已经是第一章了
ตอนที่ 16 ถูกเตะตกเตียง
ตนที่ 16 ถูกเตะตกเตียง
“ผู้หญิงมอบความไว้วางใจให้ก็ต้องรับผิดชอบต่อเขา เข้าใจไหม？”
โดนคุณยายสั่งสอนไปรอบนึง หลีโน่ได้ยินก็ประทับใจ สามปีมานี้ได้แต่ลิ้มรสความเย็นชาของโลกใบนี้ น้อยมากที่จะมีคนมาปกป้องเธอ ส่วนอีกฝั่งนึง สีหน้าของเฟิงหีโม่ไม่มีความดื้อดึงเลยสักนิด เขานิ่ง มีความอดทน ฟังตลอดและพยักหน้า
สุดท้ายทั้งสามคนก็ลงไปพร้อมกัน รับประทานอาหารอร่อยๆ
เพราะว่าเป็นวันหยุดในบ้านก็เลยค่อนข้างสบายๆ ทานข้าวเสร็จเฟิงหีโม่ก็รับโทรศัพท์ พอว่างหลีโน่ก็พาคุณยายไปเดินเล่นที่สวน
ทั้งบ่ายนั้น เธอได้แต่ฟังคุณยายพูดเรื่องอดีต ส่วนเธอพูดไปแค่สองประโยค กับคนชราที่มีความกังวลแบบนี้ เธอก็สุดๆเหมือนกัน เทชาให้อย่างระวัง
ในตอนบ่ายผ่านไปอย่างสบายๆ แม้ว่าเฟิงหีโม่จะอยู่แต่เขาก็ไม่พูดอะไร พอตกดึก เธอก็เริ่มลำบาก เหมือนโดนบังคับ
พอปิดประตู เธอก็ยืนอยู่หน้าเตียงด้วยท่าทางไม่พอใจ ส่วนใครบางคนกำลังนั่งอยู่อย่างไม่สนใจ สายตาเย็นชาคู่นั้นมองมา：
“ผมไม่สนว่าใครส่งคุณมา มีจุดประสงค์อะไร ต่อไปต่อหน้าคุณยายอย่าพูดคำนั้นออกมา！ความสัมพันธ์นี้ต้องดำเนินต่อไป อย่ามาเล่นอะไรกับผมอีก！”
“ฉันเปล่า！”
ท่าทางไม่มีความสุขนั้นมาคลุอีกรอบ อีกอย่างสถานการณ์ตอนนี้ดูลำบาก ในใจของหลีโน่ก็ไม่เหมือนเดิม เธอคิดอย่างจริงจังและพูดออกไปว่า：
“เราหย่ากันเถอะ！ถ้าคุณทำเพื่อคุณยาย เดี๋ยวฉันแอบหนีไปเองก็ได้ อีกอย่างฉันจะให้ความร่วมมือกับคุณ จะมาดูแลคุณยาย เรียกเมื่อไหร่ก็ได้เสมอ แบบนี้ เอาไหม？”
อีกอย่างทั้งสองก็รู้จักกันเผินๆ ในความเป็นจริง เขายังเป็นประเภทหนึ่งที่เธอควรต้องห้าม——เศรษฐีน้อยที่รวย ยิ่งไปกว่านั้นยังโดดเด่นมาก ตอนนี้แม้แต่อะไรที่เกี่ยวข้องกันก็ไม่มี จิตใต้สำนึกหลีโน่ปฏิเสธ ควรจะปฏิเสธอย่างยิ่ง！
ความสัมพันธ์ครั้งนั้นกับจางเยวี่ยเจ๋อ ก็เจ็บจนเข้ากระดูกเธอไปแล้ว เธอไม่เหลือภาพฝันของ“พวกคนร่ำรวย”“เจ้าชายขี่ม้าขาว”พวกนั้นไปแล้ว
หญิงสาวตระกูลเจี่ยนเมื่อสามปีก่อนไม่สามารถ“เป็นคู่สร้างคู่สม”ได้อีก แล้วนับประสาอะไรกับเจี่ยนหลี่โน่ที่ตอนนี้จน ไม่มีอะไรเลยล่ะ ？
เธอรู้ตัวเองดี！
เฟิงหีโม่กรอกตามองใส่เธอแล้วยิ้มอย่างเย็นชา：
“รอคุณเข้าใจตระกูลเฟิง คุ้นเคยกฎแล้วค่อยมาพูดกับผม！คืนนี้ แม้แต่ผมเส้นเดียวก็อย่ามาแตะต้องผม ไม่อย่างนั้นผมเอาคุณออกแน่！”
ขึ้นไปเฟิงหีโม่ก็ปิดไฟ
หลีโน่ที่ยิ้มยิงฟัน ทำหน้าสแหยะใส่เขาสุดท้ายกลับขึ้นเตียงตามไป
ตกดึกนั้น ร่างกายที่อ่อนนุ่มราวกับหยกก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง ท่ามกลางความฝันสะลึมสะลือนั่น เฟิงหีโม่ก็เพลิดเพลินกับความนุ่มและเย็นนั่น ทำให้รู้สึกสบายแล้วจึงกอดอยู่ในอ้อมแขนอย่างเป็นธรรมชาติ
เช้าวันถัดมาหลีโน่ก็ถูกล้มจนตื่น
พอลืมตาก็เห็นตัวครึ่งนึงอยู่ข้างล่างเตียง ในตอนนี้ชุดนอนของเฟิงหีโม่ขาด ตั้งแต่หัวจรดเท้าก็มีความหม่นไปทั่ว：
“เหม็นสุดๆ！อาบน้ำไม่สะอาด ไม่ให้ขึ้นมา！”
เป็นพลาสเตอร์หนังหมาจริงๆเลย มาแนบชิดกับเขาอีกแล้ว？
ส่วนหลีโน่ที่สะลึมสะลือก็ยกแขนขึ้นมาดม แล้วก็ทำหน้ามุ่ยใส่：
“ช่วงประจำเดือน คุณอย่ากวนประสาทขนาดนี้ได้ไหม？ผู้หญิงต่างก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ？ฉันไม่รังเกียจคุณ！ตัวก็แข็งเหมือนก้อนหิน ที่ขาก็ยังมีขน……”
ในขณะที่บ่น หลีโน่ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ รู้สึกภูมิใจในตัวเองที่ไม่มีไขมันที่หน้าอก ตอนนั้นสีหน้าของเฟิงหีโม่ก็ยิ่งดูแย่
已经是最新一章了
加载中
