บทที่10 รักแรกแทบบ้า

บ๗ที่10 รักแรกแทบบ้า “เธอไม่ต้องกังวล ฉันเรียกหนุ่มโฮสมาให้เธอแล้ว” ถังโม่งพูดอย่างห้าวๆ : “หล่อแน่ๆ ไม่ขายหน้าเธอแน่นอน!” เจียนเจียหรูพูดไม่ออก แอบวางสาย พอถึงหน้าห้อง VIP ก็ได้ยินเสียงที่พวกนั้นนินทา “คงไม่ใช่ละครที่สนุกแล้วหล่ะ” “ยังไงก็มีของอร่อยๆ เดี๋ยวตอนสั่งอาหารก็สั่งแพงเลยละกัน ยังไงเงินที่เธอได้มาก็ไม่ได้สะอาดอะไร พวกเราช่วยเธอใช้หน่อย ก็เหมือนช่วยเธอไถ่บาป” เจียนเจียหรูแม้มปาก แล้วเปิดประตู ยิ้มแบบฝืนๆ : “พวกเราสั่งอาหารก่อน แฟนฉันติดธุระ มาช้านิดหน่อย อีกสักพักจะมา” เจียนเจียหรูเห็นสีหน้าของพนักงานเสิร์ฟ เธอก็หมดหวังแล้วผู้หญิงคนนี้เคยเป็นเพื่อนสนิทของเธอ คือผู้หญิงตอแหลที่เคยนอนกับแฟนเก่าของเธอ มันชัดเจน เธอก็จำเจียนเจียหรูได้ สีหน้าที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน : “ดีใจด้วยนะ ปลาเค็มกลับด้าน ยังสามารถมากินข้าวที่นี่” “พวกเธอรู้จักกัน?” หลินถิงทำเป็นตกใจแล้วถาม นังผู้หญิงตอแหลยกคางขึ้น ยิ้มแห้งๆ : “รู้จักสิ แต่พอเรียนจบมอปลายแล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก ใช่แล้ว ฉันแต่งงานกันคุณชายเสียนแล้ว” คุณชายเสียนเป็นแฟนเก่าของเจียนเจียหรู ผู้ชายที่ดวงตามีความเศร้าซ่อนอยู่เหมือนรอยยิ้มของโมนาลิซ่า เขาเป็นคนตามแฟชั่น ผมก็มีสีสัน ใส่กางเกงขาดๆ เหมือนคนเกเรที่เดินอยู่ตามถนน วันนั้นเพราว่าคนขับรถที่บ้านธุระกะทันหัน เจียนเจียหรูกลับบ้านเองคนเดียว คาดไม่ถึงว่าพวกนักเลงจะมาหาเรื่อง เธอถูกขังอยู่ในตรอก ตอนที่เธอกำลังจะเอาตัวรอด คุณชายเสียนก็มา สูบบุหรี่ครั้งหนึ่ง ทิ้งมวนบุหรี่ ใช้คำพูดที่เป็นผู้ดีพูด : “ไอ่พวกเหลือขอ ออกไปจากที่ที่สูงส่งของเรา!” พวกนักเลงก็ตกใจหนี เจียนเจียหรูมองคุณชายเสียนอย่างตื้นตัน : “ขอบคุณมากนะคะ คุณ” “เธอไม่ต้องหลงรักฉัน ฉันเป็นลม เป็นลมที่รักอิสระ” “ฉันไม่ได้ ……” “ในสายตาเธอมันบอกทุกอย่าง” วันที่สองที่โรงเรียนก็ลือเรื่องรักแรกพบที่คุณชายเสียนเป็นฮีโร่ช่วยเจียนเจียหรู เธอก็เลยตกไปเป็นแฟนของคุณชายเสียน คุณชายเสียนบอกว่าเป็นผู้หญิงของเขาต้องทำทรงผม เจียนเจียหรูไม่อยากเป็นทั้งผู้หญิงของเขาไม่อยากทำทรงผม สุดท้ายก็ปฏิเสธ ต่อมาคุณชายเสียนเจอแฟนที่ทำผมทรงหัวสิงโตสีรุ้งก็คือเพื่อนที่เป็นผู้หญิงตอแหล เหมือนลมอิสระที่พัดมาโดนตัวของเพื่อนรัก เพื่อนตอแหลเจอเจียนเจียหรูดื่มด่ำกับความทรงจำจนดึงตัวเองออกมาไม่ได้ ยิ้มอย่างได้ใจ เรื่องที่ภูมิใจที่สุดในชีวิตเธอคือแย่งแฟนของเจียนเจียหรูได้! เสียดายละสิ！ คุณชายเสียนทั้งหล่อทั้งดี ทำไมตอนนั้นไม่รักษาไว้ให้ดีละ? เจียนเจียหรูเรียกสติกลับมา : “เข้าก็ดีนะ ตอนนั้นค่าใช้จ่ายของเขาเดือนนึงแค่แปดร้อย ทุกเดือนยังแบ่งออกมาให้ผู้หญิงเดือนละสามร้อย” ผู้หญิงตอแหลคนนั้นหน้าซีด เจียนเจียหรูหน้าไม่เปลี่ยนสีแล้วพูดต่อ: “เธอก็ไม่เลวนะ ดูแลคนเก่งมาก ตอนนั้นที่ฉันกลับบ้านเกิด ลุงหวังที่ร้านค้าก็ถามฉันว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ลีลาเธอไม่เบา ถึงแต่งงานแล้วก็อย่าลืมของเก่านะ” “เจียนเจียหรู เธอเลิกแบ๊วเถอะ เธอเป็นยังไงฉันจะรู้หรอ? คนอย่างเธอจะมีปัญญากินข้าวที่นี่หรอ?” พอพูดจบ ประตูก็เปิด เฮ่อหยินหนุ่มหล่อขายาว เขาเข้ามาได้ตรงจังหวะพอดี