บทที่8 ผู้ชายใจร้าย!

บ๗ที่8 ผู้ชายใจร้าย! ในบ้านเต็มไปด้วยความโกรธของเฮ่อหยิน เจียนเจียหรูตื่นตระหนก รีบซ่อนแปรงขนนกไว้ มาถึงห้องเก็บของแล้วมองไป เหมือนฟ้าผ่า! จริงๆ แล้วซื้อแปรงขนนกมาลังนึง! เจียนเจียหรูตาแดงๆ ย้ายเหล้าในตู้เย็นออกมา นั่งดื่มอยู่บนพื้นกระดกเหล้า เวลาที่ฟุ้งซ่านแบบนี้ ดื่มซุปไก่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร หรือดื่มเหล้าจะดีกว่า พอเมาแล้วก็ไม่รู้เรื่องอะไรแล้ว เจียนเจียหรูเมาๆ แล้วคลานขึ้นไปบนโซฟา ยิ้มโง่ๆ ไม่รู้เรื่องเลยว่ามีคนมาเปิดประตู เฮ่อหยินเข้ามาก็ได้กลิ่นเหล้าเต็มห้องไปหมด ยกคิ้วขึ้น เดินเขามา เห็นผู้หญิงคนนึงนอนอยู่บนโซฟา หน้าเธอแดงๆ ทั้งแดงทั้งอ่อน ตาใสๆ คู่นั้นสวยมาก ราวกับน้ำในฤดูใบไม้ร่วง “มา เฮ่อหยิน เรามาดื่มกันสักแก้ว ฉันขอให้นายมีเหล้ามีเนื้อมีสาว สาวหน้าตาน่าเกลียด” เจียนเจียหรูรินน้ำยกแก้วขึ้นมาดูแล้วยังเหขย่าแก้วอีก เฮ่อหยินเดินไปแบบหน้านิ่งๆ ดึงคอเสื้อจากขึ้นหลัง ลากไปดูอย่างละเอียด พบกว่าเมาจริงๆ ด้วย ยืนยังยืนไม่นิ่งเลยประคองไว่ที่อก “เธอรู้หรือป่าวว่าเธอทำอะไรผิด?” เจียนเจียหรูเหล่ตา รู้ว่าตัวเองดื่มไปเยอะมากแล้ว ถึงแม่มีเฮ่อหยินสองคน มองไปรอบๆ แต่เครื่องน้ำดื่มเป็นของจริง เปิดมือของเขาอย่างใจร้อน เดินไปถึงเครื่องดื่มน้ำ พูดอย่างจริงจัง : “ฉันไม่ผิด ถังโม่งก็ไม่ได้ชอบลู่จื่อเชินอยู่แล้ว ตอนแรกที่คบกันคือความเข้าใจผิด” ต่อมาก็ใช้เสียงที่โศกเศร้าบอกถีงความเข้าใจผิด วันนั้น เจียนเจียหรูลากถังโม่งไปครอบแก้ว หลังก็เลยบวม ถังโม่งสมองผิดปกติ ให้เขาดึงที่หน้าอก ให้หน้าอกใหญ่ขึ้น คนทำก็ต้องทำตามที่ถังโม่งต้องการ สุดท้ายหน้าอกบวมขึ้นมา ใส่เสื้อในไม่ได้แล้ว….. ถังโม่งกลับถึงบ้าน ถูกแม่ถังโม่งจับได้ แม่ถังโม่งพูดอย่างตกใจ : “นี่เธอคบแฟนอะไรช่างเหี้ยมโหดจัง ปากหนัก จนบวมขนาดนี้เลยหรอ!” เป็นครั้งแรกที่ถังโม่งเข้าใจว่าคนมีความรู้เจอคนไม่มีวัฒนธรรมพูดอะไรกันก็รู้เรื่อง แม่ถังโม่งมีความคิดของตัวเอง ดื่มด่ำในความคิดของตัวเอง เธอคิดว่าวันนั้นถังโม่งได้เจอลู่จื่อเชิน ก็คิดว่าเรื่องนี้เป็นความรับผิดชอบของลู่จื่อเชิน แต่ว่ามีผลประโยชน์ทางธุรกิจกัน ถังโม่งก็รู้สึกผิดกับถังโม่งมาโดยตลอด ที่ให้เขารับผิดอยู่คนเดียว。แต่ตอนนี้ลู่จื่อเชินก็จัดการเรื่องวุ่นวายได้แล้ว “ฉันจะช่วยเพื่อนสนิทของฉัน! พวกเขาต้องเลิกกันให้ได้!” เฮ่อหยินฟังเรื่องราวเศร้านี้ด้วยท่าทางนิ่งๆ ทนไม่ไหวก็หัวเราะออกมา เจียนเจียหรูหัวร้อน เรื่องแบบนี้มันล้อเล่นกันได้หรอ? เธอโกรธมาก เธอปิดปาก พูดงึมงำ: “หัวเราะสิ ฉันจะกัดปากนาย” เฮ่อหยินไม่ใช่คนเห็นบ้ากามขนาดนั้น แต่ว่าสักพัก ใจก็ร้อนเหมือนมีไฟไหม แบบไร้เหตุผล จับข้อมือกดค้างไว้กดค้างกดไว้บนเตียง เจียนเจียหรูจ้องมองที่หน้าคนข้างหน้าอย่างว่างเปล่า ยังไม่ทันสร่างเมา : “นายจะทำอะไร?” “นาย” หมาป่าอยากกินแกะ ตามขั้นตอน ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องยาก เจียนเจียหรูมึนๆ งงๆ ปล่อยไปเลยตามเลย รู้สึกเหมือนมีใครบางคนโผเข้าหาตัวเอง ดิ้นรนอยู่สองครั้งจากนั้นก็ปล่อยเลยตามเลย “ฉันก็ไม่ได้ใหเกินฟรีนะ พรุ่งนี้ต้องไปโรงแรมตี้เหา คนพวกนั้นอยากเจอแฟนของฉัน คุณไม่ไปประชุมได้ไหม? ไม่ได้!” เธอเอาผ้าห่มมาห่ม หลับตา แล้วนอนหลับ