已经是第一章了
บทที่ 11 ข้าชื่อมู่ชิง
บทที่ 11 ข้าชื่อมู่ชิง
เลือด มันมืดไปหมด กลิ่นเลือดคลุ้งคาวแรงไปในอากาศ
ดวงตาของมู่ชิงถูกเพ้ยหยุ่ควักออกไปแล้ว นางคงไม่ได้เห็นในสิ่งที่เคยเห็นอีกแล้ว
นางบ้าไปแล้ว นางถูกขังไว้ในห้องตุงหย้วน ตระโกนร้องอย่าเจ็บปวดและโหยหวน “ลูกของข้า เพ้ยหยุ่ เจ้ากลับมา เขาคือลูกของเรา เป็นเลือดเนื้อของเรา
已经是最新一章了
加载中
