ตอนที่18 ความรักของลิงเฉิง

ต๭นที่18 ความรักของลิงเฉิง ในตอนที่ได้ยินคำถาม เย่หลินฮวนตกใจไปแวบหนึ่ง จากนั้นก็หยุดหายใจ ผลักประตูเข้าไป แล้วพูดว่า “ฉันเอง” พอเห็นคนที่มาแล้ว สีหน้าของลู่เจิ้งหลินและอันจิ่วยิ่วก็เปลี่ยนไปเลย ยังไงก็ต้องเอาหน้าไว้ก่อน ลู่เจิ้งหลินจึงต้องกดทับความโกรธไว้ “พี่สะใภ้มาได้ยังไงครับเนี่ย?” เย่หลินฮวนมองดูทั้งสอง รู้อยู่แล้วก็ยังจะถาม “เมื่อกี้ได้ยินพวกเธอขัดแย้งกัน งานแต่งเป็นงานมงคล ทำไมถึงทะเลาะกันล่ะ?” นี่เป็นคำถามที่รู้อยู่แล้วก็ยังถามชัดๆ ทำให้สีหน้าของลู่เจิ้งหลินแย่กว่าเดิม “พี่สะใภ้น่าจะฟังผิดแล้วครับ น่าจะแค่พูดเสียงดังไปหน่อยครับ ไม่ได้ทะเลาะกัน” ลู่เจิ้งหลินบังคับให้ตัวเองคงความมั่นคงไว้ ในตอนที่มองแววตาของเย่หลินฮวนมีความดูถูกที่ไม่สามารถปกปิดได้ ในสายตาของเธอ เย่หลินฮวนก็แค่ผู้หญิงธรรมดาที่ไม่มีอำนาจเท่านั้นเอง “ถ้าหากว่าไม่มีอะไร พี่สะใภ้ก็ออกไปเถอะ พวกเราสามีภรรยามีเรื่องจะคุยกัน” “สามีภรรยา?” เย่หลินฮวนมองดูพวกเขาสองคน ในแววตาเย็นชามาก เธอไม่มีความคิดนี้เลย “เมื่อวานฉันยังเห็นข่าวในทีวีเลยว่าคูณลู่จะให้รางวัลห้าล้านบาทกับคนที่หาว่าที่ภรรยาเจอนิ วันนี้ก็แต่งใหม่แล้วหรอ ไม่รู้ว่าว่าที่ภรรยาที่ตอนนี้ไม่รู้อยู่ที่ไหน จะรู้สึกยังไง” “หมายความว่าอะไร?” สีหน้าของลู่เจิ้งหลินเปลี่ยนไปเลย “ไม่มีความหมายอะไร” เย่หลินฮวนค่อยๆ เดินเข้าใกล้ “แค่อยากบอกเหตุผลคูณลู่และคุณหญิงลู่หน่อย อย่างเช่นเดินในค่ำคืนเยอะเกินไป อาจจะเจอผีได้ อย่างเช่นติดหนี้ไม่คืนเงิน อาจจะโดนฆ่าได้ โลกนั้นยุติธรรมเสมอ” ก่อนหน้านี้เพื่อนที่จะสะดวกคุย ห้องพักผ่อนจึงเปิดเพียงโคมไฟตัวเดียว ตอนนี้ไฟกำลังส่องอยู่บนหน้าของเย่หลินฮวน โครงหน้าสวยงามคมกริบ แววตาที่คุ้นเคยบวกกับความโกรธแค้นตราประทับไว้บนแววตาของลู่เจิ้งหลิน เธอเหมือนจะคิดอะไรออก อันจิ่วยิ่วไม่เข้าใจ จึงพูดอย่างไม่พอใจว่า “ที่เธอหมายความว่าอะไร? อย่ามาทำลับๆ ล่อๆ อย่าคิดว่าตัวเองเป็นคนของตระกูลลี่ จึงรังแกคนไปมั่ว เธอ……” คำพูดยังไม่ทันพูดจบ ความเย็นบนคอก็ผ่านไป อันจิ่วยิ่วจับคอของตัวเองไว้ เธอมองไปทางเย่หลินฮวนอย่างไม่อยากจะเชื่อ สร้อยที่อยู่บนคอทำให้เห็นถึงรอยแดงอย่างชัดเจน เย่หลินฮวนจับหยกไว้อย่างแน่น และกดปุ่มกด “ติ๊ง” เสียงดังลั่น ปุ่มถูกเปิดออก เธอนำสร้อยคอจากมือของอันจิ่วยิ่วมาอย่างไม่ลังเล ในห้องมีเสียงเสียงหนึ่งส่งผ่านมา “สร้อยคอเส้นนี้เหมือนกับภาพวาดเลย พวกเธอขโมยมาหมด พวกเธอมีสิทธิ์อะไรเอาไว้?” สีหน้าของเย่หลินฮวนเย็นชามาก อันจิ่วยิ่วและลู่เจิ้งหลินตกใจจนบ้าไปเลย พูดอะไรไม่ออกสักคำ สร้อยเส้นนี้ “ความรักของลิงเฉิง” เป็นสร้อยที่กู้ลิงเฉิงใช้ชื่อของตัวเอง ปุ่มกดนี้นอกจากกู้ลิงเฉิงตัวเธอเองที่จะรู้แล้ว ไม่มีคนที่สองที่จะสามารถเปิดได้ เพื่อที่จะสามารถสวมในงานแต่ง อันจิ่วยิ่วหาช่างหยกไปทั้งเมืองเมืองจินเลย สีหน้าของลู่เจิ้งหลินอัดแน่นมาก ริมฝีปากกำลังสั่นอยู่ “เธอรู้เรื่องพวกนี้ได้ไง?” เย่หลินฮวนจับสร้อยไว้ ยืนตรง เธอมองดูคนสองคนที่อยู่ข้างหน้านี้ ถึงแม้เธอจะผอม แต่รสนิยมดีมาก เธอหัวเราะออกมา “พวกเธอสองคนเชื่อเรื่องเกิดใหม่อีกครั้งไหม?” ประโยคเดียว ทำให้ลู่เจิ้งหลินและอันจิ่วยิ่วเก็บสายตาไปเลย พวกเขาทั้งกลัวและตกใจ เย่หลินฮวนในตอนนี้มองดูพวกเขาด้วยสายตาที่ราวกับวิญญาณ เย็นชามาก