บทที่ 13 คนรักของอัญญา

บ๗ที่ 13 คนรักของอัญญา พ่อแม่อัญญารู้ว่าวันนี้เธอต้องพาผู้ชายคนนั้นมา แต่ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะมาแต่เช้า ตอนแรกแม่อัญญากะว่าจะออกไปซื้อผักแต่เช้าเพื่อมาเตรียมอาหาร แต่ยังไม่ทันออกจากบ้าน เธอก็พาผู้ชายคนนั้นมาแล้ว เมื่อแม่เธอเห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่หน้าประตู ในใจเธอแอบกลัวเล็กน้อย “……อัญญา？” สายตาแม่อัญญามองไปที่ภาสกร ภาสกรวางของฝากไว้ จากนั้นทักทายแม่อัญญาด้วยความเคารพ “สวัสดีครับ ผมชื่อภาสกรครับ เป็นคนรักของอัญญาครับ” แม่อัญญาตะลึกเล็กน้อย เธอมองไปที่ลูกของตัวเองด้วยความแปลกใจ เธอได้เตรียมใจไว้แล้ว เธอนึกว่าคนที่มีความสัมพันธ์กับลูกตัวเองต้องเป็นคนจนแน่นอน และหน้าตาอาจไม่ได้ดูดี แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนที่…… คนที่…… จะอธิบายยังไงดี？ แม้คนคนนี้จะเต็มไปด้วยความเคารพและสุภาพ แต่ท่าทีของเขาการยกมือไหว้เหมือนถูกเลี้ยงมาอย่างดี บวกกับชุดสูทที่ใส่ ดูก็รู้ว่าบ้านเขาไม่ธรรมดา ไม่พูดถึงชุดสูทบนร่างของเขา เมื่อครู่ที่คำนับอย่างสุภาพ เธอเห็นกระดุมข้อมือของเขา สภาพครอบครัวของคนนี้ ฐานะครอบครัวของเขาน่าจะดีกว่าตระกูลเราเยอะเลย “เออ เออ สวัสดีสวัสดี กินข้าวหรือยัง？”แม่อัญญายิ้มแล้วถามเขา ภาสกรยิ้มอย่างเหมาะสม“ยังครับคุณแม่” แม่…… แม่？ แม่อัญญาตกใจมาก อัญญาก็มองภาสกรด้วยความตกใจ ตอนนี้ภาสกรจับมืออัญญา ยิ้มอย่างจริงใจ “แม่ครับ ผมจะใช้ชีวิตไปกับอัญญา จะดูแล จะรักเธอไปทั้งชีวิต ผมจะไม่ปล่อยมือเธอแน่นอนครับ” หลังจากเขาสาบานกับแม่อัญญา ภาสกรมองไปที่ตาของแม่อัญญาด้วยความจริงใจ “เฮ้！”อัญญารีบหยุดเขา ทันใดนั้นแม่อัญญาหัวเราะขึ้นมา “โอเคโอเค เรียกแม่มันเป็นเรื่องของเวลา มันก็เป็นแค่ธรรมเนียมธรรมเนียมหนึ่ง แต่ฉันยังไม่ให้คุณง่ายๆหลอกนะ” ภาสกรไม่สนใจ “ไม่เป็นไรครับแม่ ยังไม่ให้ก็ไม่เป็นไรครับ ขอแค่ไม่ห้ามผมกับอัญญา ผมก็ดีใจมากแล้วครับ” เธอไม่สามารถบอกได้ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าชอบลูกสาวเธอแค่ไหน？ แบบนี้ก็ดี ดีมาก…… จากที่เธอมอง ธนัทไม่ใช่ว่าไม่รักลูกเธอ แต่เพียงแค่เขารักเธอไม่ถึงจุดที่ควรจะเป็น ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอก็ดี！ แต่ ภาสกร？ เธอรู้สึกว่าเธอเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหน？ “ไปไป พ่อเธอยังกินข้าวเช้าอยู่ พวกเราเข้าไปตอนนี้ก็ยังทัน” ตอนนี้แม่อัญญาลืมไปแล้ว ว่าเช้าขนาดนี้ลูกสาวเธอไปอยู่กับภาสกรหน้าประตูได้อย่างไร แม่อัญญาเข้าไปก่อน อัญญากับภาสกรตามเข้าไปติดๆ อัญญาเดินอยู่ข้างภาสกร พูดเบาๆ“ นายพูดอะไรของนาย？ นายอยาก……” ภาสกรขณะกำลังเดินไป เขาได้จูบปากของเธออย่างรวดเร็ว เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ตอนนี้ผมอยากอุ้มคุณกลับบ้านทันที” ภาสกรตอบกลับอย่างจริงใจ แต่ตอนนี้อัญญากำลังตกใจกับการกระทำของภาสกรอยู่ “เฮ้！” ภาสกรยิ้ม “ไม่กล้าแล้วไม่กล้าแล้ว ที่รักไม่ต้องอารมณ์เสียได้ไหม？” อัญญาโกรธเขามากๆ แต่เขากลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “พวกเธอสองคนระวังกันหน่อย ฉันเห็นไม่เป็นไร ถ้าพ่อเธอเห็นไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น” ทันใดนั้นอัญญาจ้องไปที่เขา สายตาของภาสกรนุ่มนวลและยิ้ม จากนั้นโน้มตัวไปข้างหูเธอ พูดกับเธออย่างเบาๆ ตอนนั้นแก้มอัญญาแดงมาก ไอ้ ……วายร้าย