บทที่ 12 คุณชอบผมใช่ไหม

บ๗ที่ 12 คุณชอบผมใช่ไหม อากาศในรถร้อนมาก อัญญาอยากออกจากอ้อมกอดเขา แต่ภาสกรกอดไว้แน่น ภาสกรรู้ว่าตัวเองใจร้อน แต่เมื่อเห็นเธอ เขาไม่สามารถควบคุมมัน เขาอยากบอกให้ทุกคนรู้ ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเป็นของเขา เขาอยากซ่อนเธอไว้ ไม่อยากให้เธอเห็นคนอื่น เขารู้ว่าตัวเองบ้า บ้ามากด้วย แต่เขาชอบเธอมาก ชอบจนไม่สามารถควบคุมตัวเอง เมื่อเขาเห็นเธอหายใจไม่ค่อยสะดวก เขารีบปล่อยเธอ “ไม่ต้องพูด ไม่ต้องด่า ผมรู้ว่าผมผิด อีกแป๊บ อีกแป๊บก็พอ……”เขากอดเธอแน่น หายใจถี่ๆข้างหูเธอ ตอนนี้อัญญาไม่มีแรงที่จะด่าเขา เธอหมดแรงอยู่บนร่างของเขา ไม่มีแม้แต่แรงพูด เห็นอัญญาไม่ขัดขืนพิงอยู่บนอ้อมกอดของเขา อ้อมกอดที่ว่างเปล่ามานานกว่ายี่สิบปีถูกเติมจนเต็ม “นายจะกอดฉันไปถึงเมื่อไร？”อัญญาที่อยู่ในอ้อมกอดเขาถามด้วยน้ำเสียงเบา “ไม่รู้” ภาสกรหัวเราะเบาๆ เขาจับแก้มของเธอ“ ขอโทษ” เขารู้สึกผิด “……นายขอโทษฉันทำไม？” “ผมไม่ได้ขออนุญาตคุณ ก็……”คำพูดหลังจากนี้ไม่ต้องพูดก็รู้ “คุณให้เวลาผมหน่อย ผมยังควบคุมตัวเองไม่ได้ ทุกครั้งที่ผมเห็นคุณใจผมเต้นแรง ผมชอบคุณมากผมชอบคุณ……” “นายเป็นแบบนี้มาโดยตลอด？”อัญญาถามเขา “หืม？” “นายชอบบอกรักตามอำเภอใจ？พูดแต่คำว่าชอบ……”อัญญาไม่รู้ทำไมตัวเองถึงถามออกไปแบบนี้ เธอเพียงแค่รู้สึกแปลก ทั้งๆพวกเขาพึ่งรู้จักกันไม่นาน แต่ถ้าเธอพบว่า ถ้าเธอรู้ว่าเขาก็พูดแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่น เธอรู้สึกไม่สบายใจ และมันค่อนข้าง ……อึดอัด ปวดเมื่อยไปทั้งตัว ความรู้สึกนี้ไม่ค่อยดีเท่าไร ภาสกรตกใจ ไม่นานก็เข้าใจความหมายในสิ่งที่เธอพูด “ผมเคยบอกคุณแล้ว ผมเพียงแค่บอกชอบคุณโดยไม่แสดงให้คุณเห็น？” อัญญาส่ายหัว “ไม่” อย่างนั้นเขาขอเป็นคนที่ไม่เคยพูดอะไรเลยดีกว่า เขาเอาหน้าผากว่างบนตัวเธอแล้วยิ้ม“คุณ…… ผมชอบคุณ ชอบคุณคนเดียว ทั้งชีวิตของผม ชอบเพียงคุณคนเดียว ไม่มีคนอื่นแน่นอน” อัญญาใจสั่น และพูดขึ้นทันที“ชีวิตยังอีกยาวไกล นายไม่ต้องรีบตัดสินใจ ยังมี……” เขาพูดแทรก“ได้ ผมจะไม่พูด เราค่อยๆเรียนรู้กันไป คุณก็ใช้ทั้งชีวิตของคุณคอยดูผม ว่าแท้จริงแล้วผมไม่ได้โกหกคุณ” อัญญารู้สึกสั่นไหว เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงสั่นไหว ใจเธอวุ่นวายไปหมด เมื่อก่อนตอนเธอคบกับธนัท ไม่เป็นแบบนี้ แต่กลับภาสกร มันเกิดขึ้นตลอดเวลา อัญญาเธอก็ไม่ใช่เด็กแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้อะไรเลย เธอเพียงแค่สับสนเล็กน้อย เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด แท้จริงแล้วเธอชอบเขาแล้วหรือยัง “อัญญา มีสักนิดที่คุณเริ่มชอบผมหรือยัง？”สายตาที่เปล่งประกายของภาสกรมองไปที่เธอแล้วยิ้ม อัญญากะพริบตา“อย่า…… อย่ามามั่ว ฉันยังไม่” ภาสกรไม่ได้พูดอะไร ได้แต่จูบไปที่แก้มของเธอ“โอเค ผมจะไม่พูดมั่วอีกแล้ว” ใกล้แปดโมงแล้ว อัญญาลงรถ เธอจัดระเบียบผมตัวเอง “โอเค เรา เราเข้าไปกันเถอะ” ภาสกรได้ยินอัญญาพูดคำว่า“เรา”ดวงตาเขาอ่อนโยน เขาจับมือเธอ “โอเค เราเข้าไปกัน”