ตอนที่ 19 อ้อมกอดของเธอ

ต๭นที่ 19 อ้อมกอดของเธอ พอกลับเข้าห้อง ทั้งตัวของเฟิงหีโม่ก็เหมือนปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง เขาหยิบยาทามาช่วยเธอทายา！ ดีที่ไม่ได้ลงลึกไปที่ผิว ไม่อย่างนั้นก็ต้องไปฉีดวัคซีน！ เห็นท่าทางเย็นชาของเขา ในใจของเธอก็อบอุ่นขึ้นมา ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนที่จินตนาการขนาดนั้น อย่างน้อยคนตรงหน้าก็ปกป้องเธอตลอด！ ในจุดนี้ช่างตรงข้ามกับจางเยวี่ยเจ๋อเมื่อก่อนสิ้นดี！ หัวที่พิงไหล่เขาอยู่นั้น หลีโน่ก็ยื่นมือไปกอดเขาแน่นๆ： “ขอโทษนะที่ฉันทำให้คุณเดือดร้อน ฉันไม่ได้ตั้งใจ！แค่ก่อนไปฉันอยากไปอยู่ข้างๆคุณยายเฉยๆ——” ไม่รู้ว่าทำไม ทันใดนั้นหลีโน่ก็อยากอดเขา เฟิงหีโม่นิ่งไปทั้งตัว เลือดในตัวเขาเหมือนจะแข็งไป เขานิ่งอยู่อย่างนั้นนานไม่ขยับ สายตาก็มองไปที่ผู้หญิงที่กอดเขาแน่นอยู่ในอ้อมกอดอย่างนี้！ ใช่สิ！ผู้หญิง！ ปกติเขาเกลียด“ผู้หญิง”มากที่สุด จู่ๆก็กอดเขาในเวลาที่เขาต้องการความอบอุ่น！ เธอก็เริ่มอยุ๋เป็น พอออกมาหลีโน่ก็เซฟตัวเองทุกอย่าง เดินตามเฟิงหีโม่ไป ไม่แตะอะไรเธอก็ไม่แตะ ไม่พูดเธอก็ไม่พูด เวลาทานข้าวเย็น คุณยายก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ ที่จริงเธอรู้หมดแล้ว พอเฟิงหันเซียงอารมณ์ไม่ดีไม่ออกมาทานข้าว เธอให้คุณแม่เฟิงไปเรียก มื้อนี้ก็ยังทานข้าวด้วยกัน พอนั่งลงเฟิงหันเซียงก็เบะปาก เบ้าตาแดงหน่อยๆ：“คุณยาย——” “อือ”จากนั้นคุณยายก็พูด：“จะแต่งงานอยู่แล้วยังเล่นอะไรกันแบบเด็กๆอีก？แย่จริงๆ！” พูดไปก็มองไปที่คุณพ่อเฟิงกับคุณแม่เฟิง คุณพ่อเฟิงไม่พูดอะไรส่วนคุณแม่เฟิงก็ไม่กล้าพูดได้แต่ย้ำว่า： “คุณแม่ว่ายังไง！ฉันก็ว่าอย่างนั้นค่ะ！” “เซียงเซียง อย่าว่ายายลำเอียง！ครั้งที่แล้วคุณหญิงรวนมา แมวของเธอก็ข่วนแขก ควรทิ้งไปนานแล้ว！คุณนายบ้านไหไม่ผิวนุ่มๆบางๆบ้าง ร่างกายก็มีค่าทั้งนั้น？ส่วนนี่ก็พี่สะใภ้ของเธอไม่ใช่คนนอก ถ้าไปข่วนคนอื่น ถ้าไม่ระวังไปข่วนใส่หน้าจะให้พ่อเธอทำยังไง？ตระกูลเราจะคบค้าสมาคมได้ไง？ดังนั้นเรื่องนี้ทำถูกแล้ว！เรื่องนี้ก็ให้แค่นี้พอ ต่อไปก็ไม่ต้องพูดถึง！คนในครอบครัวกันเอง ปรองดองกันสำคัญที่สุด！รวมตัวกันก็ยากมาก มา ทุกคนมาดื่มพร้อมกัน！” คุณยายพูดไปถึงแม้ใครจะไม่พอใจแต่ก็ลงบันไดกันไป จากนั้นทุกคนก็เริ่มทานข้าว บรรยากาศก็ผ่านไป ในตอนท้าย คุณยายก็พูดว่า： “เสี่ยวหลี เธอผอมมาก กินเยอะๆหน่อย รีบๆมีหลานให้ตระกูลเฟิง ยายรอได้！ถ้าเฟิงหีโม่รังแกอะไรก็มาบอกยาย ยายจะจัดการเอง อย่าไปโกรธเขา！หีโม่ หลานก็ต้องขยัน ทำดีกับหลีโน่นะ เข้าใจไหม？” คิดไม่ถึงว่าคุณยายจะพูดขึ้นมาท่ามกลางโต๊ะอาหาร สีหน้าของหลีโน่แดงหน่อยๆจนเกือบจะมุดเข้าไปในข้าว ส่วนเฟิงหีโม่ก็ทำท่าทางสบายๆธรรมชาติ นอกจากคุณพ่อเฟิง สีหน้าของคนอื่นต่างดูแย่ออกไป พอทานข้าวเย็นเสร็จ ทั้งสองก็ไม่อยู่นาน ไปนั่งที่ห้องคุณยายแปปนึงก็ออกมา เพราะว่าวันถัดไปต้องทำงาน และทั้งสองก็ไม่ได้พักอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว ดังนั้น เฟิงหีโม่ก็ไปส่งหลีโน่กลับบ้านก่อน นึกไม่ถึงว่าพอได้ข้อความคุณแม่เจี่ยนก็รีบไปรอที่ประตู พอเห็นทั้งสองก็ต้อนรับสุดๆ： “หีโม่ เข้ามานั่ง กินอาหารดึกนี่แล้วค่อยไป！”