已经是第一章了
ตอนที่ 4 มีแล้ว
ตนที่ 4 มีแล้ว
คุณแม่เจี่ยนหายใจถี่แล้วก็เป็นลมไป
เพราะความเข้าใจผิดนี้ คุณแม่เจี่ยนไม่พูดกับหลีโน่ไปสามวัน ความดันสูงและเข้าโรงพยาบาล วันนี้เลยตั้งใจต้มซุปให้แม่หลีโน่ก็เอาเรื่องนั้นมาพูดอธิบายอย่างอดทน：
“แม่ เลิกโกรธได้แล้ว！หนูไม่เหลือเยื่อใยกับเขาแล้วจริงๆ นั่นมันเจอโดยบังเอิญ…ไม่ได้คุยไรกันสักนิด เจียงลู่เป็นแฟนเขาไปแล้ว แม่เชื่อคำพูดของเธอได้ไง？ต่อไปพวกเราอยู่ห่างจากเขาหน่อยดีไหม？หนูรับรองจะไม่ติดต่ออะไรกับเขาแล้ว！กินสักนิด ร่างกายสำคัญนะ！”
ตั้งแต่เล็กจนโต แม่ไม่เคยตีเธอเลย ถือว่านับครั้งได้ที่จะจัดการกับเธอ แต่สามปีก่อนนี้เป็นเพราะ——จางเยวี่ยเจ๋อ！
จนตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจ ทำไมตอนนั้นเขาต้องจีบเธออย่างบ้าคลั่งแล้วก็มาทิ้งเธอ？ความรักของพวกเขาเกริกก้องไปทั่ว เป็นเรื่องพูดถึงในมหาวิทยาลัย！
เรื่องๆนี้มันคอยรบกวนเธอเสมอมา สามปีไม่เคยลืมได้ ในตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเหมือนกับว่าไม่เคยสำคัญอะไรขนาดนั้น ตอนนี้คิดๆดูก็เหลือแต่“ความเจ็บ”ที่เข้ากระดูก！
“พูดจริงเหรอ？”
“หนูสาบาน！”แปปนึง คุณแม่เจี่ยนก็รับชามซุปเข้ามา หลีโน่ก็ยิ้มออกมา
เห็นท่าทางละเหี่ยใจของหลีโน่ ท่าทางของคุณแม่เจี่ยนก็ใจอ่อนขึ้นมาบ้าง：“แม่ไม่เป็นไรแล้ว ไปทำเรื่องออกจากที่นี่เถอะ！ที่นี่แพงมาก จ่ายค่าห้องแต่ละวัน！”
“ไม่เป็นไร！งั้นหนูไปถามหมอแล้วค่อยตัดสินใจ…”
เพิ่งเดินไป ด้านหลังก็มีเสียงที่คุ้นเคยตามมา：“หลีโน่？บังเอิญจริงๆ！”
เสียงที่น่าขยะแขยงนั้นทำให้ขนลุกไปทั้งตัว จิตใต้สำนึกของหลีโน่ก็รีบก้าวเท้าเดินไป แต่กลับถูกเจียงลู่ขวางทางไว้：
“ทำไมเห็นฉันก็วิ่งหนีล่ะ？ยังโกรธฉันเหรอ？”
หลีโน่หมุนตัว เจียงลู่ก็เดินตาม เธอหมุนกลับแล้วรีบไปขวางทางที่เธอไป：
“หลีโน่ อย่าใจแคบแบบนี้สิ！ฉันเห็นเธอเป็นพี่เป็นน้องมาเสมอ อย่าให้เรื่องของจางเยวี่ยเจ๋อมากระทบความสัมพันธ์ของเราสองคนสิ！”
เธอยังไม่มียางอายอีกเหรอ？
หลีโน่ขมวดคิ้วแล้วมองเธอด้วยสายตาเย็นชา：“ฉันยุ่งมาก ไปเล่นละครที่อื่นไป๊！”
เธอขยับ เจียงลู่ก็จับแขนไว้ แล้วทำท่าทางน่าสงสาร：
“อย่าโกรธสิ！ฉันไม่ได้ตั้งใจปิดบังเธอ！หลีโน่ เชื่อฉันนะ เยวี่ยเจ๋อไม่ได้แย่แบบที่เธอคิดขนาดนั้น เขาไม่เคยลืมเธอเลย เขาเป็นคนน่าคบหามาก สองปีนี้ เขาก็ทุกข์ทรมานมาก ฉันมักจะเห็นเขามอง…”
ท่าทางแบบนี้ ทำไมจู่ๆก็เปลี่ยนขึ้นมา？
“พอแล้ว！ฉัน…”
หลีโน่สะบัดมือออก ยังไม่ทันทำอะไร แต่กลับเห็นเจียงลู่นั่งไปที่พื้นแล้วก็กุมหน้าท้องไว้：“เจ็บ！”
นี่อะไรกันเนี่ย？เธอไม่ได้ผลักสักหน่อย？
“เยวี่ยเจ๋อ…”
พอพูดสองคำนั้นจบ เธอก็คิดได้ทันที จริงๆแล้วพอหันกลับมาก็เผชิญหน้ากับสีหน้าที่ดูแย่และไม่พอใจของจางเยวี่ยเจ๋อแปปนึง เขาก็เข้าไปอุ้มเจียงลู่ที่พื้น：
“คุณป็นไงบ้าง？”
“ที่จริง…ฉันไม่ทันระวังเอง！อย่าคิดมากนะ！ฉันไม่ควรไปทักก่อน…”
“ผมพาคุณไปหาหมอ！”
…
เห็นท่าทางปลอมๆของสองคนนั้น ก็กำมือแน่นแล้วมุมปากของหลีโน่ก็ยกขึ้นอย่างอดไม่ไหว：“ครั้งหน้าสวมส้นสูงแล้วค่อยแสด！”
บ้าไปแล้วหรือไง！แสดงละครทั้งทีทำไม่เนียนเลย？
สายตาดุร้ายของจางเยวี่ยเจ๋อจ้องมาที่หลีโน่แล้วพูดว่า：“ลู่ลู่เป็นอะไรไป ผมไม่ปล่อยคุณแน่！”
แล้วความเยือกเย็นนั้นก็แทงเข้าไปในหัว ทันใดนั้นหลีโน่ก็คลื่นไส้：“อ้วก——”
“เธอคงไม่…มีนั่นใช่ไหม？”
已经是最新一章了
加载中
