บทที่ 14 ในใจของคุณยังคิดถึงเขา

บ๗ที่ 14 ในใจของคุณยังคิดถึงเขา คางโดนมู่วี่สิงเสยขึ้นมา ดวงตาคมดำของเขาช่างบาดลึก“ผมให้เวลาคุณหนึ่งอาทิตย์ไปแล้ว” “ไม่พอ”เวินจิ้งดันมือของเขา “ผมไม่เห็นด้วย”หน้าของมู่วี่สิงเย็นชา เวินจิ้งปากจู๋ใส่ ด่าออกมาว่า：เผด็จการ แม้ว่าจะพูดเบาๆแต่ว่ามู่วี่สิงได้ยิน“คุณนายมู่ ผมจะเผด็จการกับคุณเรื่อยๆ” หัวใจของเวินจิ้งเต้นกระสับกระส่าย รู้สึกกลัวหน่อยๆ “คุณอย่ามามากเกินไป！เราแค่แต่งงานปลอมๆ！คุยกันดีแล้ว！”เวินจิ้งพูดอย่างโกรธๆ ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกว่าลงเรือลำเดียวกันแล้วยากที่จะถอนออก มู่วี่สิงยกปากบางๆขึ้น“ทะเบียนสมรสของเราคือจริง จะแต่งงานปลอมๆได้ไง？คุณนายมู่” “คุณ……คุณหมายความว่าไง？”เวินจิ้งจ้องเขา แขนยาวๆของมู่วี่สิงโอบเวินจิ้งเข้าไปในอ้อมกอด“มาทำให้สมจริง คุณปู่จะได้ไม่สงสัย เข้าใจไหม？” “แต่ว่า……” “ไม่มีแต่ว่า คุณนายมู่ ผมจะให้เกียรติคุณ แต่คุณอย่ามากวนผม ผมไม่มีเวลาและความอดทนที่จมาเอาใจคุณ”ตอนนี้มู่วี่สิงมีโทนเสียงเหมือนเดิมแล้ว เวินจิ้งเงียบไปแล้วจึงถามว่า“พวกเราจะเอางี้จริงเหรอ？” มู่วี่สิงจ้องเธอ แปปนึงก็ดันเธอไปชิดกำแพง แล้วจูบอย่างร้อนแรงเข้ามา เสียงทุ้มๆของเขาอยู่ที่ข้างหู“ก็เหมือนตอนนี้” …… กลับไปที่บ้านของตระกูลมู่ มู่เฉิงกับมู่วี่สิงคุยอยู่ที่ห้องทำงาน “ฉันได้ยินว่าแกจะใช้เงินกองทุนของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป？”มู่เฉิงถาม เขามักจะไม่รบกวนเรื่องของมู่วี่สิง แต่ครั้งนี้เรื่องไม่ใช่เล็กๆ “อือ ซื้อบริษัทการผลิตยาเทียนอี” “แก……แกคิดดีแล้วใช่ไหม？นั่งมันยุ่งเหยิงมาก”มู่เฉิงขมวดคิ้ว สีหน้าของยังปกติ“ควบซื้อภายใต้บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้” บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปคือบริษัทชั้นนำในประเทศ หลายปีมานี้แม้ว่าจะไม่โด่งดังอะไรมาก แต่มีการเติบโตอยู่เสมอ ความแข็งแกร่งตอนนี้ไม่ง่ายเลยที่จะประเมิน “แต่ไหนแต่ไรมาแกไม่ทำเรื่องไร้ค่าให้เปลืองแรง”มู่เฉิงไม่พอใจ มู่วี่สิงกลับยกปากบางๆขึ้นมา“ไร้ค่ายังไง？ปู่ครับ ผมคิดมาดีแล้ว” เวินจิ้งนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก กลุ่มในวีแชทที่นานแล้วไม่มีการเคลื่อนไหวก็ดังไม่หยุด เวินจิ้งอ่านข้อความที่ยังไม่อ่านพวกนั้น สีหน้าก็ซีด ฉืออี้เหิงกลับมาแล้วจริงๆ แล้วยังกลับมากับฉินเฟยด้วย ตอนนั้นไม่ได้บอกว่าจะอยู่ที่ประเทศBเหรอ？ทำไมตอนนี้ถึงกลับมาล่ะ เธออ่านข้อความพวกั้นต่อไป ในใจเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ ที่แท้ก็กลับมาแต่งงาน แพลนว่าจะเชิญเพื่อนในห้องทุกคนแต่ว่าคงไม่รวมเธอด้วยมั้ง？ เวินจิ้งวางโทรศัพท์ลง แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น กลุ่มนั้นแอดหาทุกคน คืนพรุ่งนี้จะมีการนัดรวมตัวกัน จะเข้าร่วมต้องลงชื่อ เวินจิ้งสติล่องลอยจนกระทั่งอั้ยเถียนโทรเข้ามา “จิ้งจิ้ง พรุ่งนี้งานเลี้ยงห้องไปไหม？” “ไม่ไป”เวินจิ้งพูดไปอย่างไม่คิดสักนิด “เอแน่ใจ？ฉันว่าเธอไม่ควรทิ้วงโอกาสดีๆที่จะจัดการผู้ชายเลวๆ”อั้ยเถียนพูดอย่างขุ่นเคือง ตอนนั้นฉืออี้เหิงยังคบกับเวินจิ้งก็ไปหาฉินเฟย แค่เพราะว่าตระกูลของฉินเฟยให้อนาคตที่สวยงามแก่เขาตอนนั้นเวินจิ้งรักเขาสุดหัวใจ แต่เขากลับทำร้ายเธอแบบนี้ “เถียนเถียน ฉันไม่อยากเจอเขา” “โอเค งั้นฉันไปแทนเอง วางใจได้ ฉันไม่ปล่อยเขาแน่” เวินจิ้งยิ้ม วางสายลง เงยหน้าไปก็เห็นว่ามู่วี่สิงลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ “ไม่อยากเจอใคร？”มู่วี่สิงถามอย่างลวกๆ “เพื่อนเก่าสมัยเรียนน่ะ”เวินจิ้งปอกเปลือกส้ม ปกปิดอารมณ์สูญเสียของตัวเอง “ฉืออี้เหิง？” ในใจของเวินจิ้งนิ่งไป ส้มในมือเธอลงไปที่พื้น “คุณรู้จักเขาได้ไง？”เวินจิ้งถาม แต่ว่าแปปนึงก็ตอบสนองเข้ามา มู่วี่สิงตรวจสอบเธออย่างละเอียดแล้ว ยังมีอะไรอีกที่ไม่รู้？ “ในใจของคุณยังคิดถึงเขา”น้ำเสียงของมู่วี่สิงดูมั่นใจ