已经是第一章了
ตอนที่4 เด็กน้อยที่น่ารัก
ตอนที่4 เด็กน้อยที่น่ารัก
ชวนีเงียบไปไม่ได้พูดอะไร มองดูขนคิ้วของคุณพ่อ แล้วก็ดูของลูกชาย ตรงไหนที่เหมือนกัน? แต่ทว่าฉากนี้ทำให้มุมปากของเธออดไม่ได้ที่จะโค้งขึ้นมา
คุณพ่อชอบลูกชายเธอ นี่เป็นสิ่งที่เธอดีใจมากที่สุด
แต่ด้านหน้าราวบันไดที่ชั้นสอง แม่ลูกคู่หนึ่งมองดูฉากนี้อยู่ สายตาเต็มไปด้วยความโกรธเกลียดและรำคาญใจ ชญาภาไม่พอใจที่สามีดูจะชอบเด็กนอกสมรสคนนี้
"โอ้ นี่กลับมาแล้วหรอ นึกว่าจะมาถึงตอนบ่ายซะอีก" ชญาภาลงมาจากด้านบนพร้อมกับแสร้งทำเป็นกระตือรือร้น
"คุณน้า" ชวนีทักขึ้นอย่างเฉยเมย ยังคงมองข้ามหน้าตมิสาต่อไป หางตาของเธอยิ่งดูเฉยเมย
"เด็กคนนี้น่ารักจริงเลย แถมดูรูปหล่ออีกด้วย" โดยปกติต่อหน้าสามีชญาภาจะไม่ทำให้เสียท่าทางสง่างามของคุณผู้หญิง ตอนที่เขานั่งลงแล้วยืนมือไปคว้าเจ้าหนูน้อย ใจของชวนีบีบคั้นขึ้นมาทันที นึกกลัวชญาภาจะทำอะไรลูกชาย
แน่นอนว่าแม่ลูกคู่นี้ไม่ชอบเธอมากแค่ไหน เธอรู้ดี
"พี่คะ" ตมิสายิ้มอย่างกระหยิ่งยิ้มย่องเดินมาข้างเธอ "ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ"
ชวนีหันหน้าออกไม่อยากเห็นหน้าเธอ ห้าปีก่อนภาพของเธอกับว่าที่เจ้าบ่าวของเธอที่อยู่ด้วยกัน ยังคงทิ่มแทงหัวใจเธออยู่เป็นครั้งครา
ตั้งแต่เด็กเธอกับธนชาตเล่นด้วยกันมาตลอด ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง เธอเกลียดธนชาตและเกลียด น้องสาวที่เป็นหนอนบ่อนไส้คนนี้ ความรู้สึกที่ยาวนาน ก็ยังทำลายเรื่องนี้ไม่ได้
ปีนั้น เธอได้รับความเจ็บช้ำสองอย่าง ความบริสุทธิ์ที่ถูกทำลาย ว่าที่เจ้าบ่าวที่ทรยศ เธอมองอย่างทะลุปรุโปร่งว่าโลกนี้ไม่มีผู้ชายที่ดีสักคน
"ชญาภา ไปเก็บห้องรับแขกหน่อย ให้ชวนีกับลูกพักที่นี่"
"ไม่ต้องหรอกค่ะพ่อ หนูกะว่าจะพาธันวาไปอยู่บ้านเพื่อนสนิทหนูค่ะ"
"บ้านตัวเองมีนะ ทำไมต้องไปรบกวนคนอื่น?"
"เขาเป็นพี่น้องที่หนูสนิทมากที่สุดค่ะ" ชวนียืนยัน เพราะเธอไม่ไว้ใจให้ลูกชายอยู่บ้านนี้ แม่ลูกคู่นี้ก็ไม่ใช่ตะเกียงที่ขาดน้ำมัน คุณพ่อชอบธันวาขนาดนี้ นี่แสดงให้เห็นว่าเขาได้กลายเป็นหนามในใจของพวกเธอเสียแล้ว
"คุณตาฮะ นั่นเป็นบ้านของแม่บุญธรรมผมฮะ แล้วผมก็อยากเจอแม่บุญธรรมด้วยฮะ" เจ้าหนูน้อยช่วยพูดแทนแม่
"ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจพวกเธอเถอะ" ฌายินไม่ขัดแล้ว จากนั้นท่านก็ลุกขึ้นจูงมือเจ้าหนูน้อยพร้อมกล่าวว่า "ไปเดินเล่นในสวนดอกไม้เป็นเพื่อนตาหน่อย"
เจ้าหนูน้อยยิ้มขึ้นมาทันทีแล้วจูงมือท่าน ใจที่แข็งดั่งเหล็กมาตลอดของฌายินก็ถูกรอยยิ้มนั้นของเจ้าหนูน้อยทำให้อบอุ่นขึ้นมา
ดูเหมือนว่าหลายปีที่ผ่านมาเขาขาดทุนจากลูกสาวและหลานชายคนนี้ซะแล้ว จะว่าไปแล้วร่างกายของเด็กคนนี้ก็มีเลือดของ ตระกูลนันทพิวัฒน์ของเขาอยู่
ชวนีไม่ได้ตามออกไปด้วย คุณพ่ออยากจะดื่มด่ำความสุขแห่งสายเลือดกับหลานชาย เธอไปด้วยก็คงไม่ดีเท่าไร
"พี่คะ ทำไมอยู่ดีๆ ถึงกลับมาล่ะ? ไม่ใช่ว่าอยู่เมืองนอกพี่ก็สบายดีหรอ?" เสียงของตมิสาดังขึ้นมา
"นี่เป็นบ้านของฉัน ทำไมฉันจะกลับมาไม่ได้ล่ะ?" ชวนีชายตามองเขาอย่างเย็นชา
ชญาภามองเด็กสาวที่เคยหนีออกจากบ้านอย่างตกใจสักพัก เวลาห้าปี ดูเหมือนว่าเธอจะเปลี่ยนไปมาก ถึงแม้ใบหน้าของเธอนี้ ยังคงงดงามเหมือนเดิมจนทำให้เขาอิจฉา แต่อุปนิสัยของเธอกลับยิ่งมีเสน่ห์เพิ่มขึ้น พอมองดูลูกสาวตัวเอง ถึงแม้จะไม่ได้ต่าง กัน แต่เมื่อเทียบกับชวนีที่ยืนอยู่ด้วยกันแล้ว เหมือนจะมีอะไรสักอย่างที่ต่างกัน
"ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงไม่แต่งานกับธนชาต พอนับดูแล้ววันที่ลูกชายเธอเกิด เธอก็หักหลังเขามาก่อนแล้ว" ตมิสาเยาะเย้ยขึ้นมา
ทั้งที่ชวนีไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว "ใช่ เธอชอบเขา งั้นฉันยกให้เธอละกัน"
"ก็เป็นแบบที่เธอต้องการจริงๆ ตอนนี้ฉันเป็นแฟนของธนชาตแล้ว เร็วๆ นี้พวกเราวางแผนว่าจะหมั้นแล้วด้วย"
ตมิสาหัวเราะขึ้นมาอย่างกระหยิ่งยิ้มย่อง
已经是最新一章了
加载中
