ตอนที่ 1 ความรู้สึกผิดในคืนหนึ่ง

ต๭นที่ 1 ความรู้สึกผิดในคืนหนึ่ง ในค่ำคืนของเมืองช่างเงียบสงบ “เพลี๊ยะ——” ใบหน้าที่รู้สึกชาๆร้อนๆ หลีโน่เบิกตาโต ก็เห็นตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากที่ข้างเตียง และหมอบลงที่พื้น บนแขนขาวๆนั่นมีรอยสีม่วงเข้มๆ รูปร่างผอมบางนั่น……โป๊เปลือยอยู่！ เกิด……เกิดอะไรขึ้น？ ในหัวมีเสียง“ตูม” จึงตอบสนองกลับ หมุนตัวกลับ เธอรีบเข้าไปที่มุม ทันใดนั้น ขาแข็งแรงของผู้ชายก็เข้ามา แปปนึง ลมหายใจนั้น เธอถูกล็อคคอไว้： “พูดมา！ตามผมมานานแค่ไหนแล้ว？ใครให้คุณมา？” เสียงโกรธๆทุ้มๆของชายแปลกหน้าเข้ามาที่หู ตอนนั้นเองหลีโน่ก็งงไปหมด：“เป็นใคร？เขากำลังพูดอะไร？” ในสมองยังคงงง เหมือนอากาศไม่มี โลกเหมือนเต็มไปด้วยสีเทา สัญชาตญาณนั้นทำให้หลีโน่ยื่นมือไปดึงมือที่ล็อคคอไว้แน่น： “อ๊า……ปล่อยฉัน……” “พูดมา！กล้าดีจริงๆ คุณกล้าดียังไงมาลองดีกับผม？” มีเสียงไม่พอใจพูดออกมา หลีโน่รู้สึกเหมือนกำลังจะตาย พูดออกมาไม่ได้ เธอได้แต่ส่ายหัว ตอนที่เธอนึกว่าตัวเองจะถูกบีบคอจนตายนั้น จู่ๆแรงที่คอก็ถอนออกไป ตัวโซเซ หลีโน่ตีไปที่อกแล้วล้มลงไปอย่างหมดแรง： “ค่อกแค่ก ……” ยังไม่ทันไร ที่คางก็ถูกล็อคไว้อีกครั้ง ใบหน้าเย็นชาและเยือกเย็นนั่นเต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูด ดวงตาสีฟ้าดำนั่นมองมาดูแปลกประหลาด ตาของเขา เป็นสี……สีฟ้าๆดำ！ เธอเห็นชาวต่างชาติมาเยอะแล้ว แต่ตาที่เป็นพิเศษแบบนี้เธอกลับเห็นเป็นครั้งแรก！ เมื่อเห็นสายตาเธอที่เปลี่ยนไป สีหน้าของชายคนนั้นจู่ๆก็หม่นลงไป： “อย่านึกว่าเกี่ยวอะไรกับผมนิดหน่อยก็จะเปลี่ยนอะไรได้！เรื่องวันนี้ ถ้าคุณกล้าพูดอะไรออกมาล่ะก็ คุณไม่รอดแน่！” เขาสะบัดมือออกแล้วเข้าไปอาบน้ำ หลีโน่หล่นลงไปที่พื้นอีกรอบ แล้วก็มีเสียงน้ำไหลออกมา！ เธอยังงงอยู่ที่ห้องของคนแปลกหน้า สายตาของหลีโน่เต็มไปด้วยความล่องลอย ยังไม่ทันคิดอะไรออกก็มีเสียงกระจกแตก“เพล้ง” ตัวสั่น เงยหน้าขึ้น เห็นชายคนนั้นห่อผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ เก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายขึ้นมา กำปั้นนั้นมีรอยเลือดน่ากลัวอยู่ ก่อนออกไป เขายังมองมาที่เธอแปปนึงแล้วพูดว่า：“จำคำที่ผมพูดไว้！” เสียงประตูกระแทกอย่างแรง พื้นสั่นไปนิดนึง ทันใดนั้นความเย็นก็ปกคลุมไปทั่วหลัง สายตาหม่นลง ตอนนี้เองหลีโน่ถึงสังเกตเห็นของรกๆบนเตียง ร่างกายไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ อีกอย่าง ไม่สามารถเมินความหนาๆในอากาศนั้นได้——ลมหายใจรู้สึกคลุมเครือ！ ตูม—— เลือดบนใบหน้าจางลง เธอรีบหยิบเสื้อผ้า จากนั้นมือสั่นๆของเธอเอาเสื้อผ้ามาสวมอย่างร้อนรน：“สรุปเกิดอะไรขึ้น？เธอไม่ได้มาร่วม……งานเลี้ยงวันเกิดของคุณลุงเจียงเหรอ？” ในหัวงุนงงวุ่นวายไปหมด แล้วเสียงท้าวแบบเดินรีบๆก็เข้ามา！ บ้าไปแล้ว！ ตอนนั้นเอง ประตูก็ถูกเปิดออก มีแสงเข้ามา “อ๊า——”เสียงแหลมเล็กนั่น หลีโน่ดึงผ้ามาปิดหน้า “อี๋ หญิงวัยรุ่น ？ไม่ใช่งานเลี้ยงทายาทรุ่นสองที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวเหรอ？” “นี่ใครอ่ะ？เสียเวลาจริงๆ！” …… พอเสียงนั่นหายไปก็ได้ยินเสียงเดินออกไป หลีโน่ยื่นหัวออกมาจากผ้าห่ม เงาเทาๆสูงๆใหญ่ๆนั่นจู่ๆก็เข้ามา เลือดบนใบหน้าหายไป“พรึบ”： จาง จางเยวี่ยเจ๋อ เขากลับมาแล้ว？