已经是第一章了
บทที่ 37 บังคับให้ทำอะไรไม่ถูก
บ๗ที่ 37 บังคับให้ทำอะไรไม่ถูก
ในช่วงเช้าวันถัดมา โห้ห้านถึงบริษัท จากนั้นเธอก็เห็นซ่งเหมยเจียนั่งอยู่ที่เก้าอี้ทำงานของเธอ และนั่งกอดอกอยู่ ในชุดแก่ๆที่ประณีต ราวกับว่าเธอกำลังคิดอะไร
“พี่ซ่ง? พี่ซ่ง?”
เธอเรียกอยู่สองครั้ง และสายตาของซ่งเหมยเจียก็ยังคงคิดอะไรอยู่
ปลายนิ้
已经是最新一章了
加载中
