บทที่ 10 สิ่งที่เขาคาดหวัง

บ๗ที่ 10 สิ่งที่เขาคาดหวัง เมื่อผู้ช่วยขอภาสกรเคาะประตูเข้าไปในห้องทำงานของหัวหน้า เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อย เป็นเพียงเพราะเห็นหัวหน้าที่โหดเหี้ยมเด็ดขาดของพวกเขากำลังหัวเราะ แม้เป็นเสียงที่น่ากลัวแต่ก็นุ่มนวล ช่วงเวลานั้น เขาอยากที่ออกไป ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น เขาอยากรู้ว่าหัวหน้าของพวกเขาถูกใครพรากไป ทำไมถึงเปลี่ยนไปคนละคน？ ผู้ช่วยยังไม่ทันพูดอะไร ภาสกรก็ยกมือขึ้น ให้เขาไปรออีกด้านหนึ่ง จากนั้น ผู้ช่วยเขาทำตาม ไปยื่นอยู่อีกด้าน เงยหน้าเปิดหู แอบฟังหัวหน้าตนเองคุยโทรศัพท์ ไม่ จะให้ถูก ต้องบอกว่า แอบฟังหัวหน้าพูดเรื่องความรัก “ที่รัก คุณรู้ไหมว่าตอนคุณหัวเราะเธอสวยแค่ไหน” แม่เอ๊ย ยิ้มมุมปากแทบฉีก น่ากลัวจริงๆ ผู้ช่วยของเขาหายใจเข้าลึกๆ เขาพยายามควบคุมไม่ให้ตนเองคิด ไม่ให้ตนเองหัวเราะ ไม่อย่างนั้น เขาได้เห็นภูเขาไฟระเบิดแน่ๆ แน่นอนว่าผู้ช่วยไม่รู้ว่าปลายสายคือใคร และไม่รู้ว่าคนๆนั้นพูดอะไร แต่เขารู้ว่าหัวหน้าเขามีความสุขมากๆ “โอเคโอเค ผมไม่พูดแล้ว……”ภาสกรนิ่มนวลมาก“ผมฟังคุณทุกอย่าง ไม่ว่าจะพูดอะไร โอเคไหม？” ภาสกรรู้ว่าถ้ากวนเธอต่อไป อาจทำให้ผู้หญิงของเธอกังวล พอถึงตอนนั้น คนที่ทุกข์จะเป็นเขา “นาย…… พรุ่งนี้ว่างไหม？”อัญญาสูดหายใจเข้าลึกๆ ไม่ง่ายเลยที่จะควบคุมไม่ให้ตนเองวางสายแล้วถามเขา ภาสกรยิ้ม “ทำไม？ ที่รักจะนัดผมไปเดทเหรอ？” “นาย…… หุบปากได้ไหม？ แล้วบอกฉันมาว่าพรุ่งนี้ว่างไหม？” “ว่าง แน่นอนว่าว่าง” ภาสกรรีบตอบ “เพียงแค่คุณต้องการผม ผมว่างตลอด” อัญญาใจสั่น แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี “……นาย ถ้านายไม่ว่างก็บอกฉันได้นะ เรื่องของฉันก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร……” “เป็นไปได้อย่างไร？ เพียงแค่เป็นเรื่องของคุณ สำหรับฉันมันต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก”ภาสกรหัวเราะอย่างอ่อนโยน ดังนั้น คุณบอกผมมาได้เลย พรุ่งนี้เธอจะให้ฉันไปไหนทำอะไร？” อัญญาหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆหายใจออก“ วันนี้ตอนกลับบ้าน ธนัทอยู่บ้านฉัน……” ภาสกรรู้สึกกังวล แล้วพูดเสียงต่ำ“ ว่าไง？ เขาทำให้คุณเดือดร้อน？ หรือจะยื้อคุณไว้ไม่ยอมปล่อย？” “……ใช่มีส่วน แต่โดนฉันด่าไล่กลับบ้านแล้ว” ภาสกรรู้สึกมีความสุข “ไม่ผิดหวังที่เป็นที่รักของผม” “จากนั้น พ่อแม่ฉันรู้เรื่องคุณแล้ว” อัญญาพอคิดถึงเรื่องนี้รู้สึกเป็นกังวล “หืม ？ทำไมถึงรู้เรื่องเราละ？ ที่รักบอกพ่อตาแม่ยายเหรอ？ ผมรู้ว่าที่รักชอบ……” “หุบปากไป！”อัญญาควบคุมอารมณ์ของเธอไม่ได้ “เมื่อคืนนายวางแผนเตรียมพร้อมไว้แล้วใช่ไหม？ นายตั้งใจทิ้งรอยจูบที่คอและหลังหูฉันใช่ไหม？” “ผมเพียงแค่อยากเก็บเป็นความทรงจำ คุณรู้ไหมว่าผมชอบคุณแค่ไหน โคตรของโคตรชอบเลย” อัญญาต้องการความช่วยเหลือ เขารู้สึกว่า ภาสกรที่คุยอยู่ในสายตอนนี้ ไม่เหมือนคนเดียวกันกับเมื่อกลางวัน ภาสกรที่อยู่ในสายน่ารำคาญกว่าเดิม “จริง？” อัญญาพูด “พรุ่งนี้พ่อฉันอยากเจอคุณ” ปลายสายนิ่งไปครู่หนึ่ง อัญญาคิดว่าภาสกรน่าจะตกใจ เมื่อเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อช่วยเขา ไม่คาดคิดว่าเขาจะพูดขึ้น “ได้ไม่มีปัญหา ฉันจะเตรียมตัวไปอย่างดี พ่อสะใภ้และแม่สะใภ้ต้องชอบผมแน่น ที่รักคุณไม่ต้องเป็นห่วง！” แต่ไม่รู้ทำไม เมื่อได้ยินเสียงที่มั่นใจจากเขา เธอเริ่มกลับรู้สึกกลัว ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร？