บทที่ 7 การแก้แค้นที่น่าอับอาย

บ๗ที่ 7 การแก้แค้นที่น่าอับอาย ผู้คนเหล่านั้นกลัวกับท่าทางที่เยือกเย็นของเขาและรีบออกไปทั้งๆที่กางเกงยังใส่ไม่ทันเสร็จ ปัง~ ประตูถูกเตะปิดอีกครั้ง ทันใดนั้น ในห้องน้ำก็เงียบ เงียบจนแปลกเกินไป กู้ฮอนถึงกล้าที่จะสะบัดหัวออกจากอก เบะปากอย่างไม่เต็มใจ "ที่นี่ก็ปล่อยฉันได้แล้วใช่ไหมคะ?" เป่หมิงโม่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และวางเธอลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างมือ! "โอ้ย......"กู้ฮอนร้องครวญคราง เมื่อร่างกายสัมผัสกับเคาน์เตอร์เย็นของอ่างล้างมือ ในขณะนั้นมันเย็นเข้ามาในผิวของเธอจริงๆ อย่างไรก็ตาม เสียงครวญครางของเธอ ที่เขาได้ยินเข้ามาในหู ทำให้รู้สึกน่าอับอายอย่างมาก "นี่มาขายบริการถึงในงานเลี้ยงแบบนี้เลยเหรอ คุณนี่ ไม่ธรรมดาจริงๆนะ!" คำพูดที่เหน็บแนมของเขา ทำให้เธอดึงสติกลับสู่ความเป็นจริง กู้ฮอนจ้องมองไปในดวงตาของเขา! "คุณคะ ขอบคุณมากที่เมื่อสักครู่นี้ช่วยฉันออกมา แต่ฉันขอย้ำอีกที ฉัน--ไม่ ได้ ขาย บริ การ!" เธอกัดฟันพูดทีละคำ กู้ฮอนไม่อยากจะสนใจตาบ้านี่ เลยจับเข้าที่ชุดสูทบนร่างกายของคนตรงหน้า ทำท่าจะกระโดดลงจากเคาน์เตอร์อ่างล้างมือ-- แต่เขาโน้มตัวลงและขวางไว้ รอยยิ้มอันชั่วร้ายปรากฏอยู่ที่มุมริมฝีปากของเขา แขนแข็งแรงนั้นยกมาพาดอยู่บนกระจกด้านหลังของเธอ กักตัวเธอไว้แน่นในอ้อมแขนของตัวเอง "ยังดีที่รู้ว่าจะต้องขอบคุณผม? ทำไม คุณพูดไว้ว่าหน้าผมฉีดฟิลเลอร์มากเกินไปจนหน้าตายไม่ใช่เหรอ?" ประโยคที่พูดขึ้นราวกับสายลมพัด แต่ทำไมมันชั่งดูมืดมนแบบนี้! ในขณะที่กู้ฮอนกำลังสั่นเทา เธออดไม่ได้ที่จะจ้องไปที่ตาคมนั้นและกลืนน้ำลายลงไปอึกหนึ่ง เธอรู้ว่าชายผู้นี้คงไม่ช่วยเธออย่างไร้เหตุผลแน่ๆ...... เมื่อเผชิญหน้ากับใบหน้าหล่อที่เข้าใกล้เธอมาเรื่อยๆ หัวใจของเธอเต้นเร็วราวกลับจะทะลุออกมา หัวเราะอยู่สองที: "คุณคะ คือ คนมีอำนาจอย่างคุณคงไม่ใส่ใจอะไรกับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันหรอกนะ......" หากรู้ว่าเขาเป็นประธานของตระกูลเป่หมิง เธอคงไม่ยั่วยุเขาแบบนั้น "ผู้หญิง ’ตัวเล็กๆ’?" ดวงตาของเขามองตรงมาที่ชุดสูทบนตัวเธอโดยไม่ใส่ใจ "ผมอยากรู้จริงๆ ว่ามันเล็กสักแค่ไหน......" เมื่อเห็นท่าทางชั่วร้ายของเขากู้ฮอนก็สั่นไหวทันที "เออ......ไม่......เป่หมิงโม่ ฉันขอเตือนคุณอย่ามาทำอะไรตามใจนะ!" ในขณะนั้นที่เธอพูดชื่อเขาออกมา ทำให้เขาดูนิ่งไป! "ดี ยังรู้ว่าผมเป็นใคร! แต่ว่า กล้าดียังไงมาเตือนผม คุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลย!" ขณะพูด-- แควก~ เขาฉีกเสื้อคลุมชุดสูทออกจากร่างกายเธอ! "ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าแตะใบหน้าของผมมาก่อน และคุณเป็นคนแรก!" ใบหน้าเย็นชาของเป่หมิงโม่ ราวกับมีหมอกควันออกมา กู้ฮอนเพิ่งรู้สึกว่าอาการวิงเวียนศีรษะเริ่มหนักขึ้น กัดริมฝีปากของตัวเองอดทนกลั้นไว้ เธอก็แค่คลึงไปที่หน้าของเขาเท่านั้น...... เขาจะรุกรานเธอในช่วงที่อ่อนแอแบบนี้เหรอ? คิดตระหนัก-- เธอกลัวผู้ชายคนนี้เหรอเนี่ย! เขาดูสงบอย่างสบายๆ นิ่งเงียบ และใช้ช่วงที่เธอนิ่งสงบนี้ โต้กลับอย่างดุเดือดและรวดเร็ว!