ตอนที่ 8 ให้เธอกับคนอื่นไปแล้ว

ต๭นที่ 8 ให้เธอกับคนอื่นไปแล้ว เธอพยายามจะลุกขึ้นยืน เพียงแต่ความเจ็บปวดที่เท่านั้นตีขึ้นอีกครั้ง ทำให้ไม่ว่าเธอจะพยายามอย่างหนักแค่ไหนก็ไม่สามารถช่วยได้ ทำได้เพียงมองดูส้่งหมิงที่เข้าใกล้เธอมาทีละนิด เห็นได้ชัดเลยว่าส้่งหมิงดื่มมาหนักมาก แม้กระทั่งเดินยังเซไปเล็กน้อย “ สาวสวย พี่บอกแล้ว ว่าคืนนี้จะอยู่กับเธอดีๆ ตอนนี้พี่มาอยู่กับเธอแล้ว ” ในขณะที่เขาพูด เขาก็เดินเข้าใกล้ซูฉิงเรื่อยๆ ร่างกายเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า ทำให้ซูฉิงรู้สึกคลื่นไส้จนอยากจะอ้วกเล็กน้อย ถึงแม้ว่าตอนนี้เธออยากที่จะไล่เขาออกไป แต่มองดูสถานการณ์ตอนนี้แล้ว ตัวเธอเองก็เป็นแค่เพียงลูกไก่ในกำมือ ในเวลานี้ เธอไม่สามารถแข็งข้อกับเขาได้ ไม่อย่างนั้นคนที่จะต้องทรมานก็คือตัวเธอเอง เมื่อแอบคิดอย่างนั้น ใบหน้าเล็กๆของซูฉิงก็กังวลเล็กน้อย และเปิดปากถามเขาออกไปว่า “ แล้วเชียวจิ่งเห้าล่ะ ? ” ไม่ว่าจะยังไง เชียวจิ่งเห้าเป็นคนพาเธอมา ถ้ามองจากคนนอก เธอก็คือผู้หญิงของเชียวจิ่งเห้า ในตอนนี้ผู้ชายคนนี้เข้ามาวุ่นวายในห้องและปฏิบัติไม่ดีกับเธอ มันเป็นการไม่ให้เกียรติ เขาไม่ควรจะทำกับเธอแบบนี้ถึงจะถูก “ คุณชายเชียว ? ” ส้่งหมิงค่อย ๆ ก้มหน้าลงข้างหน้าซูฉิง จากนั้นก็เอามือเกยคางที่บอบบางของซูฉิงขึ้น แววตาของเขาเต็มไปด้วยตัณหาราคะที่รุนแรง เขาไม่ได้ซ่อนความรู้สึกนั้นต่อหญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาเลย จากนั้นก็สะบัดคางของเธอไปมา ซูฉิงอยากที่จะปัดมือของเขาบนใบหน้าเธอออก แต่เธอรู้ดีว่า ผู้ชายข้างหน้าเธอนี้มันเป็นสัตว์ร้ายขนาดไหน เมื่อตอนบ่ายที่ริมสระว่ายน้ำ ยังสามารถที่จะตบเธอต่อหน้าผู้คนมากมายได้อย่างไม่ไยดี และยังพูดดูถูกลวนลามอนาจารเธออีก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเหตุการณ์ในตอนนี้ที่มีเพียงแค่พวกเขาสองคนเลย กลิ่นลมหายใจของส้่งหมิงนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า ทำให้รู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย แต่สิ่งที่เขาพูดออกมานั้น กลับทำให้ใจของซูฉิงตกไปอยู่ที่ตาตุ่มในทันที “ ไม่รู้ว่าในตอนนี้คุณชายเชียวนั้นไปอยู่ที่อ่างน้ำอุ่นไหนแล้ว เขาให้เธอกับฉันแล้ว คืนนี้เธอก็เป็นของฉันแล้ว ” ไอ้พวกคนชั่ว ! ร่างกายของซูฉิงเริ่มที่จะสั่นไหวอย่างไม่สามารถห้ามได้ พวกเขาเปรียบกับคนเป็นอะไรกัน ? ! เขาเปรียบเธอเป็นอะไร ? ! ถึงแม้ว่าเขาจะซื้อเธอมา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องมาอยู่ที่นี่เพื่อรับใช้พี่น้องของคนสารเลวพวกนี้ ! เมื่อมองไปที่ส้่งหมิง ซูฉิงรู้สึกเพียงว่าตัวเองคลื่นไส้มาก กลัวว่าถ้ายังจะอยู่กับเขาอีกวินาทีเดียว เธอก็จะอ้วกออกมาแล้ว ! ดูเหมือนว่าสมองเธอยังไม่ทันจะคิดได้รอบคอบ ในวินาทีต่อมา เธอก็อ้วกออกมาแล้ว เธอก้มหัวลง อ้าปากและกัดเข้าที่นิ้วของส้่งหมิงที่จับอยู่บนหน้าเธอ กัดแรงจนเหมือนจะเอาให้นิ้วเขาขาดยังไงอย่างนั้น “ โอ๊ย —— ” ทันใดนั้นความเจ็บปวดอย่างฉับพลัน ทำให้ใบหน้าของส้่งหมิงเปลี่ยนสีในทันที ในตอนที่เขาเห็นเธอกัดนิ้วเขา ก็ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้น จากนั้นเขาก็ใช้มือซ้ายจิกหัวของซูฉิงออกไป ปากก็ด่าว่า “ นังโสเภณี ! กล้ากัดฉันหรอ ! ” ซูฉิงส่งเสียงร้อง เธอเจ็บที่หัวแน่น แต่ก็ยังไม่คลายปากที่กัดนิ้วเขาอยู่ ที่ปากของเธอค่อยๆรู้สึกถึงกลิ่นเลือด และสองตาก็จ้องมองไปที่เขาด้วยความเกลียดชัง ราวกับว่าจะสู้กับเขาให้จนถึงที่สุด “ ฉันจะฆ่าแก ! ปล่อยปากเดี๋ยวนี้ ! ” นิ้วที่เจ็บจนเหมือนจะหักแล้ว ทำให้เสียงที่ส้่งหมิงร้องออกมานั้นสูงขึ้นมาก เขายิ่งออกแรงจิกหัวของซูฉิง กระทั่งมันหลุดออกมาสองสามเส้นแล้ว เขาปล่อยมือซ้ายที่จับอยู่บนหน้าของซูฉิง จากนั้นก็ใช้แรงตบไปที่หน้าของเธอ มันแรงมากจนซูฉิงล้มลงไปกับพื้น ซูฉิงรู้สึกเพียงว่าข้างหูของเธอมีเสียงเหมือนแมลงหวี่ แม้กระทั่งดวงตาก็พร่ามัวเล็กน้อย แต่เธอรู้ ว่านี่คือโอกาสสุดท้ายที่เธอจะหนีแล้ว เธอพยายามลุกขึ้นจากข้างเตียง และไปแอบข้างใน นิ้วของส้่งหมิงถูกปล่อยแล้ว เขารีบเอามันขึ้นมาตรวจดู ทันทีที่เห็นมันสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เพียงแค่เห็นรอยฟันลึกที่ข้อนิ้วนั้น เนื้อของมันถูกเปิดออก เป็นแผล และเลือดไหลไม่หยุด นิ้วทั้งเจ็บทั้งบวม เกือบจะทำให้เขาโกรธจนถึงที่สุด เขาจ้องมองไปยังซูฉิงที่แอบอยู่ข้างในด้วยสายตาที่โกรธแค้น พร้อมกับสบถด่าว่า “ นังโสเภณี วันนี้เธอจะได้รู้ว่าอะไรคือความร้ายแรง ถึงเวลานั้นเธอจะต้องขอร้องอ้อนวอนฉัน ! ”