ตอนที่14 ลู่เจิ้งหลินเราเจอกันอีกครั้งแล้ว

ต๭นที่14 ลู่เจิ้งหลินเราเจอกันอีกครั้งแล้ว สามวันต่อมา บ้านลู่ได้เหมาโรงแรมห้าดาวในเมืองจิน คนปกติเวลาจัดงานแต่งมักจะวางรูปแต่งงานไว้หน้าประตูโรงแรม แต่ลู่กลับไม่เหมือนกัน ทุกอย่างดูถ่อมตนและง่ายดาย จนกระทั่งมาถึงหน้าลิฟต์ของงาน จึงจะได้กลิ่นความมงคลบ้าง เย่หลินฮวนเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับบ้านลี่ คนใช้ข้างๆ ต่างก็เข็นรถเข็นของลี่หยู๋เชินอยู่ เธอมองดูทางเข้าที่ไม่ไกลมากนัก เงาที่ใส่ชุดสูทนั้นอยู่ในสายตาของเธอตลอด ยิ่งอยู่ก็ยิ่งชัดเจน ราวกับภาพที่คุ้นตาเธอมาก “คุณปู่ คุณป้าลี่ รอพวกท่านมานานมากแล้วครับ” ในวินาทีที่เจอลู่เจิ้งหลินในระยะใกล้ เย่หลินฮวนก็ยังอึ้งไปเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอยืนในจุดยืนของคนนอกแล้วมองดูผู้ชายที่ตัวเองรักมาสามปี ชุดสูทแต่งงานที่ถูกตัดมาพอดีตัวเป๊ะ ตรงหน้าแกมีดอกไม้และเข็มกลัดของเจ้าบ่าว เธอจำได้อย่างชัดเจน ชุดตัวนี้เป็นตัวที่เธอสั่งทำเองจากอิตาลี ในตอนที่ทั้งสองตกลงหมั้นกัน พอคิดถึงจุดนี้ เย่หลินฮวนก็หัวเราะในใจขึ้นมา ศพของว่าที่ภรรยายังไม่หายหนาว ลู่เจิ้งหลินก็รีบแต่งใหม่แล้ว ยังคิดว่าเขามีความรู้ลึกที่ลึกซึ้งอีก ทำแม้แต่เวลาที่จัดสั่งเสื้อผ้าตัวใหม่ก็ไม่มี ใส่ชุดเก่าต้องรับคนใหม่ บ้าบอคอแตกจริงๆ หลังจากลู่เจิ้งหลินทักทายกับคนในบ้านลี่เรียบร้อยแล้ว แววตาสุดท้ายคือหยุดอยู่ที่บนตัวของเย่หลินฮวน สายตาของเขาดูสงสัยมาก “ท่านนี้คือ……” สามปีก่อนเย่หลินฮวนแต่งเข้าบ้านลี่ ก็มีแต่ตอนงานแต่งเท่านั้นที่เคยเจอกัน จากนั้นไม่นานก็ติดคุกแล้ว ฉะนั้นลู่เจิ้งหลินจำเธอไม่ได้นั้นเป็นเรื่องปกติ ลี่หยู๋ซินหัวเราะไปทีหนึ่ง ในแววตาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย รอดูสภาพที่แย่ของเย่หลินฮวน ที่จริงแล้วแววตาที่ลังเลของคนในบ้านลี่ ลู่เจิ้งหลินก็เดาออกแล้วว่าฐานของเย่หลินฮวนคือใคร ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองปากไวไป ทำไมถึงผิดพลาดตรงจุดนี้ หลายปีมานี้ตระกูลลี่อยู่ในเมืองจินไม่เคยล้ม คำพูดที่พูดข้างนอกต่างก็ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ เพียงสิ่งเดียวคือสามปีก่อนลูกสะใภ้คนโตเข้าคุกเพราะฆาตกรรม ถึงแม้ตระกูลลี่จะกดทับข่าวลือไว้ แต่ก็ต้องมีคนหาวิธีพูดกันข้างหลัง คิดก็ไม่ต้องคิด รู้เลยว่าเธอก็คือคนที่เขาลือกัน มองดูคนส่วนมากทำสีหน้าหวาดกลัว แววตาของเย่หลินฮวนมีรอยยิ้มที่สุขุมผ่านไป จากนั้นก็ยื่นมือไปทางลู่เจิ้งหลิน “สวัสดีค่ะ เราน่าจะเคยเจอกัน ในพิธีสมรสของฉันกับหยู๋เชิน คูณลู่ก็ยังหนุ่มเหมือนเมื่อสามปีก่อนเลยนะคะ วันนี้ในงานยิ่งเต็มไปด้วยความวัยรุ่น ดีมากๆ ค่ะ” แววตาของเธอนิ่งมาก ไม่มีสีหน้าที่ไม่ดีเลย ตอนนี้ยังยกคางเล็กน้อย ทำให้เธอดูดีขึ้นมามาก ทำให้ผู้คนไม่กล้านินทาอีกเลย ไม่เพียงแต่คนนอก แม้กระทั่งคนในบ้านลี่ยังอึ้งไปเลย นิสัยของลูกสะใภ้คนโตตระกูลลี่ทุกคนต่างก็รู้ดี เมื่อก่อนอยู่ข้างนอกจะทักทายกับใครต่างก็ต้องทะเลาะวิวาทก่อน วันนี้หลังจากเข้าคุกแล้ว เปลี่ยนไปเลยหรอ? ลู่เจิ้งหลินเองก็อึ้งไปเลย รู้สึกว่าแววตาที่เย่หลินฮวนมองตัวเองนั้นคุ้นเคยมาก แต่กลับไม่ทันได้คิด รีบตอบคำพูดกลับก่อน “ผมตาบอดไปเอง เดี๋ยวผมขอดื่มลงโทษตัวเองแก้วหนึ่งนะครับ” ความเย็นนี้สามารถปกปิดความอึดอัดเมื่อกี้นี้ไปได้เลย ก่อนที่คุณท่านลี่จะเข้าประตู ก็ยิ้มไปทางเย่หลินฮวนอ่อนๆ และชื่นชมในแววตา เย่หลินฮวนยิ้มอ่อน พยักหน้าเป็นการตอบกลับ ในตอนที่ก้มหัวลงตัวเองกลับหันไปมองลู่เจิ้งหลินโดยไม่รู้ตัว จากนั้นตรงหน้าก็มีความรู้สึกโดดเดี่ยวที่ชัดเจนผ่านไป ลี่หยู๋เชินนั่งอยู่บนรถเข็น จากมุมของเขาแล้วสามารถเก็บทุกแววตาของเย่หลินฮวนไว้ในสายตาได้ พอมองถึงจุดนี้ แววตาก็มีความแน่นขึ้นเล็กน้อย พิธีง่ายดายมาก แม้กระทั่งรายการกล่าวความในใจก็ไม่มี ไม่มีการแสดง มีเพียงพิธีกรประกาศแลกแหวนแต่งงานกันเท่านั้น เย่หลินฮวนยืนอยู่ในหมู่ผู้คน โทรศัพท์เปิดคลิปอัดวิดีโอตลอดเวลา ในหน้าจอโทรศัพท์เป็นพิธีที่ลู่เจิ้งหลินและอันจิ่วยิ่วทั้งสองเปลี่ยนแหวนกัน