ตอนที่ 3 เพื่อเงิน เธอไม่ขายไม่ได้

ต๭นที่ 3 เพื่อเงิน เธอไม่ขายไม่ได้ ทันทีที่นึกถึงเรื่องนี้ ซูฉิงที่พยายามอดทนมาตลอดดวงตาของเธอก็ค่อยๆกลายเป็นสีแดง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนที่หัวโบราณสักเท่าไหร่ แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าครั้งแรกของตัวเองนั้นจะสับสนมากขนาดนี้…… เธอจับไปที่ใบหน้าของเธอ และพยายามบังคับให้ไม่ร้องไห้ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นและจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง เธอกัดริมฝีปากล่าง ในตอนนี้เธอไม่มีเวลาที่จะมาคิดทบทวน เธอต้องไปโรงพยาบาลเพื่อดูอาการของยายเธอก่อน ซูฉิงกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และล้างทำความสะอาดเครื่องสำอางทั้งหมดบนใบหน้า จากนั้นก็ออกไปทันที สภาพอากาศของสิ้นเดือนกรกฎาคมนั้น แสงอาทิตย์แผดเผาอย่างร้อนแรง ผู้คนอดไม่ได้ที่แม้แต่จะลอกผิวออกหนึ่งชั้น แต่ซูฉิงกลับต้องสวมกางเกงขายาวแล้วออกไปข้างนอก เมื่อกี้ตอนที่เธอทำความสะอาดร่างกาย เธอก็เพิ่งจะพบว่ามันมีรอยฟกช้ำ และแม้แต่บริเวณที่ลับก็มีรอยแดงและบวมขนาดใหญ่ และรอยแดงบริเวณหน้าอกของเธอมันทำให้เธอนึกถึงเรื่องน่าเกลียดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เพื่อปกปิดร่องรอยเหล่านี้ เธอจึงทำได้เพียงสวมใส่ชุดยาวเท่านั้น และตอนนี้เธอก็มีเหงื่อออกมากมายที่หน้าผาก “ ว้า ! ในที่สุดคุณซูของพวกเราก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว นี่ทำไมเพิ่งจะเข้าโรงพยาบาลก็เริ่มไม่เห็นเงาซะแล้ว ? ” ทันทีที่ซูฉิงเดินเข้าประตูห้องพักผู้ป่วยมา เธอก็ได้ยินเสียงที่บาดคมของผู้หญิงคนหนึ่ง ดูเหมือนจะเป็นเสียงที่คุ้นเคย แต่ซูฉิงไม่ได้สนใจคำพูดของเธอ เพียงเดินตรงไปยังข้างเตียง จากนั้นก็มองไปที่ยายที่ยังคงนอนอยู่บนเตียง “ ลุงคะ ยายเป็นยังไงบ้าง ? ” ซูฉิงเงยหน้าขึ้นถามชายที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างจริงใจ ชายคนนั้นมีสีหน้าที่ดูเป็นกังวล เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จากนั้นก็ตอบกลับมาว่า “ ยังเป็นแบบนั้นแหละ เมื่อกี้หมอเพิ่งมาดู ฉิงเอ๋อร์ ลองถามแม่ดูซิว่ายืมเงินมาได้หรือยัง ? ” ชายคนนั้นมองดูไปที่หน้าของซูฉิงอย่างมีความหวัง ซูฉิงเม้มปาก ไม่ได้ตอบอะไร จากนั้นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆนั้นก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยามว่า “ แม่เธอนี่ แต่งงานใหม่ตั้งกี่ปีแล้ว ยังจะหวังว่าเธอจะสามารถหาเงินมาได้ ก็คงไม่ต้องให้พวกเราเลี้ยงผู้หญิงโง่คนนี้มาหลายปีขนาดนี้หรอก ! ” ซูฉิงรู้สึกอายและก้มหน้าลงเล็กน้อย เธอจับมือของยายไว้ จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ต่ำว่า “ ลุงไม่ต้องห่วง เรื่องเงินฉันจะหาวิธีแก้ปัญหา ” “ ผู้หญิงตัวเล็กๆโง่ๆอย่างเธอ จะสามารถทำอะไรได้ ? ! นอกจากออกไปขายตัวนะ ! ” สีหน้าของป้านั้นรุนแรงขึ้น คำที่พูดออกมานั้นก็แย่มากเช่นกัน สีหน้าของซูฉิงเปลี่ยนเป็นซีดในทันทีด้วยคำพูดจากป้าของเธอ สองมือที่จับมือยายอยู่นั้นก็เริ่มสั่น สองวันมานี้เธอต้องอดทนเป็นอย่างมากกับผู้ชายที่ลวนลามเธอ ก็เพื่อที่จะหาเงินมาจ่ายค่ารักษาให้ยาย เธอเลยไม่ลังเลเลยที่จะออกไปดื่มด้วยกัน แต่ผลคือ เงินก็ไม่ได้ แล้วยังต้องเสียร่างกายไปอีก “ พอแล้ว เธอพูดน้อยๆหน่อยก็ได้ ” เมื่อเห็นว่าสีหน้าของซูฉิงนั้นไม่ค่อยดี ลุงก็อดไม่ได้ที่จะต้องพูดกับป้า แต่ใครจะไปรู้ ว่ามันจะไปกระตุ้นให้ผู้หญิงที่คุ้นชินกับการวางท่าที่บ้านมาโดยตลอด “ ซูเจิ้นเหอ คุณกล้าดียังไง มาดุด่าว่าฉัน คุณไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม ? ” ป้าพูดไปพร้อมกับเอามือข่วนไปที่หน้าของลุง ลุงไม่กล้าที่จะตอบกลับ ทำได้เพียงไปแอบข้างหลัง และร้องขอความช่วยเหลืออยู่ไม่หยุด ซูฉิงทนไม่ได้ที่จะทำให้ลุงลำบากอีก เธอจึงตะโกนขึ้นมาเสียงดังว่า “ พอได้แล้ว ! อย่ารบกวนยายอีกแล้ว ลุง เรื่องเงินไม่ต้องห่วง ฉันจะต้องหาวิธีแก้ไขมันให้ได้ ” พูดจบ ซูฉิงก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้หันกลับมามอง ยืนอยู่ที่หน้าประตูของบาร์เย่เซ่อ ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมองตัวอักษรใหญ่สีทองที่อยู่กลางท้องฟ้า ด้วยความรู้สึกที่สับสน ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้เธอเพิ่งจะหนีออกไปจากที่นี่ แต่ตอนนี้กลับกลับมาที่นี้ใหม่อีกรอบ ช่างบ้าจริงๆ