บทที่1ค่ำคืนที่เลือนหายไป

บ๗ที่1ค่ำคืนที่เลือนหายไป ร้อน ความต้องการอย่างเปี่ยมล้นในตัวเขา ช่างทรมานเหลือเกิน มวลความร้อนที่อยู่ในร่างราวกับโดนยาพิษจนทำให้แทบจะเป็นลม เตียงขนาดคิงไซส์ตามหน่วยวัดอังกฤษ ฉันยาวของผู้หญิงจะกระจัดกระจายคล้ายกับดอกป๊อปปี้ที่อวดช่อดึงดูดผู้คน “ร้อนมาก ทําไม... ทําไมมันร้อนมากขนาดนี้” เธอช่างเจ็บปวดและหายใจก็ไม่ออก แววตาพร่ามัวและไร้สติ เธอต้องการที่จะหาสถานที่เย็นๆเธอจะแตะต้องสัมผัสมันเพื่อดับร้อน ตอนนั้นเองเธอรู้ว่ายาแก้พิษมาแล้ว! ผิวเย็นเฉียบของผู้ชายอยู่แนบตัวลงบนร่างเธอ ริมฝีปากบางราวพายุระดมจูบลงไปทั่วบริเวณลำคอของหญิงสาว ริมฝีปากเย็นราวกับน้ำแข็งประทับรอยจูบบนริมฝีปากร้อนของเธอราวกับน้ำผึ้ง ปฏิกิริยาของน้ำแข็งที่โดนไฟก็ละลายทุกอย่างน่าประหลาดใจ เธอรู้สึกถึงการหายไปของมวลความร้อนในตัว ร่างกายของหญิงสาวรู้สึกสดชื่นกระปี้กระเป่า มือสองข้างของเธอกอดไหล่ที่แข็งแรงบนร่างของเธอแน่น เธอหายใจแรงขึ้น ฮอร์โมนพุ่งสูง ค่ำคืนแห่ว หยาดเหงื่อที่หอมหวาน เมืองเอช หลังจากที่ผ่านพ้นฤดูฝน ลมอ่อน ๆ พัดพากลิ่นของฤดูใบไม้ผลิผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ภายใต้ม่านสีเทา ปลายผ้าสะบัดเบาตรงมุม ทำให้ห้องดูสวยงาม หญิงสาวค่อยๆหลับตาลง ฉันยาวสลวยราวกับสาหร่ายทะเลร่วงลงจากเตียง มองอย่างพินิจพิเคราะห์ก็จะเห็นใบหน้าที่อ่อนโยนและบริสุทธิ์ ถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาแปดชั่วโมงแล้วตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อคืน โห้หานตื่นขึ้นมาแล้ว แต่เธอยังไม่อยากลืมตา ร่างกายที่ยังคงมีอาการปวดอยู่จากการฉีกขาดของเยื่อพรรมจรรย์ทำให้เธออายเหลือเกิน! เธอเจอพายุแบบไหนกันเมื่อคืน ความอัปยศนี้ทำให้เธอแทบคลั่ง แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอกลับรู้สึกคุ้นเคย ทั้งๆที่นี่คือครั้งแรกของเธอ ในเวลานั้นเองเสียงของประตูห้องน้ำ ภาพที่ปรากฏในสายตาเธอเป็นภาพของผู้ชายที่มีเรือนร่างงดงาม ผิวขาว กล้ามเนื้อชัดอย่างคนที่มีสุขภาพดี หยดน้ำบนผิวที่ค่อยหยดลงตามแนวสามเหลี่ยมคว่ำ เรียวขายาว ซิกแพ็คแน่น เซ็กซีอย่างไร้ที่ติ บริเวณเอวที่เป็นตรงจุดนั้น ชายหนุ่มถือผ้าเช็ดตัวเช็ดไปที่ฉันสั้นของเขา ท่วงท่าการขยับของเขาช่างดูสง่างาม แต่เมื่อสายตาของเขามองเห็นคนที่อยู่บนเตียงท่าทางของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา โม่ถิงเชียนเดินไปเตียงใหญ่ที่โห้หานกำลังนอนและยืนค้ำหัวเธอ “เมื่อคืนคุณที่วางยาฉันใช่ไหม?” เสียงเย็นชาราวกับปีศาจที่พร้อมจะปลิดชีพคน โห้หานลืมตาและขยับตัวขึ้นมา เธอเปิดปากพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเป็นผลจากเมื่อคืนที่อ่อนเพลียมาก “ไม่ใช่ฉัน” เธอตอบง่ายๆ นาทีนั้นคางคมของเธอถูกจับขึ้นมา ทั้งคู่สบตากัน “ไม่ใช่เธองั้นเหรอ” โถ่ ผู้หญิง ข้ออ้างของเธอเยี่ยมยอด “คุณคะ ฉันจะบอกคุณอีกครั้ง เมื่อคืนไม่ใช่ฉัน คุณไม่รู้สึกเลยเหรอว่าฉันทรมานขนาดไหน” โห้หานยังจำได้ดีว่าเมื่อคืนถูกผู้จัดการส่งขึ้นมาให้เอาไวน์มาให้ห้อง 2408 ซึ่งก็คือห้องนี้ ผู้จัดการจูให้เธอดื่มเครื่องดื่มแก้วหนึ่ง แล้วบอกให้เธอพักก่อน เพราะว่าเธอใจดีแท้ๆ และผู้จัดการจูก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี ใครจะรู้หลังจากที่ดื่มเสร็จ โดยเฉพาะเมื่อเธอมาถึงห้องนี้... เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ก็เกินไปกว่าที่คนทั้งคู่จะคาดคิด... “ยังจะโกหกอีก เครื่องดื่มของฉันก็เป็นเธอที่เป็นคนดูแล คนที่มีอะไรกับฉันเมื่อคืนก็คือเธอ เธอไม่ได้คิดว่าจะเอาวิธีนี้มาจับฉันหรอกนะ” โห้หานถลึงตาใส่เขาด้วยสายตาที่เจ็บช้ำ