ตอนที่9 อุบายของเธอช่างต่ำจริงๆ

ต๭นที่9 อุบายของเธอช่างต่ำจริงๆ “……” “เธอจะอยู่อีกนานแค่ไหน?” ทันใดนั้น บนศีรษะก็มีเสียงของลี่หยู๋เชินดังผ่านลงมา “อ้า!” เย่หลินฮวนถึงคิดได้ว่าต้องกรี๊ด เธอรู้สึกแค่ว่ามือขวาของเธอเหมือนกำลังถูกไฟเผา ร่างกายของเขากำลังจะเปลี่ยนแปลง เธอรับรู้ได้อย่างชัดเจน หลังจากนั้นเธอก็รีบเก็บมือ แล้วลุกขึ้น แล้วลุกขึ้นมาจากร่างกายของเขา แต่ว่าอ่างน้ำเล็กเกินไป เธออยู่ใต้แสงไฟพอดี สามารถมองเห็นภาพข้างหนาเอย่างชัดเจน จุดสองจุดบนหน้าอกเธอ “……” สูดหายใจ สูดหายใจ สูดหายใจ…… เย่หลินฮวนเธอจะจ้องสงบสติอารมณ์…… ผิวของเธออยู่ใต้แสงไฟ ราวกับดอกไม้ที่พึ่งออกมาจากน้ำ เสื้อผ้าที่เปียกน้ำแนบติดกับร่างกาย ลี่หยู๋เชินสามารถมองเห็นอย่างชัดเจน ถ้าพูดในมุมของเขาแล้วร่างกายมีแรงดึงดูดขนาดมาก “อุบายของเธอ ยิ่งอยู่ยิ่งต่ำจริงๆ!” ลี่หยู๋เชินเตือนเธอด้วยเสียงที่เย็นชา ไฟที่ถูกทับอยู่ในใจของเขาก็ผุดขึ้นมาด้วย “……ผู้ชายบนโลกนี้ก็มีเหมือนๆ กันหมดไม่ใช่หรอ? ต้องหึงหวงถึงขั้นนี้เลยหรอ?” เธอพูดลอยๆ ออกมาจากปาก ใครจะอยากได้ล่ะ! “เธอพูดว่าอะไร?” ภายใต้คำพูดนี้แอบแฝงความหมายที่ว่าเธอเคยเห็นส่วนนั้นของผู้ชายคนอื่น? ถึงแม้จะเป็นแสงไฟที่มืดมัว เย่หลินฮวนก็สามารถรับรู้ได้ถึงความเย็นชาของสายตาของลี่หยู๋เชิน ทำให้เธอรู้สึกว่าในห้องนี้มีพลังงานที่รุนแรงอยู่ “ฉัน……ถือว่าฉันไม่ได้พูด!” หายใจเข้า หายใจออก เย่หลินฮวนก้าวออกจากอ่างอาบน้ำ แล้วจับผ้าขัดตัวมา และถูมั่วๆ ไปมาอยู่หลังของลี่หยู๋เชิน ขัดจนสีหน้าของผู้ชายดูแน่นไปหมด เม้มปากอยู่ตลอดเวลา แต่กลับไม่มีเสียวสักคำ มีความอดทนสูงนี่นา？ เย่หลินฮวนยื่นผ้าขัดตัวไป เธอเองก็มีนิสัยเหมือนกัน “ข้างหน้านายอาบเองละกัน!” เดี๋ยวก็ได้ชายาว่า อ่อย อีก! ลี่หยู๋เชินขมวดคิ้ว ไม่ได้สงสัยอะไร หยิบผ้าขัดตัวขึ้นมา แล้วเช็ดถูทั้งตัวของเขาต่อหน้าเธอ เย่หลินฮวนเบ้ปากแล้วเบ้ปากอีก สุดท้ายแล้วก็ไม่หันไปดู อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เย่หลินฮวนนำเสื้อคลุมให้ผู้ชายใส่ ในตอนที่ก้มลงจะช่วยเขามัดเชือกที่เอว เธอพยายามไม่มองไปทางนั้น แต่ในสมองก็ไม่หยุดที่จะคิดถึงตอนที่เธอจับโดนจุดนั้นของเขา ลี่หยู๋เชินจ้องผู้หญิงข้างหน้าคนนี้ จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าวันนั้นได้รับการ์ดเชิญแต่งงานจากอีเมล “มะรืนนี้มีงานแต่ง เธอออกงานกับฉันหน่อย” ถึงแม้เขาจะไม่อยากมีความเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนี้ แต่ว่าอย่างน้อยเธอก็ยังมีภรรยาในนามของเขา ไปงานแต่ง? เย่หลินฮวนมัดเชือกที่เอวเรียบร้อยแล้ว ก็เงยหน้าขึ้น มองเห็นสีหน้าที่เคร่งเครียดของคุณชายใหญ่ที่พิการ ราวกับว่าใครติดเงินเขาเป็นล้านๆ เลย นี่เป็นการแสดงออกว่า “เชิญ” หรอ? “ฉันไม่ไป!” เธอคิดก็ไม่คิด ปฏิเสธไปทันที ตอนนี้เธอมัดโบที่เอวเรียบร้อยแล้ว “ฉันไม่มีความสนใจด้านงานแต่ง อีกอย่าง ฉันยังเคยติดคุกอีกด้วย ในวงการนี้ใครบ้างที่จะไม่รู้ ฉันไม่อยากไปนั่งอธิบายผิดถูกที่นั่นหรอก” ลี่หยู๋เชินขมวดคิ้ว สีหน้าแย่ลงทันที เมื่อก่อนเย่หลินฮวนไม่ปฏิเสธเขาตรงๆ แบบนี้ “พอแล้ว น้ำก็อาบเสร็จแล้ว เสื้อผ้าก็เปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว นายสามารถไปนอนได้แล้ว” พยุงคนขึ้นไปบนเตียง เย่หลินฮวนช่วยเขาห่มผ้าด้วย จากนั้นก็บิดขี้เกียจ แล้วมองดูนาฬิกา ตีสามแล้ว “ฉันก็อยากไปพักผ่อนแล้ว ฝันดี” เธอเตรียมตัวจะกลับไปที่ห้องข้างๆ แต่ว่าพึ่งจะก้าวเท้าออก จู่ๆ ลี่หยู๋เชินก็เปิดปากพูดขึ้นว่า “ลู่เจิ้งหลินกับฉันเติบโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ เป็นหลานบุญธรรมของคุณท่าน งานแต่งของเขา ตระกูลลี่ต้องไปให้ครบทุกคน” เย่หลินฮวนหยุดการกระทำที่จะเปิดประตู ขมวดคิ้ว ราวกับว่าได้ยินไม่ชัด “งานแต่งใครนะ?”