已经是第一章了
ตอนที่12พวกปีศาจ
ตอนที่12พวกปีศาจ
ณบริษัทเอ.เค
กมลภูและโยธินนั่งอยู่บนเก้าอี้หวายสีขาวและกำลังพูดคุยกันข้างสระน้ำ
นภสรเดินผ่านด้านข้างในใจได้แต่ภาวนาซ้ำๆให้ทั้งสองอย่าได้เห็นเธอเลย
"นภสร!"
นภสรชะงักว่าแล้วเชียวว่าโยธินต้องเรียกเธอแน่ๆ
อารมณ์ก็ไม่ดีอยู่แล้วต้องมารับมือคุณชายสองคนนี้อีกเฮ้อเหนื่อยใจเสียจริง
นภสรหันหลังกลับเดินเข้าไปหาชายทั้งสอง
"นภสรเห็นฉันแล้วไม่ทักทายกันแถมยังหนีอีกนี่หมายความยังไง"
นภสรยิ้มฝืดและทักทายว่า:"คิดมากน่าสวัสดีค่ะคุณเก้าสวัสดีค่ะคุณลุงโยธิน"นภสรจงใจเน้นย้ำคำว่าคุณลุง
"นภสรฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าห้ามเรียกฉันว่าลุงเรียกซะฉันดูแก่เลย"
โยธินไม่ชอบที่นภสรเรียกเขาว่าคุณลุงอย่างที่สุดสายตาคมยาวที่ชี้ขึ้นของโยธินขึ้นแววโทสะน้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
นภสรอดที่จะนึกไม่ได้เลยว่าถ้าโยธินเป็นผู้หญิงก็คงจะเป็นคนที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมแน่ๆ
แม้ว่าภายนอกเขาจะดูเข้าถึงง่ายกว่าคุณเก้าแต่แท้จริงแล้วไม่ได้ใจดีเหมือนที่เห็นเลยแม้แต่น้อย
เป็นที่รู้กันทั่วว่าคนแรกที่ห้ามทำให้เขาขุ่นเคืองเป็นอันขาดคือกมลภูส่วนคนที่สองก็คือโยธิน
ถ้ามีคนเผลอทำให้พวกเขาไม่พอใจแล้วล่ะก็ทางที่ดีที่สุดก็คือรีบฆ่าตัวตายภายในสามนาทีซะถ้าไม่อย่างนั้นก็จะเจอความทรหดที่ไม่ต่างอะไรกับตายทั้งเป็นเลย
นภสรยิ้มหวาน:"คุณชายโยธินเพิ่งจะรับตำแหน่งผู้นำตระกูลไปไม่นานนี้เองฉันคิดว่าคุณคงจะงานยุ่งมากกว่านี้แต่ทำไมถึงยังมีเวลามาเที่ยวหาคุณเก้าได้ละคะเนี่ย"
"ฉันเห็นช่วงว่านี้สัตว์เลี้ยงที่คุณเก้าเธอเลี้ยงผอมซูบลงนิดหนึ่งก็เลยเอาของว่างและอาหารเล็กน้อยมาให้กะจะเพิ่มให้พวกมันอีกมื้อหนึ่ง"โยธินพูดอย่างราบเรียบด้วยท่าทางไม่ยี่หระ
นภสรได้ยินแล้วกลับเกร็งตัวทันทีเธอเข้าใจที่บอกว่าเพิ่มให้อีกมื้อนั้นแปลว่าอะไร
สัตว์เลี้ยงของคุณเก้าก็คือพวกเสือสิงโตที่อยู่สวนด้านหลังแต่ละตัวมีนิสัยดุร้ายมากการแข่งขันของพวกชนชั้นสูงไม่ได้ดีไปกว่าการแย่งชิงบัลลังก์ในสมัยก่อนเลยคนที่พ่ายแพ้ก็จะมีจุดจบที่ทรหดและโหดร้าย
คุณเก้าขึ้นเป็นผู้นำตระกูลด้วยอายุราวๆเพียงยี่สิบปีผ่านมรสุมการสู้รบมาไม่น้อยวิธีการกำจัดศัตรูของเขาโหดร้ายเกินจินตานาการของคนธรรมดาไปมาก
ระหว่างที่นภสรตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองฐากูรก็เดินเข้ามา:"คุณเก้าอาหารเย็นเตรียมเสร็จแล้วครับ"
ณห้องอาหาร
กมลภูนั่งลงบนที่นั่งหัวโต๊ะเขามองนภสรที่เหม่อลอยเล็กน้อยพร้อมเอ่ยว่า:"นภสรมานั่งนี่"
ได้ยินกมลภูเรียกเธอตอบรับทันทีและเดินไปนั่งข้างกมลภูอย่างว่าง่าย
โยธินนั่งอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะอาหารตรงข้ามนภสร
"กลัวเหรอ"กมลภูถามนภสร
นภสรยกยิ้มและตอบว่า:"ไม่ค่ะ"
กมลภูเคยพูดไว้ว่าเอ.เคจะไม่รับคนอ่อนแอเด็ดขาด
แต่กมลภูท่าจะไม่ค่อยพอใจกับคำตอบของนภสรมากนักชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยสายตาที่นุ่มลึกจับจ้องไปที่เธอ
นภสรรู้สึกได้ถึงบรรยากาศรอบตัวที่เริ่มมาคุเธอรีบกล่าวต่อว่า:"คุณเก้าบอกว่าที่นี่จะไม่รับเลี้ยงคนอ่อนแอเด็ดขาดหนูจำได้"
แต่สีหน้าของอีกฝ่ายนั้นก็ไม่มีท่าทีจะดีขึ้นเลย
นภสรคิดไปคิดมาเธอจึงเปลี่บนวิธีพูดอีกแบบหนึ่งว่า:"ก็หนูน่ะเป็นคนของคุณเก้าผู้ยิ่งใหญ่เชียวนะเพราะฉะนั้นในพจนานุกรมของหนูไม่มีคำว่ากลัวหรอก!"
กมลภูได้ยินหญิงสาวพูดว่าเธอเป็นคนของเขาดวงตาเยือกเย็นขึ้นเเววอ่อนโยนเขาแอบยกยิ้มขึ้นที่มุมปากเล็กน้อยแล้วจึงละสายตามาจัดการกับอาหารตรงหน้าต่อ
已经是最新一章了
加载中
