ตอนที่ 12 นอนโซฟา

ต๭นที่ 12 นอนโซฟา “ฉันก็ไม่รู้ว่าไปชนไปแตะอะไรบ้าง！แต่ฉันจะเก็บให้สะอาด ไม่ทำสกปรก เดี๋ยวฉันใช้น้ำเย็น……ล้าง！” หลีโน่ท่าทางตอนนี้กระวนกระวายใจอย่างมาก เธอยอมรับผิดอย่างดี ไม่ว่าใครเห็นก็ทนไม่ไหวที่จะตำหนิ อีกอย่างเธอยังเป็นสาวสวยงดงามที่ตอนนี้บาดเจ็บ แล้วเฟิงหีโม่ก็ดึงผ้าผืนนึงมาออกแรงเช็ดผมให้เธอ：“น้ำยังไม่ทันอาบก็ทำตัวเองลวกแล้วหรือไง？บ้าจริง！” ว่าไปก็เปิดตู้ไป หยิบผ้าผืนใหม่ให้เธอ：“เดี๋ยวจะช่วยปรับน้ำอุ่นให้เอง！ออกไปทายาก่อน！” เขาพูดแบบไม่ดีเท่าไหร่ ทำก็ลวกๆ แต่ในใจของเธอกลับอบอุ่นแปลกๆ เฟิงหีโม่ออกไปก็เห็นหลีโน่ยืนอยู่ห่างจากโซฟา：“ยืนบื้ออยู่ทำไม？สมองก็โดนลวกไปด้วยเหรอ？” เธอเม้มปากแล้วพูด：“ถ้าทำโซฟาสกปรกล่ะ？” เขาพูดดีๆไม่ได้หรือไงเนี่ย？ “ยังมีโซฟาที่ไม่สกปรกอีกเหรอ？”ความหมายคือ เธอยังทำสกปรกไม่พอเหรอ？ พอเขาพูดออกมาเธอก็ไม่เกรงใจต่อไปเลยไปนั่งที่โซฟา พอคิดๆดูก็ไม่ถูกเลยย้ายตัวเองไปนั่งแค่ครึ่งนึง เฟิงหีโม่ก็เอายามา พอเห็นท่านั่งที่ดูระมัดระวังนั่น ในใจอดไม่ได้ที่จะไม่สบายใจหน่อยๆ เลยดึงแขนเธอแล้วก็ทายาเย็นๆนั่นให้： “ยานี้ใช้ดีมาก สองนาทีก็ไม่เจ็บแล้ว！เปลี่ยนชุดของใช้อาบน้ำให้แล้ว อย่าทำพังอีกล่ะ！ไปอาบน้ำไป！ก่อนนอนก็ทาอีกรอบ พรุ่งนี้รอยแดงๆก็หายไปแล้ว！” “อ้อ！ขอบคุณ！” เธอลุกขึ้น นึกอะไรได้เลยพูดไปว่า：“เดี๋ยวฉันไปเก็บของในห้องน้ำก่อนละกัน！” “พอแล้ว！อย่าเลย！คุณอย่าทำห้องน้ำผมพังก็พอ！พรุ่งนี้ให้แม่บ้านมาเก็บ！” “อ้อ！” ทำเป็นพูดเสียงทุ้มๆน่าสงสารแล้วก็หมุนตัว ตาของหลีโน่เป็นประกาย：ยกที่สอง ชนะหน่อยๆ！ วันนี้ผ่านไป ก็ควรจะสบายซะหน่อย！อีกอย่าง เธอก็ไม่ใช่คนที่มอมแมม！ ในห้องอาบน้ำหลีโน่ก็เก็บแบบง่ายๆไปก่อน จะได้สระหัวอย่างสบายใจ ออกมาก็มีเสียงเย็นชาเรียบๆพูดมาว่า：“นอนโซฟา！” ตอนนี้เอง หลีโน่กลับไม่คัดค้านอะไร เธอเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดของผู้ชายแล้วไปที่โซฟา เธอเข้าใจ เรื่องทุกอย่างต้องมีระดับของมัน ตัวเองก็ต้องเข้าใจและก็ต้องยอมรับ คนแบบเขา จะต้องฉลาดมากๆ เคล็ดลับเล็กๆน้อยๆของเธอนั่น เขาไม่จำเป็นต้องไม่เข้าใจ บางทีก็แค่ไว้หน้าผู้หญิง ดังนั้น แค่อาจจะเป็นการซื้อขายกันเท่านั้น ยังไงก็เอามาใช้อีกไม่ได้！ ณ จุดนี้ จำเป็นต้องบอกว่าหลีโน่ช่างฉลาด！ สามปีมานี้ เธอเรียนรู้มากที่สุดก็คือสายตาการมองคน ชีวิตของคน！ ดังนั้น เธอก็ทำช้าๆเก็บของเสร็จก็เตรียมพักผ่อน พอทั้งสองกำลังเอนตัวลงทันใดนั้นประตูก็มีเสียงของป้าเหมียวเข้ามา： “คุณชายใหญ่ นอนยังคะ？คุณนายให้ฉันเอาชุดผู้หญิงมาให้ค่ะ！” ป้าเหมียวเป็นคนดูแลคุณยายหลักๆ พอได้ยินเฟิงหีโม่ก็เข้าใจ ทั้งสองลุกขึ้นพร้อมกันคนนึงโบกมือ อีกคนมอง หลีโน่รีบย้ายหมอน ผ้าห่มแล้วยัดไปในตู้แล้วกระโดดขึ้นเตียง ตอนนี้เองเฟิงหีโม่ก็เดินไปที่หน้าประตูแล้วเปิดออก “คุณชายใหญ่ คุณนายยังเตรียมตัวไม่ทัน เปิดตู้ออกมาดูแล้วมีแต่ชุดนอนที่ยังไม่เคยใส่อยู่สองสามตัว แม้ว่าแบบจะเชยหน่อยๆแต่ก็เป็นของใหม่พอที่ให้ใส่ได้คืนหนึ่ง พรุ่งนี้เช้าจะส่งเครื่องนุ่งห่มอันใหม่มาค่ะ——” พูดไป สายตาของป้าเหมียวก็มองไป “รู้แล้ว ขอบคุณคุณยายแทนฉันด้วย！”