已经是第一章了
ตอนที่760ไม่ปฏิเสธก็เท่ากับยอมรับ
ตอนที่760ไม่ปฏิเสธก็เท่ากับยอมรับ
เขารู้ดีกว่าใครๆว่าปู่ของเขานั้นมีความคิดยึดติดทางสายกลางที่ฝังลึกลงไปถึงกระดูกไม่มีทางเปลี่ยนแปลงไม่ว่าด้วยเหตุอันใดและเขาไม่มีทางยอมรับหล่อนได้
เมื่อเข้าใจจุดนี้แล้วชนัยรู้ตัวดีว่าเขาต้องการอะไรแน่นอนว่าไม่ใช่สิ่งที่ปู่เขาจะยอมรับและเห็นด้วยแต่เป็นการต่อต้านและโจมตีโดยไม่สนว่าปู่เขาจะเห็นด้วยหรือไม่เขาจะไม่มีวันปล่อยดราณีไปเด็ดขาด
"คุณไม่ต้องสนใจว่าเขาจะคิดยังไงขอแค่คุณยืนหยัดที่จะอยู่ข้างผมก็พอ"ชนัยตอบเสียงหนักแน่น"เรื่องอื่นปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมจัดการเอง"
ดราณีฟังเขาพูดทนไม่ไหวร้องไห้ออกมา"ฉันอยากจะเป็นคนที่ดีพอจริงๆ…"
หากปู่ของชนัยยอมให้โอกาสเธอสักครั้งหล่อนแน่ใจว่าจะต้องทำให้เขาเห็นความดีในตัวหล่อนได้แน่เพื่อชนัยแล้วหล่อนยอมทำได้ทุกอย่างยกเว้นเรื่องเดียวคือไปจากชนัย
แต่สิ่งที่พ่อของชนัยต้องการมีเพียงสิ่งเดียวคือต้องการให้หล่อนไปจากชนัยดังนั้นต่อให้ดราณีมั่นใจแค่ไหนก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรได้
ชนัยได้ยินคำพูดที่เหมือนตนเองต่ำต้อยด้อยค่าเขารู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนักเขาไม่อยากให้หล่อนต้องรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ"เขามีความคิดของเขามันไม่สำคัญหรอกคุณทำดีที่สุดแล้วแต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเห็นผมเข้าใจคุณ"
จิตใจที่ทุกข์ระทมถูกเขาปลอบด้วยคำพูดอันอ่อนโยนใช่ไม่ว่าใครจะคิดเห็นหรือจะต่อต้านอย่างไรขอแค่เขาเข้าใจในสิ่งดีๆที่หล่อนทำก็พอ
เมื่อนึกถึงผู้หญิงในรูปในใจก็อดคิดมากไม่ได้แต่ที่เขาทำทั้งหมดก็เพื่ออนาคตของพวกเขาสองคน
"ต่อไปจะต้องมีข่าวแบบนี้ออกมาเรื่อยใช่มั้ยคะ"ดราณีอดไม่ได้ที่จะถามเขา
ชนัยก็ตอบหล่อนไปอย่างไม่ปิดบัง"อืมก็คงมีอีกไม่ได้ต่อเนื่องแต่เป็นแค่ข่าวลือเชื่อผมนะได้มั้ย"
ดราณีพยักหน้ารับคำโดยที่ไม่ได้สนใจว่าอีกฝ่ายมองไม่เห็นเพราะมีโทรศัพท์เป็นสื่อกลางอยู่"ฉันรู้ว่าที่คุณทำเพราะหวังดีกับฉัน"
หล่อนเก็บซ่อนความไม่พอใจเล็กๆเอาไว้ไม่อยากจะทำให้เขาเดือดเนื้อร้อนใจตอนนี้
ชนัยก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้นของหล่อนแต่ไม่รู้จะปลอบใจหล่อนอย่างไรจึงได้แต่ค่อยๆหัวเราะเสียงต่ำๆ
ทั้งสองยังคงพูดคุยกันอย่างยาวนานความรู้สึกไม่สบายใจของดราณีค่อยๆสงบลงแต่พอวางสายหล่อนก็กลับสู่ภาวะเดิม
เมื่อก่อนที่หล่อนอยู่กับชนัยหล่อนไม่เคยเป็นแบบวันนี้เลยแบบที่อยากจะไปอยู่ข้างๆเขาตอนนี้ทำตัวตัวติดกับผู้ชายคนนี้ตลอดเวลาพอไม่ได้เจอหน้าก็รู้สึกใจหาย
แม้ว่าหล่อนจะไม่เคยมีความรักมาก่อนแต่ก็เคยเห็นคนในวัยเดียวกันมีความรักในแบบต่างๆหนึ่งในนั้นที่หล่อนไม่ชอบที่สุดก็คือพอมีความรักแล้วก็ลืมตัวตนของตัวเอง
ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่พอมีความรักก็นำความรู้สึกนึกคิดไปผูกติดไว้กับมันด้วยทะเลาะกันก็ร้องไห้เวลาเรียนก็ไม่มีสมาธิดีใจก็หาเรื่องทะเลาะกันเอาแต่ใจตัวเองไม่สนใจเรื่องอื่น
แต่พอเรื่องของความรู้สึกนี้เกิดขึ้นกับตัวเธอเองหล่อนจึงเข้าใจข้อนี้คนเราสามารถควบคุมปัจจัยต่างๆภายนอกได้แต่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ความรู้สึกได้
หล่อนไม่อยากกลายคนเป็นในแบบที่หล่อนเกลียดแต่หล่อนก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงสิ่งที่เป็นตอนนี้ได้
นี่มันคือความรู้สึกดีๆใช่มั้ยหรืออาจจะเรียกได้ว่าชนัยก็คือคนที่ใช่คนนั้นใช่มั้ย
ดราณีไม่ยอมคิดลึกไปมากกว่านี้ถึงจุดนี้ก็มากเกินไปแล้วด้วยซ้ำดังนั้นความคิดจินตนาการนอกจากนำมาซึ่งความไม่แน่นอนและความกดดันแล้วก็ไม่ได้มีผลดีอะไรต่อหล่อนเลย
ในเมื่อตัดสินใจเลือกที่จะอยู่ด้วยกันแล้วอุปสรรคเหล่านี้ก็ต้องเผชิญหน้ากับมันหล่อนทำได้แค่ปลอบตัวเอง
ดังนั้นเรื่องนี้ถ้าเป็นคนอื่นก็คงต้องทำแบบนี้เหมือนกันหล่อนต้องเข้มแข็งและสู้ต่อไป
อีกด้านเกวลินที่อยู่ในสังกัดของบริษัทJMเอนเตอร์เทนเมนต์ซึ่งตอนนี้สถานการณ์กำลังยุ่งเหยิงวุ่นวายมากเจ้าของบริษัทเรียกหล่อนและทีมงานไปพบที่ห้องประชุม
เกวลินทำงานมาสามปีแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่ได้ประชุมแบบประจัญหน้ากับเจ้าของบริษัท
ตอนนี้บนโต๊ะเต็มไปด้วยภาพข่าวที่กำลังพูดถึงอย่างหนัก
"นี่มันเรื่องอะไรกัน"เจ้านายหล่อนชื่อบรรพตคลุกคลีอยู่ในวงการนี้มาเกือบสามสิบแล้วเป็นคนที่กว้างขวางในวงการเป็นผู้มีประสบการณ์มากคนหนึ่ง
เขาทำงานในวงการบันเทิงมานานเคยเจอข่าวลือซุบซิบมาก็มากเคยได้ยินข่าวความสัมพันธ์ลับๆจองดารากับนักธุรกิจยักษ์ใหญ่ก็ไม่น้อยแต่ไม่เคยได้ยินข่าวที่เกี่ยวข้องกับชนัยมาก่อน
ถึงต่อให้มีข่าวก็น้อยมากแทบจะหาประเด็นอะไรไม่ได้เลย
บริษัทของพวกเขากับนักข่าวก็เหมือนน้ำกับปลาไม่ว่าข่าวอะไรถ้าเกี่ยวข้องกับศิลปินในสังกัดก็ต้องมาสอบถามนักข่าวก็ต้องกินข้าวก็ต้องสร้างประเด็นขึ้นมาขายแต่ว่าถ้าต้องไปเกี่ยวพันธ์กับกลุ่มนักธุรกิจยักษ์ใหญ่ที่ทรงอิทธิพลทุกคนก็ต้องยิ่งระวังมากขึ้นต้องมาปรึกษาถามความคิดเห็นกันก่อน
แต่เขากลับไม่ได้รับการสอบถามจากผู้ใดมาก่อนเลยดังนั้นความเป็นไปได้มีเพียงอย่างเดียวคือพวกเขาเจอกับชนัยมาแล้วและอีกฝ่ายยอมเปิดปากถึงได้มีข่าวออกมาแบบนี้
เกวลินอ่านข่าวอย่างละเอียดจนจบตอนนี้ชื่อของหล่อนเป็นคำที่ถูกค้นหามากที่สุดบนอินเทอร์เนตหล่อนทำงานมาสามปียังไม่เคยได้มาถึงจุดนี้
ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้
ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนต่างแสดงความคิดเห็นด้านล่างของข่าวแฟนคลับน้อยส่วนใหญ่จะเป็นคนที่บังเอิญเข้ามาอ่านซึ่งส่วนใหญ่จะด่าว่าหล่อนน้อยมากที่จะชมหล่อนเกวลินไม่ได้สนใจคนอื่นที่กำลังด่าหล่อนเพราะสำหรับดาราชั้นปลายแถวที่ไม่ค่อยมีใครสนใจพูดถึงอย่างหล่อนการเป็นจุดสนใจทำให้หล่อนเป็นที่หนึ่ง
ด่าว่าหล่อนแล้วยังไงขอแค่ทุกคนรู้จักหล่อนก็พอต่อไปก็จะมีเวลาแสดงความบริสุทธิ์เอง
ดังนั้นหล่อนจึงเงยหน้าขึ้นอย่างอารมณ์ดี"คุณบรรพตคะเมื่อวานดิฉันไปทานข้าวกับคุณชนัยมาจริงค่ะเป็นงานเลี้ยงที่พี่คณิตอุตส่าห์ทำให้ฉันเข้าร่วมงานได้ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะคะ"
"แล้วข่าวนี้มันยังไงกัน"ผู้จัดการบรรพตรู้ว่าความเป็นไปได้น้อยมากแต่ก็ยังไม่มั่นใจจึงเอ่ยปากถามคณิตที่อยู่ข้างๆ"คุณให้คนถ่ายไว้เหรอ"
"คุณบรรพตอย่ามาเล่นมุขสิคะอย่างฉันเนี่ยนะจะกล้า"คณิตตกใจจนเหงื่อไหลรีบอธิบายให้เขาฟัง"ข่าวนี้เราก็เพิ่งเห็นเมื่อตอนบ่ายนี้เองตอนแรกเราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามีนักข่าวตามถ่ายอยู่ด้านหลัง"
บรรพตใช้มือบีบคลึงเบาๆที่ใต้คางอย่างใช้ความคิดอยู่พักหนึ่ง"หลังจากมีข่าวออกมามีคนของคุณชนัยติดต่อมามั้ย"
คณิตส่ายศีรษะ"ไม่มี"
ห้องประชุมถูกปกคลุมด้วยบรรยากาศที่ทุกคนแปลกประหลาดใจมีเพียงแค่เกวลินที่พึงพอใจมีความสุขคณิตเองก็มีสีหน้ากลัดกลุ้มกังวล
เรื่องนี้จะว่าเป็นเรื่องใหญ่ก็ไม่ใหญ่เรื่องเล็กก็ไม่ใช่ก็คงต้องลองดูท่าทีของฝ่ายชนัยถ้าเขาไม่พอใจอย่าว่าแต่เกวลินเลยบรรพตเองก็คงไม่รู้จะชดใช้ยังไง
ในขณะนั้นเองก็มีคนเคาะประตูห้องประชุมจากด้านนอกเสียงเลขาของบรรพตดังเข้ามา"คุณบรรพตคะผู้ช่วยของทางนั้นโทรศัพท์มาบอกว่าเรื่องข่าวไม่ต้องกังวลคนของเขาจะจัดการเองถ้านักข่าวถามก็ยังไม่ต้องตอบคำถามหรือแสดงท่าทีอะไร"
บรรพตรู้สึกตกใจมองเกวลินพักใหญ่โดยไม่พูดไม่จาอะไรพอได้สติจึงสั่งให้เลขากลับไปแล้วถามเกวลินอย่างแปลกใจว่า"เธอเคยรู้จักคุณชนัยมาก่อนเหรอหรือว่าเคยมีความเกี่ยวข้องอะไรกัน"
已经是最新一章了
加载中
