชา ขี้เกียจตอบโต้ด้วย เธอวางรองเท้ามือลง “ได้ค่ะ คุณแม่” หลังจากพูดจบ ก็กันหลังเดินตามคนใช้ออกไป คุณหญิงอึ้งไปสักพัก มีความไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย โดยเฉพาะคำสุดท้ายที่เรียกเธอว่า “คุณแม่” ฟังแล้วรู้สึกเสียวหู เย่หลินฮวนเรียกเธอว่า “คุณป้า” “คุณน้า” มาโดยตลอด นี่เป็น ครั้งแรกเลย ที่เรียกเธอว่า คุณแม่ เธอรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้ เทียบกับเมื่อสามปีก่อนแล้ว ราวกับว่าไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่ส่วนไหนที่ไม่เหมือนเดิม เธอเองก็พูดไม่ออก เพราะยังไงรูปร่างก็ยังเหมือนเดิม