已经是第一章了
บทที่ 8 พาเขามาหาฉัน
บ๗ที่ 8 พาเขามาหาฉัน
ได้ยินธนัทถามแบบนี้ พ่อแม่เธอก็รู้สึกแปลกใจ เมื่อคืนพวกเขาโทรหาเพื่อนของเธอทุกคน พวกเธอบอกว่าไม่เห็นอัญญา
อย่างไรก็ตาม เสื้อผ้าที่อัญญาใส่ก็เปลี่ยนใหม่ ไม่เหมือนปกติที่อัญญาไปค้างคืนข้างนอก
สีหน้าอัญญาดูนิ่งๆ “ฉันอยู่ที่ไหน อยู่กลับใคร มันเกี่ยวอะไรกับนาย？”
ธนัทหัวเราะ “เธอตอบไม่ตรงคำถาม หรือเธอไม่กล้าตอบผม？”
“นายมีสิทธิ์อะไรมาถามฉัน？” อัญญาถาม
“เธอไปนอนกับคนอื่นมาใช่ไหม？”
พ่อแม่เธอตกใจ
อัญญาโตขนาดนี้แล้ว เรื่องพวกนี้พวกเขาก็ไม่อยากเข้าไปยุ่ง แต่ก่อนหน้านี้ พวกเขาก็ยังเป็นคู่มั่นกัน ถ้าเมื่อคืนอัญญาทำอย่างที่พูด นั่น……
อัญญาตอบ“ใช่แล้วจะทำไม？”
“เธอนี่……！”
“ทำไม？ จะด่าฉันต่อ ？”อัญญาพูดแทรก“ธนัท อย่าลืม ว่านายทำอะไร ก่อนที่นายจะก่อเรื่อง ฉันไม่เคยทำผิดกับนายเลย แต่นายทำอะไรลงไป？ อย่ามาวุ่นวายอีก และคำขอโทษ ก็ไม่ต้องมาพูดกับฉัน มันไม่มีประโยชน์”
เธอชี้ไปที่ประตูบ้าน “นั้นประตู ฉันคิดว่านายควรไปได้แล้ว？”
ธนัทมองอัญญาด้วยความโมโห เขายังควบคุมอารมณ์โกรธของตนเองไม่ได้ เมื่อเขาคิดถึงเมื่อคืนเธอไปนอนกับชายแปลกหน้าที่ไหนไม่รู้ เขาควบคุมตัวเองไม่ได้อยากฉีกผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเป็นชิ้นๆ
พ่อของเธอหน้าชา “ธนัท ขอให้คุณออกไป เรื่องต่อจากนี้ฉันจะไปคุยกับครอบครัวนายเอง”
เห็นได้ชัดว่าต้องการผลักดันเขาให้ออกไป
เพราะธนัทชอบอัญญามาก เขาเลยไม่สามารถลดท่าทีของเขาลงได้
เขาหยิบเสื้อคุมของเขา จ้องมองอัญญา “เธออย่าเสียงใจก็แล้วกัน”
อัญญาหัวเราะ “นายพูดว่าเสียใจ？ อ่า…… แท้จริงฉันยังอยากขอบคุณผู้หญิงที่ส่งข้อความให้ฉันด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีเธอ ฉันคิดว่าชีวิตฉันต้องจบแน่นๆ
สีหน้าธนัทดูไม่ค่อยดี แต่ที่นี่เป็นบ้านของเธอ เขาไม่สามารถมามีเรื่องที่บ้านคนอื่น เขาโมโหมากถือเสื้อคุมของตัวเองแล้วเดินจากไป
หลังจากที่ธนัทจากไป พ่อแม่ของเธอยังอยู่กับเธอ
“บอกพ่อเถอะว่าเกิดอะไรขึ้น！”คุณพ่อเป็นคนเข้มงวดมาก แม้เขาจะรักลูกเขามากก้ตาม แต่ตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เขาไม่สามารถปล่อยให้เด็กคนนี้จัดการคนเดียว
“โอเค เกิดอะไรขึ้นเราไปคุยกันในบ้านเถอะ เราจะยืนอยู่ข้างนอกแบบนี้？”พูดเสร็จ แม่เธอดึงมือเธอ“ ไปๆ เข้าไปในบ้านค่อยๆคุยกัน”
ในห้องรับแขก ท่าทีของพ่ออัญญาดูไม่ค่อยดี
อัญญาเล่าเรื่องที่ธนัททำให้พวกเขาฟัง รวมถึงมีคนส่งข้อความมาบอกเธอ แต่เขาปิดเรื่องภาสกรไว้
“ความหมายของลูกก็คือ ธนัทไปยุ่งกับผู้หญิงข้างนอกบ่อยๆ？”
อัญญาพยักหน้า “อืม…… ถ้าไม่ใช่เพราะข้อความนั้น ลูกคงโดนเขาหลอกทั้งชีวิต”
“โอเค เรื่องนี้ลูกไม่ต้องยุ่ง ต่อจากนี้แม่กับพ่อจัดการเอง”
อัญญายิ้ม“ ค่ะ ขอบคุณค่ะแม่”
แม่เธอไม่มีอะไรแล้ว แต่พ่อเธอไม่ใช่คนโง่ เขาจ้องอัญญา “งั้น ตอนนี้จะบอกพ่อได้หรือยัง เมื่อคืนลูกไปนอนกับผู้ชายคนไหน？”
อัญญารู้สึกกังวล “……อะไร ผู้ชายอะไร พ่อ อย่าพูดมั่ว”
“พ่อไม่ได้พูดมั่ว ใจเธอรู้ดี？ ดูรอยจูบที่คอเธอ！”พ่อเธอหายใจเข้าลึกๆ เขาพยายามควบคุมความโกรธ“ พรุ่งนี้พาเด็กนั่นมาหาพ่อ มาให้พ่อดูหน้า！”
พ่ออัญญาลุกขึ้นเดินเข้าห้องหนังสือ โดยไม่ให้อัญญามีโอกาสได้ตอบโต้
已经是最新一章了
加载中
