ตอนที่755ฉันจะไม่ยอมเลิกกับเขาเด็ดขาด

ตอนที่755ฉันจะไม่ยอมเลิกกับเขาเด็ดขาด “ท่านกำลังขู่ดิฉันอยู่เหรอคะ”คำพูดนี้เหมือนกับคำพูดที่ชนัยฟังจบแล้วพูดมาเลย ชายชรายิ้มๆ“ถ้าใช่แล้วเธอจะทำยังไงล่ะ” “ฉันจะทำอะไรได้ล่ะคะ”เธอยืนไม่สู้ไม่ถอยอยู่ที่เดิม“ฉันรู้ว่าถ้าเทียบกับคนอย่างท่านแล้วฉันมันก็เล็กมากเลยแต่ฉันไม่ใช่สำหรับเรื่องนี้ไม่ใช่” เธอพูดอย่างหนักแน่นราวกับภูเขาไท่ซานจะพังลงตรงหน้าเธอก็ไม่หนีตอนแรกชายชราไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายแต่ตอนนี้ก็อดจะถามไม่ได้“เธอจะใช้อะไรมาสู้ล่ะ” ใช้อะไร？ ดราณีคิดแล้วคิดอีกก็ไม่รู้จะเอาอะไรมาสู้กับเขาจริงๆแต่.... “ถ้าฉันยอมแพ้ฉันก็จะรู้สึกผิดกับความไว้ใจและความทุ่มเทที่ชนัยมีต่อฉัน”ถึงจะไม่รู้ว่าชนัยทำอะไรเพื่อยอมรับเงื่อนไขของท่านประธานเพื่อเธอแต่สิ่งที่เขาทำให้เธอตลอดมาก็มากพอแล้ว ประโยคนี้ทำให้ชายชราอึ้งไปแต่ก่อนแม่ของชนัยก็โดนเขากดดันแบบนี้ถึงแม้หล่อนยืนหยัดต่อสู้แต่การต่อสู้แบบทนทุกข์ทรมานมันต่างกับการต่อสู้ของดราณีสิ้นเชิง เด็กผู้หญิงคนนี้มีอะไรไม่ธรรมดาในตัวจริงๆ ถ้าแยกอย่างอื่นออกไปชายชราชื่นชมเธอมากในด้านนี้เลยแต่.... “ถ้าจะโทษก็ต้องโทษกำพืดของเธอไม่ว่ายังไงตระกูลธิสกุลก็ไม่สามารถยอมรับเธอได้ตายใจซะเถอะฉันไม่ได้พูดเล่นกับเธอนะ” พอได้ยินกำพืดสองตัวนี้แววตาผิดหวังขึ้นทันใดแต่เธอก็ดึงสติของเธอขึ้นมาอย่างรวดเร็วถึงแม้เหตุการณ์จะมาถึงขั้นนี้แล้วแต่ก็ไม่ลืมกล่าวลา“รบกวนท่านแล้วชนัยรอฉันกลับไปอยู่ฉันขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบเธอก็เดินออกจากห้องไปอย่างเรียบๆเหมือนตอนเดินเข้ามา ชายชรามองไปทางที่เด็กสาวเดินออกไปอดที่จะหยุดคิดไม่ได้ —— ดราณีออกมาแล้วตรงไปที่บ้านของชนัยทันทีวันนี้เธอไม่ได้บอกก่อนที่บ้านเลยไม่มีคนสักคน ช่วงนี้มีเรียนทุกวันเธอเลยไม่ค่อยได้มาที่นี่ปกติถึงที่บ้านจะไม่มีคนอยู่แต่ก็จะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดบ้านอยู่แล้วอาหารแค่โทรไปก็จะมีพ่อครัวเข้ามาทำให้ทันที แต่ตอนนี้…… โต๊ะในห้องรับแขกก็ว่างเปล่าผ้าม่านยังผูกเก็บไว้ด้านข้างสองข้างดูเหมือนไม่มีคนไปจับมันมานานผักผลไม้ในตู้เย็นก็เซ็งแซ่จนไม่สามารถกินได้แล้ว ถ้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าที่นี่เคยมีคนอยู่และเคยคึกคักมากด้วยก็อาจจะคิดได้ว่าเป็นบ้านใหม่ที่เพิ่งตกแต่งเสร็จ ยืนอยู่ท่ามกลางบ้านที่หรูหราแบบนี้กลับรู้สึกหนาวเย็น ช่วงนี้เขาก็ไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้วน่ะสิ ดราณีพอจะเดาได้เธอถอนหายใจยาวนึกถึงคำพูดที่ท่านประธานคุยกับเธอขนาดพูดกับเธอยังขนาดนี้เดาว่าเขาคงทำให้ชนัยลำบากใจไม่น้อย เขาคงจะเหนื่อยสินะทั้งต้องทำงานทั้งต้องดูแลความรู้สึกของตัวเอง ทันใดนั้นความโกรธที่เคยมีกลับกลายเป็นความสงสาร คิดในทางกลับกันเขากำลังทำทุกอย่างเพื่อตัวเธออยู่ ในตอนนี้ก็มีแต่เขาที่ยืนข้างเธอถึงจะโกรธใครก็ไม่มีเหตุผลจะไปโกรธเขาแล้ว พอคิดได้แบบนี้เธอก็ดึงสติของตัวเองขึ้นมาถอดเสื้อคลุมออกพับแขนเสื้อขึ้นแล้วหยิบผ้าขนหนูมาชุบน้ำเช็ดตู้ตั้งแต่หน้าประตูเข้ามาเช็ดมาเป็นทางอย่างสะอาดสะอ้าน ชั้นล่างของบ้านมีพื้นที่กว้างมากเธอทำความสะอาดตั้งแต่ตอนบ่ายถึงค่ำเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็สองทุ่มแล้ว เธอสั่งผักผลไม้สดแบบที่เก็บรักษาได้นานมาจากครัวกลางของวิลล่า มองดูฝีมือการทำความสะอาดบ้านของตัวเองค่อยๆเติมของในตู้เย็นจนเต็มทำให้เธอรู้สึกภูมิใจในตัวเอง เธอหยิบเครื่องคั้นน้ำผลไม้ขึ้นมาจัดเตรียมผักผลไม้ตามสูตรโภชนาการแล้วทำน้ำผักผลไม้เก็บไว้ให้เขา เห็นว่าชนัยยังไม่กลับมาก็หยิบโพสท์อิทในกระเป๋าขึ้นมาเขียนอะไรไปสองใบแล้วแปะไว้บนตู้เย็น เวลาเดินเรื่องๆจนถึงสามทุ่มข้อความตามตัวจากเสนานีก็ส่งเข้ามาพอดี ดราณีจึงต้องรีบกลับหอเธอรีบวิ่งไปพลางรับโทรศัพท์จากเสนานีไปพลาง เวลาห้าทุ่มครึ่งคนขับรถมาส่งเขาที่บ้านตามตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า วันนี้มีงานเลี้ยงสังสรรค์กับบุคคลที่เกี่ยวข้องกับตระกูลธิสกุลชนแก้วกันไปมาพอดูเวลาอีกทีก็ดึกดื่นเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว วันนี้ชนัยดื่มเยอะพอสมควรเมื่อก่อนเขาก็ชอบดื่มแต่ตอนนี้กลับรู้สึกกลัวเหล้า คนขับรถพยุงเขาเข้าไปในบ้านด้วยความไม่วางใจก็เดินไปเปิดไฟให้พอกดสวิทช์ก็สว่างจนเห็นทุกซอกทุกมุมในบ้าน “คุณชนัยโอเคมั้ยครับจะให้คนซื้อยาแก้เมามาให้มั้ยครับ”คนขับรถเห็นเขาล้มลงไปบนโซฟาด้วยท่าทีที่เหนื่อยล้าเลยอดที่จะถามไม่ได้ เขาขับรถให้ชนัยมาก็หลายปีตั้งแต่เขาอายุยี่สิบต้นๆจนถึงตอนนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเจ้านายเขาดูเศร้าขนาดนี้ ชนัยโดดเดี่ยวมั้ย โดดเดี่ยวแน่นอน เขาไม่เคยตกอยู่สภาพแบบนี้เลยเมื่อก่อนเขาสามารถออกแบบชีวิตตัวเองได้ตลอดเขาไม่เคยทำให้มีอะไรมากระทบกับชีวิตส่วนตัวเขาได้เลยแต่ตอนนี้กลับไม่เหมือนเดิมชีวิตเขาอยู่เหนือการควบคุมของเขา ภาพแบบนี้ไม่สามารถเห็นได้ตอนเขาอยู่ข้างนอกได้เลย ชนัยโบกมือให้“กลับไปเถอะดึกแล้วรีบกลับไปหาลูกเมียที่บ้านเถอะ” คนขับรถฟังแล้วยิ่งรู้สึกเศร้าใจแต่ก็เข้าใจว่าตนเองไม่มีความสามารถที่จะอยู่เป็นเพื่อนหรือช่วยพูดอะไรได้คนระดับนั้นไม่ใช่คำพูดไม่กี่ประโยคจะทำให้เขารู้สึกดีได้หรอก หลังจากที่คนขับรถกลับไปบ้านหลังใหญ่นั้นก็เหลือไว้แค่เขาคนเดียวความโดดเดี่ยวที่รุนแรงนั้นปกคลุมไปทั่วตัวของเขาแอลกอฮอล์ไหลเวียนไปมาในตัวเขาไม่มีแรงแต่ก็อยากจะทำอะไรสักอย่าง เขาฝืนเดินเข้าไปในห้องอาหารเพื่อไปหาน้ำดื่มแต่กลับเห็นกระดาษโน้ตแปะอยู่อย่างไม่ได้ตั้งใจ สีเหลืองสังเกตง่ายบนนั้นมีตัวอักษรที่งดงามอยู่สองสามบรรทัด “วันนี้ฉันเข้ามาบ้านเห็นบ้านมันไม่เป็นระเบียบฉันเลยทำให้แล้วในตู้เย็นมีน้ำผลไม้ที่คั้นไว้ไม่รับประกันว่าอร่อยแต่รับประกันว่าดีต่อสุขภาพแน่นอน” เขาดึงกระดาษโน้ตออกมามองดูตัวหนังสือพวกนั้นในตาพลุกพล่านขึ้นมาทันใดเขาหยิบกระดาษแนบไว้กลางอกรู้สึกอบอุ่นไปถึงหัวใจ