บทที่ 29 ดีที่ทักษะบนเตียง1

บ๗ที่ 29 ดีที่ทักษะบนเตียง1 น้ำเสียงที่นุ่มนวลเกือบจะเหมือนผีของเป่หมิงโม่นั้น ทำเอาหัวใจกู้ฮอนสั่นสะท้าน ชั่วขณะหนึ่ง ภายในห้องเงียบจนน่ากลัว เธอรู้ว่าเป่ยใต้เอ๋อก็เป็นเหมือนกัน อยากจะรู้ว่าเป่หมิงโม่จะพ่นคำพูดอะไรออกมาต่อ แต่ไม่คิด---- “เธอดีที่ทักษะบนเตียง” เป่หมิงโม่พูดออกมาสั้นๆ สงบจนไม่มีคลื่น ตู้ม ~ ในเวลาเดียวกันระเบิดตู้มจนผู้หญิงทั้งสองคนใบหน้าซีดขาว! “... ...” เป่ยใต้เอ๋อนิ่งไปชั่วขณะ “... ...” กู้ฮอนรู้สึกแค่ว่าบนหัวของตัวเองเหมือนจะกำลังมีควันลอยออกมา เธอรู้อยู่แล้ว ในปากของอันธพาลคนนี้มีหรอจะพ่นคำพูดของคนออกมาได้! เฮ้อ! “ฮา... ...ฮาฮา... ...ฮาฮาฮา... ...” ในที่สุดเสียงหัวเราะทีละเล็กทีละน้อยของเป่ยใต้เอ๋อก็ระเบิดออกมา หัวเราะจนกู้ฮอนขนลุกไปหมดทั้งตัว กู้ฮอนเบิกรูม่านตากว้าง จ้องมองไปที่เป่หมิงโม่อย่างดุเดือด! อะไรเรียกว่าเธอมีทักษะบนเตียงที่ดีกว่าเป่ยใต้เอ๋อ? ถ้าหากว่าสายตาสามารถฆ่าคนได้กู้ฮอนคงจะฆ่าเขาไปตั้งนานแล้ว หลังจากตายแล้วก็ยังต้องเอาไปตากแดด! เป่ยใต้เอ๋อหัวเราะจนน้ำตาเล็ด ดวงตาคู่นั้นที่ไม่พอใจจ้องไปทางกู้ฮอน สายตาดูถูกราวกับมองหญิงโสเภณี พูดเหน็บแนม---- “คุณผู้หญิง... ...” น้ำเสียง ‘คุณผู้หญิง’ของเธอนั้น เรียกกู้ฮอนราวกับที่เรียกผู้หญิงในไนต์คลับเลย “คุณนี่เก่งจริงเลยนะ! ไม่แปลกใจเลยที่โม่แม้แตะยังไม่เคยแตะฉันเลยสักนิด!” กู้ฮอนกัดฟัน อย่าให้คำพูดดูถูกของเป่ยใต้เอ๋อแค่นี้มาทำลายแผนลงได้! แอบหยิกเอวของเป่หมิงโม่ไว้ ทน! ทน! ทน! เป่หมิงโม่ก็แค่กระตุกคิ้วเล็กน้อย ราวกับว่าตรงที่เธอหยิกนั้น เป็นแค่ยุงกัดเท่านั้น เป่ยใต้เอ๋อสมแล้วที่เป็นลูกสาวของตระกูลที่ใหญ่โต บทบาทเล็ก ๆของกู้ฮอนแค่นี้ ไม่อยู่ในสายตาเธอเลยด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่เป่หมิงโม่พูดเหตุผลออกมาแล้ว เป่ยใต้เอ๋อก็ทำราวกับว่าหายใจโล่งขึ้น และสงบลงอย่างรวดเร็วแล้วพูดต่อว่า ---- “โม่ ฉันไม่สนใจพวกผู้หญิงนอกบ้านของคุณหรอกนะคะ ยังไงภรรยาก็แตกต่างจากผู้หญิงข้างนอกเสมอ ถ้าแค่เพราะผู้หญิงคนนี้ ตัดใจเรื่องการแต่งงานของเป่หมิงโม่ทั้งสองตระกูล คงจะให้ราคามันสูงเกินไปหน่อย โม่ คุณเป็นคนฉลาด ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงแบบเธอ เชื่อว่าคุณก็แค่เห่อของใหม่เท่านั้น ผ่านไปไม่นาน ผู้หญิงที่มีทักษะบนเตียงเก่งกว่าเธอก็จะปรากฏตัวขึ้นอีก... ...” “ใต้เอ๋อ” เป่หมิงโม่กดเสียงต่ำขัดคำพูดของเป่ยใต้เอ๋อด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบแต่หนักแน่น “การแต่งงานสำหรับผม มันไม่ได้ง่ายเหมือนได้ผลประโยชน์! คุณสามารถยอมให้สามีออกนอกลู่นอกทางได้ แต่ผมไม่สามารถรับผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมไม่ได้รักมาเป็นภรรยาของผมได้!” ประโยคที่ดังสนั่นนี้ลอยเข้าไปในหูของกู้ฮอนอย่างแผ่วเบาและชัดเจน ราวกับเป็นก่อนหินก้อนเล็กๆ ถูกโยนเข้าไปในทะเลสาบของใจเธอ ชั่วขณะทำให้เกิดคลื่นเล็กๆบนผิวน้ำ ระลอกน้ำเป็นคลื่นขยายวงกว้างออกไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ไม่มีจุดจบ... ... ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร คำพูดของเป่หมิงโม่ที่ฟังดูโหดร้ายนี้ กู้ฮอนกลับได้ยินแล้วอยากจะร้องไห้ เธอคิดว่า คนที่เย็นชาไร้จิตใจ ไม่ให้เกียรติผู้หญิงแบบเขา คงจะไม่ให้ความสำคัญกับการแต่งงานหรอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงภรรยาเลย! กลับคิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะพูดคำว่า ‘ไม่สามารถยอมรับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาไม่รักมาเป็นภรรยาได้’ ออกมาได้! ไม่รู้ว่าตรงไหนของหัวใจเกิดรั่วหรือเปล่า เพราะว่าประโยคนี้ของเป่หมิงโม่ ทำให้กู้ฮอนเกิดประทับใจเล็กน้อย เป่ยใต้เอ๋ออ่อนแรงลงทันที “อย่า... ...อย่าเป็นแบบนี้... ... โม่... ...” มีอะไรที่น่ากลัวกว่าการไม่รัก ยิ่งไม่อยากแต่งงานด้วยไหม? เวลาตอนเช้าตี 5 นอนไม่หลับมาตลอดทั้งคืน กู้ฮอนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองตามหลังเป่หมิงโม่เดินออกมาจากโรงพยาบาลได้ยังไง ภายในหัวสับสนวุ่นวายไปหมด นั่นก็เป็นเพราะคำพูดที่สั่นสะเทือนของเป่หมิงโม่ เมื่อนึกถึงใบหน้าที่ราวกับตายแล้วของเป่ยใต้เอ๋อ กู้ฮอนเองก็เสียใจ ไม่รักยิ่งไม่อยากแต่งงานด้วย ไม่ได้หัวใจมาครอง แม้แต่ร่างกายก็ไม่ยอมให้คุณได้มาครอบครอง! นี่ก็คือเป่หมิงโม่ชายคนเดียวที่มีความรักสะอาดอย่างรุนแรง แม้กระทั่งกับการแต่งงาน ยังขนาดนี้ เพิ่งถึงหน้าประตูของโรงพยาบาลกลางรถของฉิงฮัวก็ขับเข้ามา “เจ้านาย” เป่หมิงโม่พยักหน้า ขนคิ้วมีความเย็นชาเล็กน้อย พูดอย่างเรียบเฉยออกมาประโยคหนึ่งเท่านั้น “ส่งเธอกลับไป” ตอนที่พูด เขาไม่แม้แต่จะมองกู้ฮอนเลยสักนิด ง่ายราวกับว่าที่ให้ฉิงฮัวไปส่งนั้นเป็นแค่สินค้าธรรมดาเท่านั้น กู้ฮอนรู้สึกรำคาญเล็กน้อย! ผู้ชายคนที่เมื่อกี้ยังทั้งลากทั้งกอดทั้งจูบเธอ ตอนนี้เย็นชาคนคนอื่นปวดใจ เธออยากถามจริงๆว่า เขาถูกสร้างมาจากอะไรกันแน่? เปลี่ยนหน้าเร็วกว่าเปลี่ยนหน้าจอซะอีก! “ไม่ต้องแล้ว เดี๋ยวฉันเรียกรถกลับไปเอง!” กู้ฮอนเบ้ปาก เธอที่หมดแรงไปตั้งนานแล้ว ไม่มีพลังงานเหลือพอมาใส่ใจเขาอีก ถ้ากู้ฮอนคิดว่า: อย่างน้อยเป่หมิงโม่ก็อาจจะพูดขอบคุณเธออย่างสุภาพบุรุษ ขอบคุณที่คืนนี้เธอเสียสละภาพลักษณ์ของตัวเองมาช่วยเขาแสดงละคร และเพื่อเป็นการตอบแทนเธอ ดังนั้นจึงยืนยันที่จะส่งเธอกลับบ้าน... ... แบบนั้นก็ผิดแล้ว! เป็นการผิดที่ผิดพลาดครั้งใหญ่เลย! นี่มันนอกเหนือจากสิ่งที่คุณคิดไว้ล่วงหน้า! จากนั้น เธอก็มองไปทางเป่หมิงโม่โดยไม่พูดอะไร ร่างกายที่กำยำก็มุดเข้าไปในรถ ปัง~ ประตูรถปิดลง รถหรูขับออกไปทันที... ... เหลือไว้เพียงรอยของล้อรถแค่สองเส้น ไม่เหลือแม้แต่คำพูดเดียว สะอาดสะอ้าน และหายไปจากสายตาของกู้ฮอนอย่างไร้ร่องรอย... ... เป็นเวลานาน นานมาก ทิ้งร่างบางของกู้ฮอนไว้ที่เดิม ยืนนิ่งอยู่คนเดียว กำหมัดแน่น และไม่อาจสงบลงได้อยู่นาน ราวกับว่าเธอเป็นแค่กระดาษแผ่นหนึ่งที่ถูกเขาใช้แล้วทิ้งไปอย่างรวดเร็ว ควันจากท่อไอเสียของรถพ่นตามออกมา ลอยไปตามอากาศ ในที่สุดก็ตกลงที่พื้น น้องสาวแกสิ คนเลว!