ตอนที่6ก็แค่เด็กยาจก

ตอนที่6ก็แค่เด็กยาจก หลังจากนั้นไม่นานใบหน้าเรียวเล็กขาวผ่องของนภสรก็ขึ้นสีทันที "คุณเก้านี่หนูจริงจังอยู่นะ" "แล้วฉันเหมือนล้อเล่นหรือไง"สีหน้าของกมลภูจริงจังกว่าเดิม "!!!" เหมือนจะไม่ใช่เเฮะ นภสรกลับไปที่ห้องและล้มตัวนอนลงบนเตียงใหญ่ของตัวเองเธอนอนไม่หลับเเละกระสันส่ายจนถึงเที่ยงคืนกว่าๆถึงจะหลับตานอนได้ เช้าวันรุ่งขึ้นเธอรู้สึกง่วงจนมึนงงสภาพจิตใจก็ไม่ค่อยจะดีนักนภสรซื้อกาแฟหนึ่งแก้วที่ร้านสะดวกซื้อใกล้โรงเรียนแล้วเดินเข้าโรงเรียนต่อ ณโรงเรียนมัธยมปลายEileen หน้าประตูโรงเรียนมีเด็กสาวสามคนยืนขวางหน้าเด็กสาวคนหนึ่งหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงกลางกำลังอารมณ์เสียและวีนใส่หญิงสาวอีกคน "ยัยบื้อนี่เเกตาบอดรึไง" "ขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆรองเท้าราคาเท่าไหร่ฉันจะส้ายเธอเอง"หญิงสาวก้มหน้าขอโทษเสียงเบา หญิงสาวอีกคนที่ยืนอยู่อีกข้างสะบัดเสียงว่า:"เหอะส้ายมีปัญญาส้ายเหรอหน้ายาจกแบบนี้น่ะนะนี่แกรู้มั้ยว่ารองเท้าคู่นี้ของถิรมนราคาเท่าไหร่" หญิงสาวอีกคนพูดเสริมอีกว่า:"นั่นสิจะโม้ก็เจียมตัวหน่อยนี่น่ะเป็นรุ่นลิมิเต็ดเลยนะแกขายบ้านแกทั้งหลังก็ส้ายไม่หมดหรอก" โรงเรียนแห่งนี้แม้จะเป็นโรงเรียนลูกคุณหนูแต่ทุกปีก็จะมีโควตาการลงทะเบียนพิเศษ ถิรมนที่ยืนอยู่ตรงกลางมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความดูแคลนเธอเยาะเย้ยว่า:"โรงเรียนนี้ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่กันแน่ให้โควตาอะไรกันสวะมันก็เข้ามาได้หมดสิอีกไม่นานก็คงจะเป็นที่พักพิงของพวกขอทานแล้วล่ะมั้ง" ตั้งแต่ที่น้าของถิรมนแต่งงานกับคุณลุงสามของกมลภูธุรกิจบ้านตุงคนาครก็รุ่งเรืองขึ้นยิ่งทำยิ่งงอกงามจนคนของบ้านตุงคนาครก็หยิ่งผยองตามไปด้วย ถิรมนที่เป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านตุงคนาครเป็นคนที่ขึ้นชื่อเรื่องความหยิ่งยโสอย่างที่สุด หญิงสาวก้มหน้าไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียวน้ำตารื้นคลอเบ้าเธอพยายามอดทนอดกลั้นไว้อย่างสุดชีวิต ถิรมนสะบัดเสียงและถามขึ้นอีกว่า:"บอกมาว่าจะเอายังไงกันแน่" หญิงสาวก้มหน้ากล่าวขอโทษน้ำตาไหลลงอาบแก้มอย่างหยุดไม่ได้เธอพยายามสอบเข้าโรงเรียนมัธยมนี้ค่าเทอมก็เป็นเงินที่พ่อกับแม่หามาให้อย่างยากเข็ญแค่ตังค์กินข้าวเธอยังต้องประหยัดเลยจะเอาเงินที่ไหนมาคืนคนพวกนี้กัน นี่ก็จะจบแล้วถ้ามีเรื่องตอนนี้ล่ะก็หยาดเลือดหยาดเหงื่อของพ่อแม่และความพยายามของเธอก็จะไร้ประโยชน์ทันที สายตาของถิรมนจับจ้องไปที่นภสรทันทีที่เธอเดินเข้ามาในโรงเรียนความหยิ่งผยองภายใต้สายตานั้นรุนแรงมากยิ่งขึ้น มองดูนภสรที่ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ถิรมนผลักหญิงสาวตรงหน้าออกอย่างหยาบโลนขึ้นเสียงและเอ่ยว่า:"นภสรแกมานี่รองเท้าฉันเปื้อนแล้วมาเช็ดให้ฉันเดี๋ยวนี้!" พูดเสร็จยังยื่นขาตัวเองไปด้านหน้ารองเท้าสีขาวมีรอยเปื้อนนิดหน่อยเป็นของหญิงสาวคนนั้นเองที่ไม่ได้ตั้งใจเหยียบโดน นภสรรู้ว่าถิรมนต้องกลั่นแกล้งคนอีกแล้วแน่ๆดวงตาสีดำขลับวาววับเธอยิ้มตอบว่า:"ได้สิ" สิ้นเสียงเธอเดินเจ้าไปหาถิรมน หญิงสาวอีกสองคนหัวเราะเยาะหน้าตาสะสวยมีประโยชน์อะไรก็เป็นแค่ยัยเด็กยาจกที่ไม่มีฐานะคนหนึ่งเท่านั้นสมน้ำหน้าริอาจมายุ่งกับเดือนโรงเรียนของพวกเขาเอง ในโรงเรียนมีใครไม่รู้บ้างว่าถิรมนแอบชอบเดือนโรงเรียนคนนั้นแต่นภสรก็ยังบังอาจไปอ่อยเขาที่ห้องสมุดเมื่ออาทิตย์ก่อนทำให้ถิรมนไม่พอใจอยากรู้เสียจริงว่าเธอจะตายดียังไง! ถิรมนเชิดหน้ามองนภสรอย่างยโสนภสรเดินมาถึงหน้าถิรมนแล้วก้มมองรองเท้าคู่สีขาวของเธอนภสรส่ายหน้าเบาๆ เธอหันไปบอกกับหญิงสาวที่ถูกกลั่นแกล้งเมื่อกี้ว่า:"เธอไปเถอะเดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง" หญิงสาวเงยหน้ามองนภสรเธอลังเลเล็กน้อยแต่นภสรมองเธออย่างแน่วแน่หญิงสาวกล่าวขอบคุณกับเธอแล้ววิ่งออกไปอย่างไม่มีทางเลือก