บทที่ 16 ผู้หญิงเห็นแก่เงิน

บ๗ที่ 16 ผู้หญิงเห็นแก่เงิน จางเรยคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะลงมือ เห็นหวางเผิงวิ่งพุ่งมาจะหลบก็หลบไม่ได้ ทำได้แค่ป้องกันตัวเองเท่านั้น เพื่อนร่วมเรียนคนอื่นเห็นหวางเผิงโกรธก็พากันตกใจ ถอยหลังหนี แต่ใครๆ กลับคิดไม่ถึง เห็นร่างกายของเขาสูงใหญ่ขนาดนั้น แต่เรี่ยวแรงพละกำลังกลับไม่มี เขาที่กำหมัดพุ่งเข้ามา จางเรยจึงเบี่ยงตัวหลบกำปั้นของหวางเผิงไปทางขวา และต่อยสวนกลับเข้าที่หน้าของหวางเผิง มีมวยยังไม่ถึงสองนาที หวางเผิงล้มไปกับพื้นแล้ว！ อะไรกัน เจ้านี่ต่อยตีไม่ได้หรอ ไม่มีมาดเหลือเลย จุดนี้จางเรยก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน “หวางเผิง แต่เป็นแบบนี้แล้วยังจะมาต่อยกับฉันอีก ฉันดูน่าพละกำลังของแกน่าจะเท่าเด็กสามขวบ” “ฮ่าฮ่าฮ่า!” เพื่อนๆร่วมเรียนรอบๆ ได้ยินคำพูดแดกดันของจางเรย ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ！ หวางเผิงโดนจางเรยต่อยจนไม่เรี่ยวแรงจะต่อสู้ ในตารู้สึกวิงเวียน พยายามยันตัวลุกขึ้น พร้อมยกนิ้วไปยังจางเรยด้วยความโกรธแล้วพูดว่า “จางเรย แกชนะแล้วมันยังไงวะแฟนเก่าของแกซูชิงเธอก็ทิ้งแกเหมือนเดิมนั่นแหละ จากนั้นก็วิ่งมาซบอกฉัน？แค่แฟนตัวเองยังรักษาไว้ไม่ได้ แกนี่มันไร้ประโยชน์จริงๆ ” “ฮ่าฮ่า ซูชิง ？เธอมันก็แค่ผู้หญิงผู้บูชาเงิน เหมาะสมที่เป็นคนของฉันงั้นหรอ？” “ฉันจางเรยคนนี้ไม่เหมือนแกหรอก แค่เห็นผู้หญิงคนไหนก็อยากได้ อย่างซูชิงผู้หญิงมือสอง มีแค่แกที่เอาเธอเป็นสุดที่รักเท่านั้นแหละ” “จางเรย แก……” “อีกอย่างนะ แกบอกว่าฉันรักษาคนของฉันไว้ไม่ได้ แกคิดว่าแกรักษาไว้ได้หรอ？” ประโยคนี้ของจางเรย ทำเอาหวางเผิงอึ้งไปชั่วขณะ “แกหมายความว่ายังไง?” “ฮ่าฮ่า แกเชื่อไหมว่าฉันแค่ใช้เวลาไม่กี่นาทีทำให้ผู้หญิงของแกวิ่งเข้าในอ้อมอกฉันได้?” “หมาหัวเน่า มีผู้หญิงคนไหนเขามองแกด้วยหรือยังไง” หวางเผิงตะโกนกลับไป จางเรยยิ้มเบาๆ พร้อมยกไหล่ขึ้นอย่างไม่แยแส “ฮ่าฮ่า ในเมื่อเป็นอย่างนี้ เรามาพนันกันไหม ถ้าฉันเอาของผู้หญิงแกมาได้ แกต้องตบหน้าตัวเองพร้อมกับพูดว่า ฉันมันแย่ ในห้องเรียน แกกล้าไหม?” หวางเผิงมีสีหน้าครุ่นคิด จางเรย อยากจะแย่งผู้หญิงของฉันไป ไม่ดูตัวเองเสียบ้าง！ ถึงยังไงแกก็อยากอับอายขายขี้หน้าขนาดนี้ ฉันจัดให้ “ดี ฉันพนันกับแก แต่ถ้าแกแพ้ แกจะต้องมาคุกเข่าโค้งคำนับฉันสามครั้ง และขอโทษฉัน” “ไม่มีปัญหา ทุกคนที่นี่จะเป็นพยาน ใครแพ้ก็ทำตามนั้น ห้ามกลับคำพูด” “ดี จางเรย แกแพ้แน่” หวางเผิงพูดด้วยความหยิ่งผยอง นั่งลงข้างๆ เก้าอี้ รอดูจางเรยตบหน้าตัวเองอย่างเงียบๆ เพื่อนๆรอบๆ ต่างพากันโต้แย้งต่างนานาสารพัด “ฉันว่าพนันครั้งนี้ หวางเผิงชนะแน่ๆ ต่อให้จางเรยจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่เกินหวางเผิงหรอก？” “ใช่ไง ตอนนี้ผู้หญิงก็ดูแค่เงินเท่านั้นแหละ หวางเผิงจะเจ้าชู้อีกแค่ไหนแล้วยังไง？เขามีเงิน จะดูยังไงจางเรยไม่มีทางชนะได้เลย” จากทุกๆ ทิศไม่มีใครคิดว่าจางเรยดีเลย ราวกับว่าการพนันครั้งนี้ไม่ต้องลุ้นแต่อย่างใด จางเรยได้ยินคำพูดวิจารณ์จากทุกทิศทางแล้วยิ้มเย็นยะเยือก จากนั้นก็ค่อยๆ มองไปทางซวนซวน ซวนซวนได้ยินข่าวที่ตัวเองกลายเป็นของพนันก็รู้สึกโมโหมาก สำหรับจางเรยเธอรู้สึกไม่เห็นคุณค่าอะไร ส่วนกับหวางเผิงก็ถือว่าลิกกันแล้วและเธอก็ไม่มีทางเลือกจางเรย จางเรยก็แค่ผ้าเก่าขาดๆ ไม่คู่ควรกับเธอหรอก！ หวางเผิงเห็นซวนซวนมองไปยังจางเรย ตัวเองก็เริ่มไม่มั่นใจ จางเรยค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ซวนซวน “สาวงามคนนี้ ตอนที่ฉันพึ่งมาถึงฉันได้ยินว่าเธอชอบไอโฟนและอยากได้รุ่นใหม่ล่าสุด รุ่น XS เธอชอบสีอะไรหรอ？” หืม？ ซวนซวนรู้สึกหวั่นไหว แอบคิดว่าจางเรยหมายความว่าอะไร ？หรือผ้าเก่าขาดๆ แบบนี้คิดจะซื้อไอโฟนให้เธอ ในใจของเธอกำลังสับสนและคิดหนัก จางเรยจึงพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้เธอไม่อยากพูด ฉันก็จะไม่ถามแล้ว ฉันเปลี่ยนคำถามดีกว่า” “ถ้าฉันบอกว่า ฉันจะซื้อโทรศัพท์ไอโฟนให้เธอทุกสี เธอจะยอมเป็นแฟนฉันไหม ？” ตึกตึก！ จางเรยพูดจบ เดิมเธอมีเพียงแววตาไร้อารมณ์แต่บัดนี้ได้มีประกายระยิบระยับออกมา ไม่ใช่แค่เธอ เพื่อนๆรอบๆ ก็ต่างพากันมองมาที่จางเรย ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดก็หลายหมื่น ซื้อหลายๆ สีรวมกัน ต้องใช้อีกตั้งเงินกี่หมื่นกัน ซวนซวนมองหน้าจางเรยที่อารมณ์ยังคงเดิมไม่เปลี่ยนไปเขาจะซื้อให้ฉันจริงๆ เหรอ？เขามีเงินขนาดนั้นเลยหรอ ？อีกทั้งยังใจดีขนาดนี้เลยหรอ！ ถึงแม้ว่าหวางเผิงจะเป็นลูกเศรษฐีแต่ทุกครั้งที่ถามเขาก็บ่ายเบี่ยงทุกทีเทียบกับจางเรยแล้วยังต่างกันมาก แต่คิดไปผู้หญิงรอบๆ ตัวหวางเผิงก็เยอะเขาคงไม่จริงใจกับฉัน กลับกันจางเรยนอกจากภรรยาที่มีเงินยังไม่มีผู้หญิงคนไหน ฉันสวยขนาดนี้ เขาจะจ่ายเงินให้ฉันมันก็เรื่องปกติ รอให้หวางเผิงซื้อโทรศัพท์ให้คาดว่าน่าจะต้องรอถึงปีลิง น่าจะตอบตกลงจางเรยไปก่อนเอาเงินหมื่นนี้มาไว้ในมือให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน ถ้าจางเรยชอบฉันจริงๆ ให้เงินฉันใช้ งั้นทีหลังฉันก็ทิ้งหวางเผิงได้แล้ว！ จางเรยมองเข้าไปตาของผู้หญิงคนนี้ก็รู้ได้ทันว่าเธอคิดอะไรก็ผู้หญิงหน้าเงินไงไม่มีเรื่องอะไรที่ใช้เงินแก้ปัญหาไม่ได้ ถ้าไม่ได้ก็แสดงว่าเงินไม่เยอะพอ “คุณคนสวย โอกาสมีแค่ครั้งเดียวนะ ฉันจะนับถอยหลังสามถึงหนึ่งนะ ถ้าไม่ตอบตกลงก็ไม่เป็นไร” “สาม สอง……” “ฉันตกลงจางเรย ฉันตกลงเป็นแฟนเธอ” “ห้ะ！” ช่วงเวลานั้นทุกคนมองไปที่ซวนซวนและใบหน้าที่ตกใจมากของหวางเผิง หวางเผิงคิดไม่ถึงว่าเธอจะหักหลังกันแบบนี้ไม่ไว้หน้าตัวเองบ้างเลย ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากพูดเสร็จ เธอยังไปยืนข้างๆ เขาอีกทั้งยังจับแขนของจางเรย ตั้งใจจะสร้างความสัมพันธ์ “ซวนซวน เธอหมายความว่าไง？ตั้งใจทำให้ฉันหมดความอดทนหรอ？” หวางเผิงตะโกนออกไปด้วยความโกรธพร้อมดวงตาลุกวาว “หวางเผิงอย่าโมโหเลย ใครใช้เธอขี้งกล่ะ เมื่อกี้เธอก็ได้ยินแล้วว่าเขาจะซื้อไอโฟนให้ฉัน ตอนนี้เขาคือคนที่รวยที่สุดในโรงเรียนแล้ว เป็นคนที่มีเสน่ห์ที่สุด ถ้าอยากจีบฉันต้องซื้อให้ฉันเป็นสองเท่า” “ยัยผู้หญิงคนนี้ คิดว่าเองเป็นอะไร เธอเป็นแบบนี้ยังจะให้ฉันซื้อให้อีกสองเท่า ฝันไปเถอะ” จางเรยมองหวางเผิงโมโหจนแทบบ้าจากทางข้าง ก็รู้สึกสบายใจอย่างหาอะไรมาเทียบไม่ได้ “หวางเผิง แกอย่าคิดว่าแกมีเงินแล้วแกจะทำอะไรก็ได้ผู้หญิงรอบๆ ตัวแกแน่บอกว่าแย่งก็แย่งได้อย่างซูชิงผู้หญิงที่ใช้เงินซื้อมา ฉันไม่ได้หวงแหน” “จางเรย จำไว้เลย ฝากไว้ก่อน เรื่องนี้ไม่จบแบบนี้แน่” หวางเผิงพูดจบก็จะออกไปแต่จางเรยกลับดึงเขาไว้ “แกเตรียมตัวจะไปไหน แพ้พนันที่ตกลงกันไว้หล่ะ”