บทที่ 4 แต่งงานแล้ว

บ๗ที่ 4 แต่งงานแล้ว อัญญานั่งอยู่บนรถอย่างไม่น่าเชื่อ มองดูทะเบียนสมรสที่อยู่ในมือของเธอ เธอจะ…… แต่งงานแบบนี้？ แต่งกับชายที่พึ่งเคยเจอกันแค่วันเดียว？！ ถ้าเรื่องพวกนี้ถูกพูดออกไป ไม่มีใครเชื่อแน่ แต่มันเกิดขึ้นกับเธอแล้ว หลังจากอ่านทะเบียนสมรสแล้ว เธอพึ่งรู้ว่าชายคนนี้ชื่อ ภาสกร แต่ชื่อภาสกร…… ชื่อนี้ฟังแล้วรู้สึกคุ้นหูจัง เหมือนเคยได้ยินจากไหน “คืนนี้ ไปอยู่บ้านผม หรือให้ผมไปอยู่บ้านคุณ？”เขามองไปที่ทะเบียนสมรสที่อยู่ในมืออัญญาแล้วแอบยิ้ม เขาร้ายมาก “หือ？”อัญญายังตั้งสติไม่ได้ “อะไร ไปบ้านคุณบ้านฉัน？” ภาสกรขมวดคิ้ว“เห็นทะเบียนสมรสที่อยู่ในมือคุณไหม？เห็นตัวอักษรตัวที่อยู่ในทะเบียนนั้นไหม？รู้ไหมมันหมายความว่าอะไร？ตอนนี้คุณเป็นภรรยาผมแล้ว ผมต้องการที่จะอยู่กับภรรยาของผม ผิดตรงไหน？” ดูเหมือนว่า ดูเหมือนว่า จะไม่？ แต่รู้สึกได้ว่ามันแปลกๆ แต่เธอก็คิดไม่ออกว่า คำพูดของเขาผิดตรงไหน “ฉัน ฉันยังไม่ได้บอกให้คนที่บ้านรู้”เรื่องที่อัญญากับธนัทเลิกกัน คนที่บ้านก็ยังไม่รู้ ถึงเธอกับธนัทไม่ได้แต่งงานกัน แต่พวกเขาก็ได้หมั้นกันแล้ว ตระกูลธนะวิวัฒน์ของเธอไม่ได้ใหญ่โตกว่าตระกูลเกียรติบวรสกุล แต่ก็ถือว่าร่ำรวย เรื่องระหว่างเธอกับธนัทก็ไม่ได้ปกปิดเป็นความลับ ทุกคนรู้ว่าพวกเขามีข่าวใกล้แต่งงาน แต่เกิดเรื่องแบบนี้ ถึงเวลาที่ทั้งสองตระกูลอยู่ต่อหน้ากันคงไม่ดีแน่ๆ อัญญารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เธอตัดสินใจ แต่ถ้าจะให้เธอกลับไปดีกับธนัท แล้วแต่งงานกัน ทั้งชีวิตของเธอไม่รู้จะต้องเสียใจอีกเท่าไร “งั้นดีเลย คุณจะพาผมไปแนะนำให้คนที่บ้านรู้จักเมื่อไร？”ภาสกรถามเธอ โดยไม่มีความรู้สึกโกรธอะไร “คุณให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม？”อัญญาถามอย่างระมัดระวัง แม้ตัวเธอก็ยังไม่รู้ว่า ทำไมเธอถึงกลัวสายตาของผู้ชายคนนี้ “ได้”ภาสกรตอบเธอด้วยท่าทีปกติ อัญญาถอนหายใจรู้สึกโล่งอก ภาสกรถามต่อ “แต่ถ้าฉันตอบตกลงไปแบบนี้ ดูเหมือนฉันจะเป็นคนไม่มีหลักการใช่ไหม？” อัญญารู้สึกสั่นไหว“งั้นคุณ……จะทำอย่างไร？” “จูบฉัน”ภาสกรยิ้มให้เธอ“เพียงแค่คุณจูบผม ไม่ว่าคุณจะขออะไร ผมจะตอบตกลง” ในใจอัญญารู้สึกสั่นแรงกว่าเดิม“คุณ……” ภาสกรยื่นหน้าของเข้าใกล้เธอ“แค่จูบ” เขากำลังทำเธอสับสน เธอบีบมือไว้แน่น หายใจลึกๆ เธอคิดในใจก็แค่จูบแก้ม ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรต้องกลัว…… แต่ขณะที่เธอกำลังจะจูบเขา ทันใดนั้นเขาหันหน้ามาและจูบเข้าอย่างจัง เธอกำลังจะหันหน้าหนี กลับถูกเขาเอามือจับหัวเธอไหว ทำให้เธอหันหน้าหนีไม่ได้ จนกระทั่งบรรยากาศในรถค่อยๆคลุมเครือ…… ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ภาสกรปล่อยเธอ แล้วเขาก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เขาเริ่มพูดในไม่ช้า เขาขอโทษเธอที่ข้างหู“ขอโทษ ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ผมมัน……”ชอบคุณมากจริงๆ อัญญารู้สึกสมองโล่ง แต่เธอรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนไปของร่างกายเขา “ถ้านายรู้สึกขอโทษฉันจริง นายก็อย่าเอาไอ่นั่นมาชนฉัน……”ตอนที่เธอพูด แก้มเธอแดงและหายใจผิดปกติ เสียงหัวเราะเบาๆจากข้างหูเธอดังขึ้น เธอได้ยินเขาพูด “มันน่าจะคิดถึงคุณมาก จนควบคุมตัวเองไม่ได้”