บทที่ 2 เปิดห้อง

บ๗ที่ 2 เปิดห้อง อัญญาไม่รู้ว่าตัวเองดื่มไปเยอะแค่ไหน เธอรู้แค่ว่าเธอเจ็บปวดหัวใจมาก จนถึงตอนนี้เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าทำไมตนเองถึงกล้าเดินออกมาจากตรงนั้น ทุกครั้งเธอรับโทรสายคนที่มายั่วยุ เธอไม่ได้สนใจคนพวกนี้ เพราะธนัทดีมาก ดีจนมีผู้หญิงไม่น้อยที่ตามจีบเขา เธอเห็นวิธีแบบนี้มาเยอะ เมื่อมีคนส่งคลิปบนมือถือมาให้เธอ หลังจากบันทึกแชท เธอไม่สามารถใจเย็นได้อีกต่อไป จนกระทั่งวันนี้ที่เธอได้รับข้อความ ถ้าเธออยากรู้ความจริง ให้ไปที่อาคารนี้ห้องนี้เพื่อไปหาคนๆหนึ่ง เธอไม่อยากสนใจ แต่อีกใจบอก ไปเถอะ ถ้าไม่ไป ถึงเวลาเธอต้องเสียใจแน่ๆ ดังนั้นเธอจึงไป จากนั้น เธอก็ล้มเหลวอย่างน่าสังเวช เธอยกหมดแก้ว ในตอนนี้สมองเธอว่างเปล่า หัวใจเธอเจ็บแม้กระทั่งตอนเธอหายใจ “เอาอีกขวด”อัญญานั่งอยู่ด้านหน้าบาร์ บอกบาร์เทนเดอร์ที่อยู่ตรงหน้า บาร์เทนเดอร์มองไปดาดฟ้าที่อยู่ไม่ไกล หลังจากได้รับอนุญาตจากชายคนนั้น เขาจึงผสมไวน์ผลไม้ให้เธอ แต่หลังจากที่อัญญาดื่มเข้าไป เธอขมวดคิ้ว “ฉันต้องการเหล้า ไม่ใช่ไวน์ผลไม้”รสชาติหวาน ไม่มีแม้แต่กลิ่นแอลกอฮอล์ “นี่คือเหล้าแน่นอน”เสียงที่ชัดเจนและดังขึ้น “คุณไม่เชื่อ ลองชิมดูอีกรอบสิ” ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งลงข้างเธอ เขาแต่ตัวดีใส่สูท ก่อนเขาจะนั่ง ที่นั่งตรงนั้นถูกคนเช็ดไว้ก่อนหน้านี้แล้ว แต่ตอนนั้นอัญญาเมาหนักมาก รายละเอียดพวกนี้เธอคงไม่ได้สังเกต เธอหันไปมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างเธอ จากนั้นเธอนั่งจิบอย่างสงสัย ยังคงหวาน “โกหก”เสียงเธอเบา ในเสียงของเธอยังบ่นเกี่ยวกับเหล้า ผู้ชายคนนั้นไม่รู้คิดอะไรอยู่ ทันใดนั้นเขาหัวเราะ “ผมไม่ได้โกหกคุณ ผมไม่เคยโกหกคุณเลย” ไม่เคยโกหกเธอ？ อัญญายิ้มโดยรู้สึกว่าไร้สาระ เธอมองดูผู้ชายหน้าตาดีคนนี้“พวกผู้ชายชอบพูดคำนี้？พวกคุณคิดว่า เพียงแค่พวกคุณพูดว่า ผมไม่เคยโกหกคุณ ผู้หญิงก็เชื่อพวกคุณ？” ในสายตาของผู้ชายคนนี้มีความเศร้าโศก แต่หายไปอย่างรวดเร็ว“ คุณกำลังคิดถึงคนอื่นอยู่ใช่ไหม？” อัญญายกไวน์ผลไม้จนหมด พูดขึ้นว่า“พวกผู้ชายชอบโกหก……เคยพูดว่าจะชอบฉันเพียงคนเดียว ปากบอกว่าชอบฉัน แต่กลับไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น？พวกผู้ชายสามารถแยกความรักกับเซ็กส์ออกจากกันได้หรือไม่？หรือว่า พวกคุณคิดว่ามันเป็นความบันเทิง ผู้ชายคนนี้มองลึกเข้าไปดวงตาของเธอ เขาพูดด้วยเสียงต่ำ “ไม่ใช่ คนที่ผมรัก คนที่ผมชอบ ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ มีเพียงคนเดียว” อัญญาไม่เชื่อ “คุณชอบเธอมากขนาดนี้ แล้วทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้” ผู้ชายคนนี้หัวเราะเบาๆ“ เพราะว่า ผู้หญิงที่ผมชอบ ลืมผมไปแล้ว” “ถ้าอย่างนั้นคุณน่าสงสารจริงๆ” “ไม่ต้องสงสาร”ผู้ชายคนนั้นขำ เขาไม่เคยอยากให้ผู้หญิงที่เขารักแก่คนอื่นเลย ลืมแล้วก็ไม่เป็นไร พวกเขาทำความรู้จักกันใหม่ได้ ทันใดนั้นอัญญาเข้าใกล้เขา ดึกปกเสื้อแล้วถาม“ ฉันสวยไหม ？” ผู้ชายคนนั้นแปลกใจเล็กน้อย แต่รอยยิ้มและสายตาของเขาอ่อนโยน“สวย” “งั้นคุณมีอะไรกับฉันได้ไหม？”เธอถามตรงๆ ผู้ชายคนนั้นตกใจอย่างเห็นได้ชัด อัญญาเห็นผู้ชายคนนั้นไม่ตอบ “ถ้าคุณไม่อยากก็ช่างมันเถอะ” ดวงตาของชายคนนั้นห่อเหี่ยว น้ำเสียงน่ากลัว “คุณรู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่？” “แน่นอน” “ไม่เสียใจ？”ผู้ชายคนนั้นถาม “ใครเสียใจคนนั้นเป็นหมา”เขาจะเสียบริสุทธิ์ให้กับคนแปลกหน้า และจะไม่เสียให้เขา ธนัท “ได้”ทันใดนั้นฝ่ามือที่ร้อนจับมือเธอ ครู่หนึ่งอัญญาเริ่มรู้สึกกลัว“ทำอะไร？” ชายคนนั้นยิ้มให้กับเธอ“เปิดห้อง”