ตอนที่ 5 ไปกับผม หรือไม่ผมจะผูกคุณเดินไป

ต๭นที่ 5 ไปกับผม หรือไม่ผมจะผูกคุณเดินไป “ ฉัน ! ” สองตาของซูฉิงเบิกกว้าง เธอไม่มีคำพูดอะไรที่จะตอบกลับเขาไป ผู้ชายคนนี้ไร้ยางอายเกินไปแล้ว มันก็ชัดเจนอยู่ว่าคนที่ทุกข์ทรมานนั้นคือตัวเอง แต่ทำไมในคำพูดของเขา กลับกลายเป็นว่าเขาเองที่เป็นเหยื่อ ? ในความเป็นจริง สำหรับผู้หญิงที่ขายบริการนั้น เชียวจิ่งเห้าจะไม่ได้ไยดี แต่ผู้หญิงคนนี้ให้ความรู้สึกพิเศษกับเขา เพียงแค่ได้ดมกลิ่นกายที่หอมของเธอ ก็ทำให้เขากระหายขึ้นมา และลืมเหมือนในคืนนั้น เปลวไฟในใจก็เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ “ เธอ เธอมีสองทางเลือก หนึ่งคือไปกับผมสามวัน และผมจะให้คุณสามล้าน สองคือให้ผมผูกคุณ และคุณจะไม่ได้สักบาทเลย ! ” ดวงตาที่แผดเผาของเขาเหมือนตบเข้าที่หน้าของซูฉิงอย่างแรง คนชั่วคนนี้ เขาเปรียบเธอเป็นอะไร ? ผู้หญิงขายตัวหรอ ? เธอกัดริมฝีปากบาง ๆ ของเธอแน่น ดวงตาที่จ้องมองเธออย่างใกล้ชิด ถ้าหากว่าสายตานั้นมันสามารถฆ่าคนได้ เชียวจิ่งเห้าก็จะตายไปหลายแสนรอบแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม เขาพูดถูกอยู่อย่างหนึ่ง คือเธอไม่มีเงิน ! ไม่มีเงินเลย ! อาการป่วยของยายจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก ถ้าหากว่าได้เงินสามล้าน บางทีอาการป่วยของยายอาจจะดีขึ้นและรักษาให้หายขาดได้ และเธอก็ยินดีที่จะยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองเพื่อคุณยายของเธอ ในตอนนี้ โทรศัพท์ของซูฉิงดังขึ้น ลุงโทรเข้ามา “ ฉิงเอ๋อร์ ยายเธอตื่นแล้ว หมอเพิ่งจะบอกกับลุงเมื่อกี้ ว่าพรุ่งนี้เป็นวันที่ดีที่สุดที่จะต้องผ่าตัด ถ้ารอช้ากว่านี้อาจจะสายเกินไป ไม่อย่างนั้น …… ” ถึงแม้ว่าลุงนั้นยังพูดไม่จบ แต่ซูฉิงก็รู้ ว่าอาการของยายเธอนั้นถึงช่วงวิกฤตที่สุดแล้ว และเหมือนว่าเธอจะตัดสินใจได้แล้ว พร้อมกับพูดขึ้นอย่างตะกุกตะกักว่า : “ ไม่ต้องห่วง เรื่องเงินจะจัดการได้แน่นอน ! ” เธอกดปุ่มวางสาย ดวงตาสีแดงของเธอนั้นจ้องไปที่เชียวจิ่งเห้า และแสดงให้เห็นว่าเธอยอมรับข้อตกลงของเขาแล้ว เธอกะพริบตา กลืนน้ำลายลงไป ซูฉิงพยายามที่จะทำให้ตัวเองสงบนิ่ง แต่พอนึกถึงหลังจากนี้อีกสามวัน ที่เธอจะต้องอยู่กับผู้ชายคนนี้เป็นเวลาเจ็ดสิบสองชั่วโมงนั้น เธอก็ตัวสั่นไหวอย่างห้ามไม่ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ยังทำให้เธอสบายใจก็คือ หลังจากไม่กี่ชั่วโมงนี้ ถ้าลุงโทรมา เขาก็จะมีเงินอยู่ในบัญชีสองแสน พวกนี้ก็เพียงพอสำหรับค่าผ่าตัดของยายแล้ว … … โรงแรมห้าดาวในเมือง s รอบล้อมไปด้วยวิวแม่น้ำและทะเลที่กว้างไกล ซูฉิงนั่งอยู่ภายในห้องหรูคนเดียว เชียวจิ่งเห้าหายไปนานมาก ซูฉิงก็รู้สึกดีและสบายใจ แม้กระทั่งอธิษฐานให้เขาหายไปทั้งเจ็ดสิบสองชั่วโมง อย่างนี้เธอก็จะไม่ต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายในคราบมนุษย์นี้ เพียงแต่ความจริงที่ว่าสวยงามนั้น อยู่ได้แค่เพียงห้านาที โทรศัพท์ที่หัวเตียงก็ส่งเสียงดัง ซูฉิงเหลือบไปมองมัน ทั้งตัวก็เกือบจะกลมเป็นลูกบอล มันคือเชียวจิ่งเห้า ! “ เปลี่ยนชุด แล้วมาที่ตรงริมสระว่ายน้ำนี่ ” ประโยคที่เรียบง่ายและชัดเจนนั้น ไม่ได้มีโอกาสให้เธอพูดอะไรออกไปเลย ก็วางสายไปแล้ว เหลือเพียงเสียงที่วุ่นวาย ซูฉิงวางโทรศัพท์ในมือลงอย่างคิ้วขมวดชิด สารเลวนี่ ตัวเองไม่ได้เป็นคนที่ต้องทุกข์ เงินสองแสนนี้กลัวว่าจะใช้ไม่คุ้มหรือไง ซูฉิงลุกขึ้นยืน มองไปที่เสื้อผ้าในตู้นั้น ข้างในเต็มไปด้วยบิกินี่ สีหน้าของเธอดำมืด กระทืบเท้าลง ให้ตายเธอก็ไม่ใส่เสื้อผ้าที่โป๊ขนาดนี้ไปหาคนชั่วคนนั้น อย่าว่าแต่จะคิดเลย ! เธอทำใจอยู่นานกว่าจะออกไปได้ และเมื่อเข้าไปที่สระว่ายน้ำ ซูฉิงก็ตกตะลึง ตอนแรกคิดว่าจะมีแค่เพียงเธอกับเชียวจิ่งเห้าสองคน ไม่คิดว่าฉากข้างหน้ากลับมีชีวิตชีวา สาวงามหลายคนในชุดบิกินี่กำลังเล่นอยู่ที่ริมสระ และเชียวจิ่งเห้าก็กำลังคุยกับผู้ชายสองสามคนบนเก้าอี้กลางแจ้งนั้น ซูฉิงมองดูฉากที่มีชีวิตชีวาต่อหน้าเธอนั้นอย่างเงียบๆ และรู้สึกเหมือนว่าตัวเองอยู่นอกสถานที่เล็กน้อย ตอนแรกเธอก็ไม่ได้คิดจะมาที่นี่อยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าเชียวจิ่งเห้าบอกเธอมานั้น เธอก็จะไม่มา “ มานี่ ” ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้น พร้อมกับดึงดูดความสนใจของคนเป็นจำนวนมาก และดึงสติของซูฉิงกลับมาด้วย จากนั้นเธอจึงเหลือบตามองไป และเดินไปยังทิศทางของเสียงนั้น