ตอนที่5 ความโอหังของน้องสาว

ตอนที่5 ความโอหังของน้องสาว ชวนีคิดว่าจะไม่เสียใจกับผู้ชายคนนี้อีก แต่ว่าเวลานี้เธอรู้สึกหายใจลำบาก หัวใจเหมือนโดนบีบไว้แน่น เธอยังสนใจอยู่ เพราะผู้ชายคนนี้อยู่ในใจเธอมายาวนาน เคยรักมากขนาดนั้น เวลาห้าปียังไม่สามารถลบเลือนความรู้สึกที่มีต่อ เขาไปได้ "เธอคงจะรู้ฐานะของตระกูลเจริญกิจะราตอนนี้นะ แต่นั้นก็เป็นสิ่งสูงส่งที่เธอได้แค่แหงนหน้ามองดู ส่วนฉันก็จะกลายเป็น คุณนายเจริญกิจะราที่คนต่างอิจฉา" ตมิสายิ้มอย่างโอหังยิ่งขึ้น ส่วนทางชญาภาแสร้งมองลูกสาวอย่างโมโห "ลูกจะไปพูดอะไรกับเธอเยอะแยะทำไมกัน? ตอนนี้ตระกูลเจริญกิจะรากับเธอก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันนานแล้ว ตระกูลเจริญกิจะรายังแค้นเคืองเรื่องที่เธอหนีงานแต่งตอนนั้นอยู่ด้วย" ชวนีมองดูสองแม่ลูกที่เสแสร้งอยู่ ทุกคำพูดมีแต่โอ้อวดความสัมพันธ์กับตระกูลเจริญกิจะรา ซึ่งตระกูลเจริญกิจะราถือว่าเป็น ตระกูลที่ร่ำรวยติดอันดับแนวหน้าของประเทศจริง แม้แต่ตระกูลนันทพิวัฒน์ก็ไม่สามารถสู้เขาได้ แต่ว่าตระกูลเจริญกิจะรามีเงินแล้วยังไง ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอสักหน่อย "สบายใจได้ ฉันไม่อิจฉาเธอหรอก เธอกับธนชาตแต่งงานกันตามสบาย ฉันขอให้พวกเธอมีความสุขแล้วกัน" ชวนีกล่าวประโยคนี้อย่างเย็นชา ทั้งหมดเหมือนกับน้ำเสียงที่สาปแช่ง ตมิสาได้ยินแบบนี้ก็โกรธจนสีหน้าเปลี่ยน "ชวนี เธออย่าโอหังไปเลย รอถึงตอนที่ฉันแต่งเข้า ตระกูลเจริญกิจะราแล้ว เธอก็จะได้รู้ว่าชีวิตฉันจะเป็นยังไง พอถึงตอนนั้นเธอก็คงได้แต่อิจฉาจนแอบไปร้องไห้" "ไม่มีทางมีวันนั้นหรอก" ชวนีเสียงเย็นชา ที่ด้านหลังประตูห้องโถงมีภาพเด็กน้อยเห็นแต่ไกลๆ ที่โมโหจนกำหมัดน้อยไว้แน่น เดิมทีจะไปเดินเล่นกับฌายิน แต่ว่าฌายิน ต้องรับโทรศัพท์ด่วน เขาจึงกลับมาอยู่เป็นเพื่อนหม่ามี้ จะไปรู้ได้ยังไงว่าจะมาเห็นหม่ามี้ถูกผู้หญิงสองคนนี้รังแกอยู่ เจ้าหนูน้อยกัดริมฝีปากน้อยๆ ภายในหัวก็มีคนๆ หนึ่งปรากฏออกมา ผู้ชายที่เหมือนฮีโร่คนนั้นก็คือ แดดดี้ที่ไม่เคยปรากฏตัวเลย ใช่แล้ว ขอเพียงหาแดดดี้ให้เจอ หลังจากนั้นหม่ามี้ก็จะไม่โดนใครมารังแกได้อีกต่อไป หมัดเล็กๆของเจ้าหนูน้อยกำไว้แน่น เขาจำเป็นต้องรีบตามหาแดดดี้เพื่อมาป้องปกหม่ามี้ให้ได้ พอทานอาหารกลางวันเสร็จ ชวนีก็รีบพาเจ้าหนูน้อยไปหาดาลิสเพื่อนสนิทเลย เพราะที่นี่มีสองแม่ลูกนี้อยู่ ยังไงเธอก็ไม่ไว้ใจความปลอดภัยของลูกชาย ดาลิสเพื่อนสนิทของเธอนั้นไม่ใช่คนเดิมเมื่อห้าปีก่อนแล้ว แต่เป็นนักแสดงหญิงแถวหน้าคิวแน่นที่ต่อสู้ในวงการบันเทิงมาห้า ปี คอนโดของเธอสวยงามมาก เมื่อชวนีมาถึง เธอพึ่งจะตื่น "แม่บุญธรรม" เจ้าหนูน้อยเรียกเขา ดาลิสรีบกอดเขาแน่นแล้วหอมไปทีหนึ่ง "ธันวาของแม่ แม่บุญธรรมคิดถึงหนูมากๆนะ" "ดาลิส เธอเป็นดาราดังใช้ชีวิตยังไงกันเนี่ย ทำไมพึ่งจะตื่น?" "เมื่อคืนจำบททั้งคืน ฉันแทบจะสลบแล้ว รีบเข้ามาเร็ว" "แล้วนี่กินอะไรรึยัง?" "ยังเลยสิ" "ในบ้านมีของอะไรกินได้บ้าง?" "มาม่า ขนมขบเคี้ยว...แล้วก็มีเกี๊ยวแช่แข็ง" ชวนีมองดูเขา แล้วส่ายหน้า "ฉันจะต้มเกี๊ยวให้เธอละกัน กระเพาะเธอจะได้ไม่หิวแย่" ดาลิสอุ้มเจ้าหนูน้อยไปบนโซฟา ทั้งหอมทั้งมอง แล้วหันไปพูดทางเธอ "อาหารกลางวันฉันยกให้ เป็นหน้าที่เธอนะ ฉันจะดูแล ลูกชายแทนเธอเอง" "เธอทำแบบนี้ไม่ไหวจริงๆ" "ก็ฉันยังไม่มีลูกชายหนิ อาหารสามมื้อวันหนึ่งยังไงก็ได้ ถ้าเมื่อไรฉันมีลูกชายที่ทั้งหล่อทั้งน่ารักแบบนี้ ชีวิตฉันก็มีระเบียบเองแหละ เอ๋ๆ ชวนี เธอไปมีลูกชายรูปหล่อแบบนี้ที่ไหนกัน? เทียบกับผู้ชายทั้งหมดที่ฉันเคยเจอมายังหล่อกว่ามากเลย อนาคตเตรียมเป็นฉนวนปัญหาได้เลย"