ตอนที่ 15 หน้าเนื้อใจเสือ

ต๭นที่ 15 หน้าเนื้อใจเสือ เพราะบนใบหน้าของเขามีหลักฐานจากความบังอาจของเธอ เรื่องนี้อธิบายต่อคนตระกูลเมิ่งยากมาก เพื่อไม่ให้เธอลำบาก หวีโย่วถิงจึงใช้ความไร้มารยาทมาช่วยเธอปกปิดความผิดนั้น ความใจดีเช่นนี้ทำให้เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย มือที่ถือกระเป๋าไว้ค่อยๆกำแน่น หัวใจดวงเดียวของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย ทว่าสุดท้าย เธอเพียงแค่เอ่ยลาหวีโย่วถิงเท่านั้น ในความสัมพันธ์นี้ ตั้งแต่เริ่มจนจบเธอเป็นเพียงนักแสดงเท่านั้น ในฐานะตัวแสดง หากนำความรู้สึกจริงๆเข้าไป นั่นต่างหากคือสิ่งที่น่าขันที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น ในฐานะของฉินเหมียนเธอไม่มีสิทธิ์เข้าไปในเกมส์รักครั้งนี้ด้วยซ้ำ ดังนั้น ไม่ว่าความรักอ่อนโยนของหวีโย่วถิงจะกว้างขวางเพียงใด หรือความรักใคร่ที่ไม่ปิดกั้นสักนิดของเขา ก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย สิ่งที่เธอต้องทำคือรีบทำหน้าที่ตระกูลเมิ่งมอบหมายให้สำเร็จและพามารดาของตนจากไป ทว่า ฉินเหมียนในขณะนี้ยังไม่รู้ ว่าเรื่องความรู้สึก เป็นสิ่งที่แสดงจนกลายเป็นจริงได้มากที่สุด เมื่อกลับมาถึงตระกูลเมิ่ง เธอเหมือนนักโทษที่ถูกสอบสวน ถูกคนในตระกูลเมิ่งล้อมเอาไว้ เล่ารายละเอียดทั้งหมดในงานเลี่ยนวันเกิดที่ตระกูลหวีหนึ่งรอบ แต่ในส่วนของหนานมู่และเรื่องที่เธอแอบฟัง เธอเลือกที่จะปกปิดเอาไว้ เมิ่งเวยหยูนดูข่าวสารในมือถือ ในนั้นมีภาพถ่ายครอบครัวของตระกูลหวีภาพหนึ่ง ในภาพทุกคนต่างยิ้มแย้มอย่างรักใคร่ เดิมทีคนที่ควรจะยืนข้างหวีโย่วถิงคือเธอ ไม่ใช่พี่สาวกำมะลอคนนี้ ด้วยความโมโห เธอง้างมือขึ้น เซรามิกม่วงในมือก็แตกละเอียดลงบนพื้นปูนทันที ฉินเหมียนเข้าใจในเหตุผลที่เธอโมโหดี ก็แค่น้องสาวคนนี้ของเธอรู้สึกว่าถูกพี่สาวคนนี้แย่งซีนก็เท่านั้น แต่คนในตระกูลเมิ่งไม่รู้เลยหรือ หากไม่ใช่เพราะพวกเขาใช้ชีวิตของแม่และเพื่อนรักของเธอมาข่มขู่ ให้เธอปลอมตัวเป็นเมิ่งเวยหยูน มิเช่นนั้นชีนแบบนี้ ต่อให้สองมือถวายให้เธอก็ไม่สนใจหรอก การแต่งงานที่ใช้ความสัมพันธ์จอมปลอมแลกมา จ้องไปยังผลประโยชน์ของคนอื่น ตระกูลเมิ่งนึกว่าคนในตระกูลหวีเป็นคนโง่หรืออย่างไร ไม่ว่าอย่างไรสายตาของคุณหนูรองแห่งตระกูลหวีคนนั้นถือว่าดีมาก แต่เธอไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลยสักนิด เกมส์ที่พวกคนรวยเหล่านี้สร้างขึ้น เธอไม่สนใจเลยสักนิด เธอลุกขึ้นจากโซฟา จ้องเมิ่งจงเหลียนด้วยสายตาเย็นชา“คุณเมิ่ง งานเลี้ยงจบแล้ว ตามที่ตกลงกันไว้ พวกคุณควรจะปล่อยแม่และเพื่อนของฉันได้แล้วมั้ง” “เรื่องนี้.....”เมิ่งจงเหลียนพูดขึ้นอย่างอ้ำๆอึ้งๆ“เสี่ยวเหมียน คือแบบนี้นะ หมอที่ดูแลอาการของแม่เธอบอกว่า อาการของแม่เธอแย่มาก เพราะฉะนั้นต้องรักษาตัวที่โรงพยาบาลต่อไป ส่วนเรื่องค่ารักษาพยาบาล เธอไม่ต้องเป็นห่วง” “โรงพยาบาลไหน”ฉินเหมียนไล่ถาม ปากของเมิ่งจงเหลียนคือผีที่หลอกคนดีๆนี่เอง เธอไม่มีทางหลงกลเขาอีก “ที่อยู่โรงพยาบาล เธอไม่ต้องรู้หรอก”หลี่ซิ่วเจินละมือจากการปลอบใจลูกสาวของตน มองฉินเหมียนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม“เสี่ยวเหมียน ไหนๆเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน เธอคงไม่ได้ไม่เชื่อพวกเราหรอกมั้ง” ฉินเหมียนหัวเราะขึ้นอย่างเยือกเย็น ครอบครัวเดียวกัน ผู้หญิงคนนี้ ช่างแสดงความหน้าด้านไร้ยางอายออกมาได้สมบูรณ์แบบเหลือเกิน มือทั้งสองข้างที่อยู่ข้างลำตัวค่อยๆกุมหมัดแน่น “ปล่อยเพื่อนฉันไปก่อน แล้วค่อยยื่นข้อเสนอของพวกคุณ” เพราะถึงอย่างไรก็ทำงานร่วมกันมาหลายครั้งแล้ว จิตใจของคนในตระกูลเมิ่งเป็นอย่างไรเธอจะไม่รู้หรือ พวกเขาอยากใช้ความปลอดภัยของแม่เป็นข้อต่อรอง ข่มขู่เธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทำร้ายคุณค่าในตัวเธอให้สิ้น และรับผลประโยชน์ใหญ่หลวงจากในนั้น ในเมื่อหนีไม่พ้น ก็เผชิญหน้าเลยละกัน นอกจากชีวิต ก็เหมือนว่าเธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เห็นเธอรู้งานขนาดนี้ เมิ่งเวยหยูนและมารดาของเธอสบตากันครู่หนึ่ง ในเมื่อฉินเหมียนเสแสร้งเก่งขนาดนี้ ก็ถือว่าได้ตัดปัญหาของพวกเขาไปไม่น้อย เมิ่งเวยหยูนลุกขึ้นยืน เดินไปตรงหน้าฉินเหมียน จ้องใบหน้าที่เหมือนกับเธอราวกับแกะนั้น เธอรู้สึกขัดตาเหลือเกิน ทุกหญิงทุกคนรักสวยรักงามโดยสัญชาตญาณ ต่างอยากเป็นหนึ่งเดียวในโลก แล้วจะทนเห็นกับใครที่เหมือนตนราวกับแกะได้อย่างไร ในเมื่อทนไม่ไหวแล้ว ก็ให้มันหายไปเลยละกัน แบบนี้ยังสามารถตัดปัญหาที่จะตามภายหลังอีก เธอเงยหน้าขึ้น ใช้นิ้วชี้เชยคางฉินเหมียนขึ้น“บนโลกนี้มีเมิ่งเวยหยูนเพียงคนเดียว ความหมายของฉัน พี่เข้าใจไหม” ฉินเหมียนสะบัดหน้าอย่างเกลียดชัง หนีจากการสัมผัสของเธอ“ฉันบอกไปแต่แรกแล้ว เมื่อการผ่าตัดครั้งแรกของแม่ฉันผ่านไปด้วยดี ฉันจะพาท่านออกจากเมือง A จะไม่กลับมาอีก” “พูดปากเปล่าไม่มีหลักฐาน ตระกูลเมิ่งของเราจะมั่นใจได้อย่างไรว่าพี่พูดจริงทำจริงล่ะ” “ก็ได้ งั้นคุณหนูเมิ่งลองพูดมาสิ ว่าพวกคุณจะให้ฉันยืนยันอย่างไร” เมิ่งเวยหยูนมองนิ้วมือเรียวยาวของตน “มีวิธีหนึ่ง รับรองได้ทั้งต่อเธอและฉัน” ฉินเหมียนจ้องเธอนิ่ง รอคำตอบจากเธอ “ทำให้ตนเองเสียโฉม”เมิ่งเวยหยูนยิ้วเยือกเย็น“พี่คิดว่าวิธีนี้เป็นไงดีไหม” ฉินเหมียนเบิกตากว้าง เธอรู้ดีว่าคนน้อยใหญ่ในตระกูลต่างอำมหิตเลือดเย็น แต่เห็นทีตอนนี้ เธอคาดคะเนความอำมหิตของพวกเขาต่ำเกินไปจริงๆ เธอจ้องเมิ่งเวยหยูนเขม่น แววตาอาฆาต“พวกคุณอย่ารังแกคนเกินไปนะ อย่าลืมสิ คนที่นอนกับหวีโย่วถิงจริงๆในคืนนั้นคือฉัน”