ตอนที่ 89 ภาพลวงตา

ตอนที่ 89 ภาพลวงตา ในช่วงตอนบ่าย ในขณะที่จรีภรณ์กำลังนอนอยู่ ก็มีเสียงโทรศัพทท์ดังขึ้น “จรีภรณ์ ออกมาหน่อย พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย” “คุยเรื่องอะไร ก็พูดในนี้สิ ” จรีภรร์ตอบด้วยความเย็นชา “เฮ้อ จรีภรณ์ ลูกออกมาเถอะ ร้อนขนาดนี้พ่ออยู่ข้างล่างละนะ” ตรีภพพูดด้วยน้ำเสียงเก้อเขิน คิดว่านายกเทศมนตรีที่เป็นที่พึ่งของคนหลายหมื่นคน แต่ต่อหน้าลูกสาวของเขากลับไม่กล้าที่จะพูดด้วย ฟังคำพูดของตรีภพจบ จรีภรณ์ก้ปีนออกมาจากด้านหน้าต่าง เธอมองเห็นพ่อของเธอกำลังยืนโบกมืออยู่ข้างล่างผ่านกระจก หัวใจของเธอก็อ่อนโยนและลงไปข้างล่าง ตรีภพอยากจะเจอจรีภรณ์ คิดว่าลูกสาวให้อภัยแล้ว จึงรีบพูดว่า “จรีภรณ์ ในบ้านหลังนี้เก็บไว้ให้ลูก เมื่อไหร่ลูกจะกลับมาอยู่ ” “เหอะ หนูบอกตอนไหนว่าหนูจะกลับไปอยู่ นึกว่าท่านนายกจะลืมแล้ว เว้นเสียแต่ว่าจะให้ลูกอีเมียน้อยอยู่ ไม่งั้นหนูก็ไม่กลับ ” จรีภรณ์หัวเราะและมองพ่อ “จรีภรณ์ ” ตรีภพพูดต่อว่า “พ่อลูกว่าลูกไม่ชอบพวกเขา ไม่อยากเจอหน้าพวกเขา แต่จะพูดยังไงตอนนี้เธอก็มีตัวตนแล้ว หนูจะให้พ่อไล่พวกเขาออกยังไง” “อ่อ หนูลืมไป ทุกวันนี้อีเมียน้อยนั้นอยู่ในตำแหน่งที่สูง ลูกสาวของเธอก็เป็นถึงลูกสาวครอบครัวตระกูลเศรษฐี ไม่มีใครรู้จักสถานะของหนู แล้วหนูจะมีสิทธิ์อะไรไปไล่พวกเขาออก” “ไม่ใช่ลูก หนูรู้พ่อไม่ได้หมายความแบบนั้น พ่อหวังว่าจะให้พวกหนูได้กลับมาดีกันเหมือนเดิม คุณนพนาก็เป็นคนดี เธอไม่สร้างความเดือนร้อนให้หนูหรอก….” “คนดีงั้นหรอ เป็นคนดีงั้นหรอ” จรีภรณ์หัวเราะออกมาอย่างดัง อีเมียน้อยนี่เก่งจริงๆ จริงๆแล้วตรีภพเป็นพวกหัวโบราณก็ยังเชื่อว่าพวกเขาเป็นคนดี ดดูเหมือนว่าพวกเขาจะแสดงละครต่อหน้าตรีภพ ไม่อย่างนั้นก็อยู่กับตรีภพไมได้หรอก จรีภรณ์ หนูเชื่อพ่อ กลับไปเถอะนะ พ่อจะพาหนูกลับไป แล้วจะไม่ให้หนูโดนทำร้าย คุณน้านพนาก็พูดว่าจะดูแลหนูเป็นเหมือนลูกในไส้เลย “ท่านนายกคะ ท่านตาบอดหรอคะ” จรีภรณ์ฟังสิ่งที่ตรีภพพูดจบก็รู้สึกโมโห เมื่อครั้งแรกที่เธอพยายามขับไล่เธอออกจากครอบครัว ตอนนี้กลับมาบอกเธอว่าจะปฏิบัติต่อเธอในฐานะลูกสาวในไส้ มีแต่ผีเท่านั้นแหละจะเชื่อคำพูดแบบนี้ คำพูดแบบนี้มันก็เป็นแค่เพียงภาพลวงตาที่ทำให้ตรีภพมองไม่เห็น แต่เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าหลังจากที่เธอกับจิรภาสแต่งงานกัน อีเมียน้อยกับลูกของมันก็เข้ามาและทำท่าทีรังเกียจเธอ ตอนนี้ถ้าจะพูดอีกก็คือเธอทั้งโง่งี่เง่าและอยากเล่นละครต่อหน้าตรีภพต่อ แต่เธอไม่ได้ละครเก่งเท่าชญาภา และพูดต่อไปอีกว่า “เธอบอกว่าเธอจะดูแลฉันเหมือนลูกสาวแท้ๆ พ่อเชื่อหรอ พ่อบอกว่าเธอเป็นคนดี งั้นทำไมพวกยังอยากเข้ามายุ่งเรื่องแต่งงานของฉัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่หนูมีตอนนี้ไม่ใช่เพราะ ท่านนายกเทศมนตรี พ่อตาสว่างได้แล้ว” “จรีภรณ์ลูกกำลังเข้าใจผิดนะ ถ้าไม่มีชาแก้วนั้น ชาที่นวิยาทำให้ในตอนนั้น แล้วชญาภาจะทำสิ่งผิดพลาดแบบนั้นได้อย่างไร และพ่อก็ต้องการเก็บสิ่งต่าง ๆ ลงในภายหลัง แต่ฉันไม่คาดหวังว่าสิ่งต่าง ๆ จะพัฒนาซับซ้อนกว่าที่คิด พ่อก็ไม่รู้จะทำยังไง” ตรีภพจับมือของเธออย่างแน่นและเขาก็ไม่คิดว่านวิยจะกล้าที่จะเอาชนะความคิดของลูกสาวของเขายังใช้วิธีการทำเช่นนี้ ในเวลานั้นเขาต้องการหาผู้หญิงคนนี้เพื่อชำระบัญชี แต่รับการอ้อนว้อนของนพนาและชญาภาไม่ไหว นอกจากนี้ยังมีสิ่งต่าง ๆที่ เกิดขึ้นอีกด้วย จรีภรณ์ก็หย่ากับจิรภาส แล้วมันจะเป็นการดีกว่าที่จะเติมเต็มลูกสาวของเขา ถ้าไปฉีกหน้าผู้หยิงคนนี้ต่อหน้านวิยา หลังจากนั้นลูกสาวของเขาก็จะไม่ได้แต่งงานกับครอบครัวของจิรภาส ในตอนแรกเธอปฏิบัติต่อจรีภรณ์ชัดเจนมาก แต่ในท้ายที่สุดมันไม่ใช่เพราะจรีภรณ์ไม่ได้มีฐานะของลูกสาวของนายกเทศมนตรีเหมือนกับชญาภา เธอจึงกล้าที่จะต่อสู้กับจรีภรณ์ ดังนั้นหวังว่าหลังจากที่ชญาภาแต่งงานกับครอบครัวของจิรภาสไปแล้ว ชญาภาก็คงจะรู้จักยับยั้งชั้งใจและคำนึงถึงตัวตนของนายกเทศมนตรีมาก “ใช่ไหม หลังจากที่พ่อพูดแล้วมันเกิดอะไรขึ้น ” จรีภรณ์ยิ้มเยาะๆใส่ตรีภพ ในใจก็แน่ชัดมาก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะอีเมียน้อยและลูกเมียน้อยนั้นอยู่เบื้องหลัง จุดประสงค์ก็คือเพื่อบีบบังคับให้ตรีภพรีบตัดสินใจ แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะเชื่อใจ เมื่อได้ยินคำถามของลูกสาว ตรีภพก็คิดว่าเพียงแค่อธิบายก็จะไม่มีอะไร ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “เดิมทีพ่อจะไม่ให้เธอกับจิรภาส แต่หลังจากนั้นพ่อก็ได้ยินว่าวันนั้นหนูกับจิรภาสหย่ากัน ตอนนั้นพ่อรู้สึกปวดใจมาก อีกอย่างหนึ่งมันก็มีข่าวลือไปทั่ว ได้มีการกล่าวว่าการได้เห็นจิรภาสและชญาภาอยู่ด้วยกันเพื่อที่จะรักษาชื่อเสียงของชญาภา พ่อก็จำใจกับพวกเขาโดยปริยาย! ” “ฮะ ที่พูดเรื่องนี้ มันยังคงเป็นความผิดของหนูสินะ นี่คือหนูทำเรื่องนี้และไม่ปล่อยให้เขาไป และใส่ร้ายพวกเขา และอีลูกสาวเมียน้อยนั้นก็ตกเป็นเหยื่อและเธอต้องอยู่กับจิรภาสเพื่อชื่อเสียง และบอกว่าเธอถูกใส่ร้าย ”  พอนึกถึงตอนที่เมียน้อยนั้นเข้าบ้านมาในตอนนั้น ส่วนใหญ่จะเห็นว่าพ่อของเขาอยู่ในตำแหน่งสูงผู้หญิงคนนี้จะดีกับเขาได้อย่างไร ถ้าพูดออกมาก็จะดูเย็นชาไป ในอีกด้านหนึ่งดวงตาของเขาเป็นสีเทาและอีกด้านเป็นทุกข์มาก และเขาก็ยังไม่เห็นข้อเท็จจริงจนกระทั่งตอนนี้   “ไม่ จรีภรณ์ เรื่องนี้คือความผิดของพ่อ ถ้าตอนนั้นพ่อได้ขัดขวางพวกเขา เรื่องมันก็จะไม่เป็นแบบนี้ พ่อรู็ว่าในใจของจิรภาสยังมีลูกอยู่ ตอนนี้หนูวางใจเถอะ ชญาภาเลิกกับเขาแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าหนูจะทำอย่างไรก็ได้ พ่อขอแค่ยืนอยู่ข้างลูก” ตรีภพสาบานกับจรีภรณ์แต่สายตาของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว หัวใจของชญาภาที่มีต่อจิรภาส ชัดเจนมาก ทำไมเขาจะไม่เข้าใจ แต่เมื่อสิ่งต่าง ๆ กลายมาเป็นแบบนี้ เขาไม่สามารถช่วยเหลือได้ คิดถึงตรงนี้ก็โกรธขึ้นมาทันที พวกเขาได้ทำร้ายลูกสาวของเขาไปคนหนึ่งแล้ว แล้วยังจะมาทำร้ายลูกสาวคนที่สองอีกหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะหัวใจของชญาภายังมีจิรภาสอยู่ เขาจะไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้ได้อย่างไร เขาไม่ได้คาดหวังว่าลูกสาวจะมองปัญหาอย่างรุนแรง มันชี้ให้เห็นว่าชญาภาก็มีความคิดเช่นนี้ซึ่งทำให้เขามีความผิด  จรีภรณ์มองดูท่าทีของตรีภพ ในใจก็หยาวเย็นไปหมด ท้ายที่สุดเขาก็ยังมีเมียน้อยคนนั้นในใจ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ปกป้องขนาดนี้: "โอ้ ท่านนายกเทศมนตรี ให้ทานฉันหรอ?"   “จรีภรณ์” ตรีภพมองสายตาลูกสาวของเขาที่ยิ่งนานยิ่งเย็นชา รู้ว่าเธอเข้าใจผิด ดังนั้นจึงรีบดึงมือของจรีภรณ์มา “หนูบอกพ่อแล้วไง หนู จรีภรณ์ ไม่ใช่หาผู้ชายไม่ได้แล้วจจะต้องไปอยู่กับจิรภาส แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามผู้ชายแบบนี้ก็ต้องถูกคนเคยใช้ หนูเกลียดความสกปรก หนูรังเกียจเขา หนูก็แค่เลวร้ายและจะไม่อยู่กับเขา ” จรีภรณ์กัดฟันพูดกับพ่อของเขา สายตาก็บ่งบอกถึงความเกลียดชัง หลังจากพูดจบก็สะบัดมือออกและหันตัวเดินกลับขึ้นไป ตรีภพพร้อมกับใบหน้าสีขาวอย่างหมดหวังได้มองตามหลังจรีภรณ์ เขาเป็นหนี้บุญคุณแม่และลูกสาวของเขาในชีวิตนี้ มันเป็นความจริงที่ว่าลูกสาวของเธอมีลักษณะเหมือนแม่ของเธอมากเกินไปและเธอก็ไม่ได้ออกจากห้องใด ๆ เพื่อตัวเธอเอง ตรีภพกำลังถอนหายใจอยู่ที่นั่นในขณะที่จรีภรณ์โกรธมากที่เขามักจะมีเหตุผลเสมอ แต่เขาจะไม่รู้ใบหน้าที่แท้จริงของผู้หญิงเลวได้อย่างไร เขาพูดอย่างไร้ยางอายว่าพวกเขาเก่งมาก หัวใจของเขาได้รับถูกควบคุมหรอ? (ไม่เห็นสิ่งที่ชัดเจน) ที่ทำให้โมโหมากขึ้นเขาบอกว่าลูกสาวของเมียน้อยคนนั้นเลิกกั บจิรภาสเพื่อเธอ จุดประสงค์คือสามารถเติมเต็มจิรภาสและเธอได้ เธอพูดออกมาได้ยังไงว่าทำเพื่อเธอ เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าจิรภาส พูดถึงเรื่องการเลิกราและเธอ  เมื่อไหร่ที่เธอกลายเป็นคนน่าสงสาร ผู้ชายแบบนี้ที่เธอหายาก สิ่งที่น่าขบขันมากขึ้นคือ ตรีภพ ยังคงเชื่อ จรีภรณ์รู้สึกว่าหัวใจของเธอถูกปิดกั้นและเธอปีนขึ้นไปชั้นบน หลังจากเข้ามาในห้องเธอเห็นตะวันนอนมองตรงหน้าต่าง หัวใจของเธอหนักแน่นมาก และแน่นอนว่าเขาเห็นทุกอย่างที่เพิ่งเกิดขึ้น "แม่คุณปู่คนเมื่อกี๊คือใคร ทำไมแม่ถึงโกรธจัง"   “ตะวันลูก เรื่องของผู้ใหญ่หนะ เด็กๆอย่างหนูไม่ต้องรู้ก็ได้ ” จรีภรณ์เดินไปกอดตะวัน หลงัจากที่กลับมาจากโรงพยาบาลครั้งที่แล้ว ร่างกายของตะวันก็ไม่เหมือนเมื่อก่อน ใบหน้าเล็กๆสีแดง ในตอนแรกจรีภรณ์คิดว่ามันเป็นแค่ความเจ็บป่วยที่ดี แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะต้องนำตะวันส่งโรงพยาบาลในวันพรุ่งนี้    แต่คืนนี้ตะวันก็เริ่มมีไข้ขึ้นสูง