ตอนที่ 15 หย่าเถอะ

ต๭นที่ 15 หย่าเถอะ ตอนนี้เอง ประตูห้องน้ำก็เปิดออก เฟิงหีโม่เดินออกมา หลีโน่หันไป ขยับปาก แต่ไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ถ้าสายตาฆ่าใครได้ ตอนนี้เธอคงถูกหั่นเป็นชิ้นๆ ไม่สิ สับเป็นเนื้อบดแน่ๆ！ อยากรู้เหมือนกันว่าตัวเองทำร้ายแรงขนาดไม่ให้อภัยเลยเหรอ！ เห็นเขาเดินไปที่ตู้ด้วยสายตาดุร้ายพร้อมกับท่าทางเย็นชาที่ไม่ให้ใครเข้าใกล้ คิดอะไรขึ้นได้หลีโน่ก็เก็บผ้าอนามัยที่พื้นแล้วเข้าไปห้องน้ำก่อน ออกมาเปลี่ยนชุด หลีโน่หรี่ตามองเขา คิดไปคิดมา เรื่องนี้จะใช่ความผิดของเธอหรือไม่ อย่างน้อยเขาก็ไม่เสียอะไรนี่？เขาโกรธขนาดนี้เพื่ออะไร？ดูเหมือนว่า ไม่ใช่เธอที่บอกว่าท้อง จะเก็บเด็กไว้ แล้วจะแต่งงานกับเขานี่？ ไม่ใช่ความผิดของเธออีกแล้ว เธอจะกลัวเขาทำไม？ สิ่งสำคัญอยู่ตรงหน้านี้แล้ว！ หลีโน่กัดฟันเดินขึ้นไปพูดว่า：“เราหย่ากันเถอะ！ฉัน——”ฉันพูดไปแล้ว！ เฟิงหีโม่หันมามองเธออย่างดุร้าย：เขาพามาบ้านแล้ว ตอนนี้มาบอกว่าจะหย่ากับเขา？หาเรื่องหรือไง？ อึ้งไป ในหัวของหลีโน่วุ่นวายไปหมด： “ทำไมแบบนี้ล่ะ？สรุปแล้วเขาหมายความว่าไง？” เฟิงหีโม่หมุนตัวเดินไปที่ข้างๆตู้ หยิบนาฬิกามาสวม หลีโน่หันกลับไปมองและก็หมุนตัวตามไปพูดเสียงดังว่า：“ฉันจริงจังนะ！เราหย่ากันเถอะ！” เฟิงหีโม่ไม่พูดอะไร ประตูห้องก็ดัง“เอี๊ยด”มีคนเข้ามา ป้าเหมียวกับคุณยายเดินเข้ามา： “อะไร？หย่า？หีโม่ ยังเป็นหลานชายตระกูลเฟิงอยู่ไหม？ทำไมไม่รับผิดชอบฝ่ายตรงข้าม？จะทำให้ยายโกรธเหรอ？” คุณยายตบไปที่อก หน้าคอแดงไปหมด หลีโน่ที่อยู่ใกล้ประตูก็ประคองคุณยายไว้แล้วตบหลังให้ จากนั้นก็แล้วรีบส่ายหน้า：“คุณยาย ไม่ใช่ ที่จริงเป็นความผิดฉันเอง！” ไม่ค่อยเข้าใจกฎและความพิเศษของตระกูลเฟิงและก็ไม่รู้ยิ่งขึ้นไปอีก ตระกูลเฟิงมียีนพิเศษที่ส่งต่อผู้ชาย เด็กผู้ชายของตระกูลเฟิง ออกมาจะเป็นตาสีดำ แต่ถ้าพวกเขาเสียบริสุทธิ์ไปแล้วตาจะเปลี่ยนเป็นสีฟ้าดำ ซึ่งหมายความว่าพวกเขาโตแล้ว แค่ตาเปลี่ยนเป็นสีฟ้าดำ พวกเขาถึงมีกำลังพอที่จะทำให้ฝ่ายหญิงท้องได้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาแตะต้องผู้หญิงมากเท่าไหร่ก็จะไม่มีทายาท！ เพราะยีนพิเศษนี้ ดังนั้นกฎเก่าแก่ของตระกูลเฟิงนั้นให้ความสำคัญกับครอบครัวมากๆ ข้อแรกคือ ลูกหลานของตระกูลแต่งงานแล้วห้ามหย่า แต่ทั้งหมดนี้ หลีโน่ยังไม่มีโอกาสได้รู้ เธอก็แค่“พูดความจริง”แต่ท่าทางตอนนี้ในสายตาของยายคือ“คนเก่ง รอบรู้”ส่วนสายตาของเฟิงหีโม่ก็“เสแสร้ง วุ่นวาย”！ “ยายโกรธแกจริง！ดูสิ ผู้หญิงดีขนาดนี้ แกยัง……ค่อกแค่ก！” ตอนนั้นเองเฟิงหีโม่พูดไม่ออก：ใครเป็นหลานแท้ๆกันแน่？ยายมั่วเปล่าเนี่ย？เขาไม่ได้พูดขอหย่าด้วยซ้ำ！ เฟิงหีโม่เดินเข้ามาประคองให้คุณยายนั่งแล้วช่วยตบหลังเบาๆ：“คุณยาย อย่าโกรธเลย เดี๋ยวสุขภาพจะแย่！ไม่มีอะไร หลีโน่แค่โมโหใส่ผม！” ฮะ？ เขาเงยหน้าไปมองเธอตาขวางๆ หลีโน่อึ้งไป！ ขณะเดียวกันก็โดนคุณยายเล่นงาน คุณยายโบกมือแล้วตีไปที่เฟิงหีโม่： “อย่ามาขมวดคิ้วตาขวางใส่เสี่ยวหลี เธอไม่ใช่ลูกน้องนะ！เด็กผู้หญิงต้องถูกโอ๋บ้าง！โมโหบ้างเป็นเรื่องธรรมดา！”