บทที่ 21 คำแนะนำที่ชั่วร้าย1

บ๗ที่ 21 คำแนะนำที่ชั่วร้าย1 ทันใดนั้นก็มีน้ำเย็นสาดเข้ามา! กู้ฮอนยังไม่ทันได้รู้ตัว ก็ถูกรดตั้งแต่หัวจรดเท้า! น้ำที่เปียกและเย็นซึมเข้าไปถึงผิวของเธออย่างรวดเร็ว ร่างกายแข็งทื่อไปชั่วขณะ เธอสงบมากและต้านทานต่อน้ำที่สาดมาด้วยเจตนาที่ไม่ดี... ... เฉินเหว่ยหรงไหวตัวทัน และรีบถอยกลับเข้าไปในลิฟต์ ถึงได้หลบพ้น “สมควรตาย ใครมันกล้ามาเล่นอะไรแบบนี้... ...” ทันทีที่เขาอ้าปากจะตำหนิ น้ำเสียงที่น่าภาคภูมิใจก็ดังขึ้นมา---- “โอ๊ะ เกิดอะไรขึ้น! ทำไมวันนี้ระบบดับเพลิงถึงได้ขัดข้องนะ? ใครกันที่มันไม่มีตา กล้าเลินเล่อแบบนี้ ไม่รู้หรอว่าวันนี้จะมีบุคคลสำคัญมาเยือนที่ห้องทำงานเลขาท่านประธาน ของเรา?” เมื่อสิ้นเสียงพูดนี้ กู้ฮอนถอดแว่นตาที่เปียกปอนไปด้วยน้ำออก ผู้หญิงร่างสูงคนหนึ่งปรากฏในสายตาเธอ ชุดทำงานสีชมพูทั้งตัว ได้ถูกผู้หญิงคนนี้สวมใส่ออกมาได้ดูร้อนแรง... ... “ลินดา” เฉินเหว่ยหรงเพิ่งก้าวออกมาจากลิฟต์ “ห้องรักษาความปลอดภัยก็ช่างเลินเล่อเหลือเกิน คุณจะต้องตรวจสอบให้มันดีๆนะ ดูว่ามีคนตั้งใจทำเพราะมีเจตนาร้ายหรือเปล่า!” เขาคิดไม่ถึงเลยว่า จะยังมีคนกล้าลงมือกับคนที่ตัวเองส่งมา! เมื่อพูดจบ เขาก็เหลือบมองกู้ฮอนที่ตอนนี้ได้กลายเป็นลูกไก่ตกน้ำไปแล้ว ยิ้มอย่างขอโทษ: “ขอโทษด้วยครับ คุณกู้ ผมก็ไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น” กู้ฮอนเงยหน้าขึ้น มองไปที่สปริงเกอร์ดับเพลิงบนเพดานที่ได้หยุดลงแล้ว “ฉันไม่เป็นไร”เธอตอบเสียงเบา คิดในใจ ถ้าหากว่าระบบดับเพลิงขัดข้องจริงๆ สปริงเกอร์ดับเพลิงทั่วทั้งอาคารก็ควรจะเสียด้วยถึงจะถูก ไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะมีแค่สปริงเกอร์บนหัวเธอเท่านั้นที่เสีย เห็นได้ชัดเลยว่าจงใจทำมันเพื่อเธอ ถึงแม้จะได้เตรียมพร้อมมาอย่างดีแล้วว่าจะต้องมาทำสงครามอย่างดุเดือด ทว่า คิดไม่ถึงเลย ว่าจะถูกเล่นงานก่อน... ...! “โอ้ นี่ก็คือกู้ฮอนที่โด่งดัง คุณกู้สินะ? สวัสดี ฉันชื่อลินดาเป็นผู้ช่วยพิเศษที่ห้องทำงานเลขาท่านประธาน ยินดีที่ได้พบ” เมื่อเห็นลินดายื่นมือสีขาวราวกับหยกนั้นออกมา กู้ฮอนไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ ในตอนที่มือกำลังเอื้อมออกไป และพร้อมจะจับมือนั้น กลับคิดไม่ถึงเลยว่าลินดาจะชักมือกลับไปซะก่อน ยิ้มอย่างอ่อนนุ่มแล้วตบไปที่บ่าของเฉินเหว่ยหรง “ คุณนี่ก็จริงๆเลย จะมาก็ไม่บอกฉันก่อน” ลินดายิ้มอย่างเขินอายทั้งใบหน้า ส่วนมือของกู้ฮอน ก็กุมอากาศอย่างอึดอัด... ... จงใจ สองคำนี้ มันชัดเจนมาก! กู้ฮอนชักมือเปียกนั้นกลับมาอย่างไม่พอใจ บนใบหน้าที่ได้เติมแต่งอย่างสวยงามของลินดานั้น เผยรอยยิ้มที่อ่อนหวานออกมา “ต้องขอโทษด้วยจริงๆ วันแรกที่คุณกู้มาทำงานก็ต้องมาเจอเรื่องที่เลวร้ายแบบนี้! คุณอย่าโกรธไปเลยนะ เดี๋ยวฉันจะไล่คนในห้องรักษาความปลอดภัยออกสักสองสามคน เพื่อระบายความโกรธแทนคุณให้เอง” คำพูดประโยคนี้ กู้ฮอนฟังแล้วรู้สึกเหมือนลินดากำลังช่วยตัวเองระบายความโกรธเลย ในระหว่างที่กำลังกดดัน “ติ๊ง”ดังขึ้น ประตูลิฟต์พิเศษของประธานที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็เปิดออกอย่างช้าๆ ขากางเกงสูทสีดำตรงคู่หนึ่งได้ก้าวออกมา... ... “โม่... ...” ลินดาร้องอุทานออกมาแล้วรีบวิ่งเข้าไปทันที กู้ฮอนขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว ชื่อที่ลินดาอุทานออกมานั้น... ...รู้สึกราวกับกำลังเรียกสามีของตัวเองเลย เป่หมิงโม่หันกลับมา ยังคงรูปหล่อจนทำให้คนอื่นต้องกลั้นใจ สายตาที่เย็นชา ไม่แม้แต่จะมองลินดาเลย กลับเหลือบไปมองกู้ฮอนที่เนื้อตัวเปียกโชกแทน เขาเลิกคิ้วขึ้น เยาะเย้ย: “ทำไม เลขาคนใหม่ที่เพิ่งมาแม้แต่มารยาทพื้นฐานก็ไม่รู้หรอ?” กู้ฮอนแค่รู้สึกเย็นไปทั้งตัว เฉินเหว่ยหรงรีบโค้งตัว: “สวัสดีตอนเช้าครับ ท่านประธาน! นี่คือเลขาคนใหม่กู้ฮอน เพราะว่าเมื่อกี้นี้สปริงเกอร์เกิดขัดข้อง ดั้นนั้น... ...” ลินดาแอบหัวเราะอยู่ข้างๆ กู้ฮอนมองใบหน้าของเป่หมิงโม่ที่ราวกับกำลังดูเรื่องตลก เธอกำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว หายใจเข้าลึกๆ ยืดอกตัวตรง ฉีกยิ้มอย่างสดใสที่มุมปาก ทีละก้าวทีละก้าว เดินอย่างสงบและสง่างามไปทางเป่หมิงโม่---- “ประธานเป่หมิง สวัสดีตอนเช้าค่ะ! ฉันชื่อกู้ฮอน รู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้มาทำงานที่ตระกูลเป่หมิง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปประธานเป่หมิช่วยแนะนำด้วยนะคะ” เธอยิ้มอย่างนุ่มนวล แต่น้ำเสียงกลับมีเสียงกัดฟัน ดวงตาสีดำเข้มของเป่หมิงโม่แข็งกร้าว เขามองลึกเข้าไปที่กู้ฮอน “ถึงกับสามารถทำให้พ่อของผมไปเชิญมาด้วยตัวเอง เลขากู้มีความอดทนสูงอยู่บ้างจริงๆ วางใจได้ ผมจะช่วยแนะนำให้เป็นอย่างดีเลย!” กู้ฮอน ดูเหมือนจะมองเห็นคำใบ้ของความชั่วร้าย จากนัยน์ตาลึกเข้าไปของเขา ทันใดนั้น ก็นึกถึงเรื่องคืนนั้นในห้องน้ำ นิ้วของเขา... ... เธอหน้าซีด ไอบ้า! ในห้องทำงานขนาดใหญ่ของทานประธาน บรรยากาศที่แปลกประหลาดบางอย่าง ลอยอยู่ในอากาศ กู้ฮอนยืนอยู่ข้างๆประตูห้องทำงาน มองเป่หมิงโม่ที่ฝังอยู่หน้าโต๊ะทำงาน กำลังเซ็นเอกสาร นับว่า เป่หมิงโม่ผู้ชายคนนี้หน้าตาดีพอสมควร โดยเฉพาะในตอนที่ตั้งใจทำงาน ราวกับยิ่งมองก็ยิ่งน่าดึงดูด แต่ว่า---- เธอยืนอยู่ตรงนี้มานานกว่าสองชั่วโมงแล้ว ขาชาเท้าชาไปหมด ไม่ว่าวิวจะสวยมากแค่ไหนมันก็เบื่อได้เหมือนกัน! แม้แต่เสื้อผ้าเปียกๆบนร่างกายก็เกือบจะถูกอุณหภูมิของเธออบจนแห้งแล้ว ฮัด~ชิ้ว~