บทที่ 11 แม่บ้านฆ่าคน

บ๗ที่ 11 แม่บ้านฆ่าคน เมื่อโจวจวนคิดถึงภาพเมื่อสักครู่เหล่านั้น ในใจก็ปรากฏรูปร่างลักษณะของผีทุกชนิดออกมาอย่างอัตโนมัติ เมื่อเธอเห็นว่าแม่จางเรยไม่เชื่อ ก็ไม่พูดอะไรมากมายกับเธออีก บ้านหลังนี้ก็นับว่าให้เธอไปเปล่าประโยชน์ ให้ไปแล้วเธอก็ไม่อยู่อาศัย จางเรยกำลังมองดูการจากไปของเธอ เขาโบกมือลาเธอด้วยเสียงหัวเราะ “ยัยปีศาจแก่ ลาก่อน” แม่จางเรยส่ายหน้าอย่างจำใจ มันเป็นไปไม่ได้จริงๆสำหรับน้องสาวของฉันซึ่งคนโลภในทรัพย์สินเงินทอง เทคนิคต่าง ๆนั้นเกิดขึ้นไม่รู้จบ หวังว่าตัวเองจะไม่มีน้องเสาวเช่นนี้ ในตอนเย็น จางเรยอยู่ในบ้าน แต่ไม่กล้าแม้แต่จะเดินไปมา ทำได้เพียงแค่นอนหลับอย่างว่าง่ายในห้อง ด้วยความกลัวว่าจะทำให้ผีออกมาที่บ้านโดยไม่ตั้งใจ แม่ได้ยินยัยแก่ปีศาจกล่าวว่ามีผี ซึ่งเขาเองก็กลัวอย่างมาก วันต่อมาไม่มีเรียนในตอนเช้า จางเรยเพิ่งจะตื่นตอนสิบโมงกว่า เขาค่อยๆย่องเดินออกจากประตูห้องอย่างช้าๆ แล้วตรวจสอบโดยรอบ เมื่อพบว่าแม่ไม่อยู่บ้าน เขาถึงกล้าเดินไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าบ้วนปาก เมื่อกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง โทรศัพท์ที่อยู่บนเตียงก็ดังขึ้นมา เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นหลิวเฮ่าเพื่อนรักโทรมา ต้องเลี้ยงอาหารมื้อกลางวันเขาเพื่อตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิตไว้เมื่อวาน เขาอยู่ในอารมณ์ที่มีความสุข สมองคิดน้อยลง คาดไม่ถึงว่าจะเขาจะตอบตกลง หลังวางสายก็คิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองยังเป็นมนุษย์ล่องหน เมื่อดูเวลาก็พบว่าสายแล้ว ถ้าเขาเดินออกไปตามถนน อีกไม่นานการ์ดซ่อนตัวก็คงล้มเหลว เมื่อผ่านละแวกบ้านคฤหาสน์ หลังจากเดินออกมาได้ประมาณ 20 นาที สายตาของจางเรยก็มองเห็นลานภายในคฤหาสน์หลังหนึ่งทางด้านขวามือ มีรถจอดอยู่มากมาย เป็นรถที่คุ้นเคยและสะดุดตา มันเป็นเฟอรารี่สีแดงที่ฉิงหวันหยูขับในวันก่อน ทันใดนั้น เขาก็รีบถอยหลังกลับสองก้าวเพื่อดูหมายเลขทะเบียนรถอย่างละเอียด เพียงครู่เดียวก็คิดขึ้นมาได้ว่าฉิงหวันหยูอาศัยอยู่ที่นี่ คิดไม่ถึงว่าจะซ่อมรถกลับมาได้ภายในวันเดียว จางเรยหยุดอยู่ที่เดิม เขาแตะที่คางและในใจก็ครุ่นคิดไม่หยุด เมื่อก่อนเขามีปัญหาที่ไม่เข้าใจมาตลอดเวลาว่าทำไมฉิงหวันหยูถึงได้มาหาตัวเองอย่างกะทันหัน ทั้งยังจดทะเบียนสมรสกับเขาอย่างรวดเร็ว และยังให้เงินจำนวนมหาศาลแก่เขาอย่างน่าประหลาดใจ หรือจะเป็นเพราะคำพูดหยอกล้อในวัยเด็ก？ การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ จะมาทำเป็นล้อเล่นได้อย่างไร？ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างทั้งสองครอบครัว ฉิงหวันหยูนั้นเป็นคุณหนูครอบครัวที่ร่ำรวย จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะชอบไอ่หนุ่มจนๆเช่นตัวเอง ถึงแม้จะได้รับการช่วยเหลือจากระบบบุญคุณ แต่ฉิงหวันหยูควรจะมีเหตุผลที่เหมาะสมในการแต่งงานกับตัวเองหรือเปล่า？ คิดอยู่ชั่วขณะ จางเรยก็ตัดสินใจที่จะใช้ประโยชน์จากการได้เปรียบ เพื่อเข้าไปค้นหาด้วยตัวเองสักพัก “กริ๊ง กริ๊ง…..” จางเรยเดินไปกดกริ่งประตู ไม่นานก็มีหญิงวัยกลางคนเดินออกมาจากบ้าน เธอสวมผ้ากันเปื้อน มือก็สวมถุงมือยางสำหรับทำงาน ดูไม่ยากว่าเป็นแม่บ้านของฉิงหวันหยู เมื่อแม่บ้านเดินมาถึงประตูเพื่อดู แต่ก็ไม่พบว่ามีใคร จนใช้มือกุมหลังศีรษะแล้วกล่าว “แปลก หรือว่าฉันฟังผิดไป？” เธอส่ายหน้าเตรียมจะเดินกลับเข้าบ้าน จางเรยก็กดกริ่งไปอีกสองครั้ง แม่บ้านหันกลับมาขมวดคิ้วจนย่น เธอแน่ใจว่ามีคนกำลังกลั่นแกล้งเธอ เมื่อเธอตรงไปเปิดประตูเพื่อตรวจดู จางเรยก็ฉวยโอกาสเดินอ้อมผ่านเธอเข้าไปในคฤหาสน์ ฉิงหวันหยูอาศัยอยู่ที่พื้นที่คฤหาสน์แห่งนี้ เป็นพื้นที่ที่แพงที่สุดในเมืองเทียนไห ได้ยินมาว่าราคาคฤหาสน์แต่ละหลังนั้นอยู่ที่ประมาณเจ็ดหรือแปดล้าน ซึ่งในความเป็นจริงแล้วจะทำอย่างไรให้เงินลายสิบล้านมาอยู่ในมือ นี่เป็นคฤหาสน์สไตล์จีนและตะวันตกรวมกัน ภายนอกประดับตกแต่งอย่างงดงาม เต็มไปด้วยความมีระดับ การตกแต่งภายในก็มีสง่างามราวกับว่าคุณกำลังเดินเข้าไปในวังของเจ้าหญิง “ว้าว” เมื่อจางเรยเดินเข้ามาข้างในก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา คฤหาสน์หลังนี้โอ่อ่ามากกว่าหลังที่ตัวเองซื้อค่อนข้างมาก เห็นได้ว่ามันคนละระดับกัน นอกจากการตกแต่งภายในที่หรูหรา แล้วยังมีสระว่ายน้ำแยกต่างหากและสวนหลังคฤหาสน์ที่สามารถมองเห็นได้ “แอ๊ด” ทันใดนั้นฉิงหวันหยูก็เปิดประตูหลังที่เชื่อมต่อกับบ้าน แล้วเดินเข้ามาข้างใน เธอสวมชุดเดรสสีเขียวอ่อน ซึ่งดูมีชีวิตชีวามาก แม่บ้านก็เดินเข้ามาจากประตูด้านหน้าพอดี เมื่อฉิงหวันหยูเจอเธอก็พูดออกมาทันที “น้าหวัน ฉันจะไปล้างหน้าที่ชั้นบน คุณช่วยชงกาแฟไม่ใส่น้ำตาลให้ฉันสักแก้ว อีกเดี๋ยวฉันจะลงมาดื่ม” “ได้ค่ะ คุณหนูฉิง”น้าหวันตอบรับ ในขณะนี้จางเรยกำลังจ้องมองไปที่ฉิงหวันหยู ไม่ว่าจะจากมุมใด ฉิงหวันหยูก็สามารถให้ความรู้สึกที่สวยงามแก่ผู้คน ท่วงท่าของร่างกายนั้นช่างสมบูรณ์แบบ งดงามอย่างไร้ที่ติ เพียงแค่คิดว่าจะได้แต่งงานกับผู้หญิงอย่างนี้ หัวใจของจางเรยก็เบ่งบานด้วยความดีใจ หลังจากฉิงหวันหยูขึ้นข้างบน จางเรยที่หยุดอยู่ชั้นแรกนั้น กำลังมองดูการตกแต่งภายในที่หรูหราของคฤหาสน์ไปรอบ ๆ เมื่อเดินไปถึงห้องรับแขก เขาก็นั่งลงพักผ่อนที่โซฟา ภายในห้องเปิดเครื่องปรับอากาศ ไม่นานก็ทำให้ความร้อนในร่างกายของเขาหายไปจนหมดสิ้น ในขณะนี้เมื่อจางเรยหันหน้าของเขาไป ก็บังเอิญเห็นว่าแม่บ้านทำกาแฟให้แก่ฉิงหวันหยู แล้วดึงถุงกระดาษสีขาวออกมาจากกระเป๋าและเปิดเบา ๆ ผงสีขาวที่อยู่ในห่อกระดาษนั้นก็ถูกเทลงไปในกาแฟ เขาเห็นกาแฟสีน้ำตาลเข็มนั้นปรากฏสีขาวออกมาอย่างรวดเร็ว และไม่กี่วินาทีต่อมาก็เปลี่ยนกลับไปอยู่ในสภาพเดิม น่าแปลก แม่บ้านกำลังทำอะไรอยู่？ เมื่อสักครู่ ฉิงหวันหยูก็บอกเองว่าไม่ต้องใส่น้ำตาล ผงสีขาวนั่นต้องไม่ใช่น้ำตาลอย่างแน่นอน ในขณะที่จางเรยกำลังไม่แน่ใจอยู่นั้น แม่บ้านก็ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า แล้วถ่ายรูปถุงยากับกาแฟแก้วนั้นที่อยู่บนโต๊ะ เธออยู่ตรงนั้นคนเดียวแล้วกำลังจัดการกับโทรศัพท์ การกระทำเหล่านั้นทำให้จางเรยเกิดความสงสัย จึงลุกขึ้นเดินไปยังแม่บ้าน เขาเห็นกับตาตัวเองว่าแม่บ้านส่งรูปไปให้ชายคนหนึ่ง และยังส่งข้อความตามหลังไปว่า “ภารกิจเรียบร้อย กรุณาตรวจสอบ” ภารกิจ ภารกิจอะไร？ จางเรยมีข้อสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่แม่บ้านกระทำ สิ่งที่สงสัยมากที่สุดคือเธอโรยอะไรลงไปในกาแฟ ทั้งยังส่งข้อความไปให้ใครบางคน หลังจากส่งข้อความ แม้บ้านก็รีบเอาโทรศัพท์และถุงยาทั้งหมดเก็บเข้าไปในกระเป๋า แล้วยกกาแฟไปยังโต๊ะกาแฟที่ห้องรับแขก หลังวางกาแฟ เธอแอบมองไปที่ห้องน้ำบนชั้นสองที่ฉิงหวันหยูเดินเข้าไป สายตาหรี่ลงเล็กน้อย เผยให้เห็นความเย็นชาและบึ้งตึ่งเล็กน้อย “กึก กึก” เมื่อเห็นสายตาพิฆาตของเธอ ร่างกายของจางเรยก็อดไม่ได้ที่สั่นเทา เมื่อเห็นว่าแม่บ้านกลับไปทำงานบ้านต่อ เขาที่ยืนอยู่ที่เดิมก็ค่อยๆแสดงปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมา “แม่บ้านคงจะไม่ได้ใส่ยาพิษลงไปในกาแฟที่ฉิงหวันหยูดื่มหรอกนะ” ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง คนที่เพิ่งรับข้อความจากเธอก็คงจะเป็นคนสั่งให้เธอวางยาพิษ แผนการอำมหิตมาก อำมหิตยิ่งกว่ายัยปีศาจแก่น้องสาวภรรยาฉันเสียอีก คิดไม่ถึงว่ามีคนอยากจะเอาชีวิตภรรยาของฉัน นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน？ ความเยือกเย็นของจางเรยแผ่ไปที่ร่างกายของแม่บ้านทันที เขาพูดกับตัวเอง “แม่บ้านอำมหิตคนนี้ ดูแล้วช่างเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิต กล้ามาทำร้ายภรรยาของฉัน ดูเถอะว่าฉันจะเปิดโปงคุณอย่างไร”