ตอนที่ 3 ทุกอย่างเรียบร้อยดี

ต๭นที่ 3 ทุกอย่างเรียบร้อยดี ฉินเหมียนกลับมายังโรงพยาบาลด้วยกายใจที่เหนื่อยล้า อยู่ในเขตพักผ่อนจนถึงเช้า แล้วค่อยลุกไปยังห้องน้ำสาธารนะ ทว่าในหัวของเธอกลับปรากฏสายตานั้นของเมิ่งจงเหลียนและหลี่ซิ่วเจินขึ้นไม่หยุด นั่นคือสายตาที่เธอจะไม่มีวันลืมในชาตินี้เด็ดขาด เธอสาดน้ำเย็นใส่หน้าทีหนึ่ง จนในที่สุดเธอก็สงบสติอารมณ์ลงได้ เธอมองดูใบหน้าที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อยในกระจก พลางส่งยิ้มให้ตนเอง ใบหน้าเปื้อนยิ้มแบบนี้แม่คงไม่เป็นห่วงแล้ว กลืนความขมขื่นทั้งหมดลงไป ฝืนฉีกยิ้มตลอดเวลาไม่กล้าหุบยิ้มแม้แต่วินาทีเดียว ฉินเหมียนรีบเดินออกจากห้องน้ำ ถือผลไม้และอาหารเช้าร้อนๆที่เพิ่งซื้อมา รีบสาวเท้าไปยังห้องผู้ป่วยธรรมดา เมื่อผลักประตูเปิดออก เธอก็ประสานสายตาเข้ากับสายตาที่อ่อนล้าคู่หนึ่ง ทันใดนั้นเกิดคัดจมูกขึ้นมา รอยยิ้มก็ยิ่งเอ่อล้นขึ้น“แม่คะ ทำไมแม่ไม่นอนพักดีๆล่ะคะ หนูบอกแล้วว่าไม่ต้องรอหนู ทำไมไม่เชื่อฟังเลย” “แม่นอนไม่หลับ ก็เลยอยากรอหนู”สายตาระยิบระยับที่แสนอ่อนโยนอยู่บนตัวฉินเหมียน และแสงระยิบระยับนั้นยิ่งทวีคูณขึ้น ทว่ากลับปนไปด้วยความกังวลเล็กๆ แม่ยังคิดถึงเมิ่งจงเหลียนอยู่ ฉินเหมียนทำเป็นมองไม่เห็น ก้มหน้าลงเปิดกล่องข้าวออก เห็นแม่ที่นั่งเหม่อลอยอยู่ ก็อดสงสารไม่ได้ “แม่คะ วันนี้หนูไปกินข้าวบ้านพ่อมา เขาดีกับหนูมากค่ะ เขายังถามถึงอาการของแม่ด้วยนะ บอกว่าเคลียร์ธุระเสร็จแล้วจะมาเยี่ยมแม่ค่ะ” คำพูดเหล่านี้เหมือนเป็นการเพิ่มฟืนให้แก่ไฟที่กำลังจะดับลง ทำให้ร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของแม่ฉินกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ในเสียงที่สั่นเทานั้นปนไปด้วยความดีใจที่ปิดไม่มิด “จริง จริงหรือ งั้นก็ดีๆ พ่อของหนูเขายังรักหนูนะ เพราะอย่างไรหนูก็เป็นลูกแท้ๆของเขา” ฉินเหมียนแกล้งทำเป็นเห็นด้วยพยักหน้าเล็กน้อย นำโจ๊กและช้อนวางบนโต๊ะเล็กๆข้างเตียง“หนูทราบแล้วค่ะแม่ แม่รักษาตัวอย่างสบายใจเถอะนะ” สิ้นคำ เธอยื่นมือไปเปิดทีวีบนผนังตรงข้ามเตียงผู้ป่วย เพราะหากไม่รีบเปลี่ยนเรื่อง เธอเกรงว่าตนเองจะทนไม่ไหว แต่ทว่าวินาทีที่เปิดทีวี เธอแทบอยากจะตบหน้าตนเองเหลือเกิน บนจอทีวีกลับเป็นข่าวเกี่ยวกับเมิ่งจงเหลียนและหวีโย่วถิงพอดี พิธีกรทั้งสองเต็มไปด้วยคำพูดสวยงามมากมาย“ต้องขอแสดงความยินดีอย่างยิ่งกับประธานกรรมการบริษัทตระกูลหวีและคุณหนูใหญ่แห่งบริษัทตระกูลจริงๆค่ะ ได้ข่าวว่าฤกษ์งานหมั้นก็จะได้แล้ว ไม่รู้ว่าสาวๆในเมือง A ต้องอกหักกันเท่าไหร่.....”