ตอนที่8 ลูกรักแชมเปี้ยน

ตอนที่8 ลูกรักแชมเปี้ยน เด็กน้อยธันวาผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศตามความคาดหมาย ผู้เข้าแข่งขันตัวน้อยที่ถูกคัดออกเหลือเพียง 8 คนเท่านั้น หลังจากนี้ก็จะมีเพียง 4 คน บทเพลงที่เจ้าหนูน้อยเลือกใช้มักจะทำให้ผู้คนสายตาลุกวาว ทั้งชมเปราะด้วยความตื่นตะลึงเป็นปกติ ในที่สุดเขาก็ยืนอยู่บนเวทีในรอบชิงชนะเลิศรอบสุดท้าย ในวันนี้ชวนีตื่นเต้นมาก แต่ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าลูกชาย เธอได้แต่เพียงพูดกับเขาอย่างนิ่งๆ ให้เขาได้แสดงความสามารถภายในออกมาได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องได้ที่หนึ่ง แค่รับมือได้อย่างสุขุมเยือกเย็น การแข่งขันในรอบที่ผ่านๆ มาเจ้าหนูน้อยได้รับความนิยมอย่างมาก รางวัลที่หนึ่งก็คงอยู่อีกไม่ไกล ดาลิศเองก็ไม่มีสมาธิถ่ายละคร วันๆ ได้แต่วิ่งตามหลังเจ้าหนูน้อย ทุกรอบการแข่งขันเธอไม่เคยพลาด ในรอบสุดท้ายนี้ชวนีนัด คุณพ่อเธอมาชมการแข่งขันด้วย ฌายินพอจะรู้บ้างว่าหลานชายเขาไม่ธรรมดา ลูกสาวเขาเองในตอนนั้นก็มีพรสวรรค์ด้านเปียโน หลังจากที่เขาส่งไปฝึกฝน ก็เต็มไปด้วยพลังความงดงาม รายได้ของชวนีในช่วงนี้ ก็เป็นเงินที่ได้จากการที่เธอเข้าร่วมแสดงเปียโนทั้งหมด ถึงแม้จะไม่ได้ร่ำรวยมากมาย แต่ก็ทำให้เธอมีกินมีใช้อย่างไม่ต้องกังวล ตอนนี้ลูกชายจะเก่งกว่าเธอแล้ว พอฌายินมา แม่ลูกชญาภาก็ซื้อบัตรตามเขามาดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ว่าในใจพวกเขาไม่ได้รู้สึกดีใจสักนิด กลับรู้สึกรำคาญด้วยซ้ำ คิดว่าชวนีอยากจะให้ความยอดเยี่ยมของลูกชายมาชดเชยความผิดของเธอในตอนนั้น และอยากจะกลับมาเป็นที่รักของฌายินอีก ดังนั้นพวกเธอแม่ลูกจึงหวังให้การแสดงรอบนี้ล้มเหลว ยิ่งเจ้าหนูน้อยนี่ได้ที่สุดท้ายก็จะยิ่งดีมาก ครั้งนี้ดาลิศตามชวนีมาหลังเวทีมาให้กำลังใจเจ้าหนูน้อยด้วย พอมองดูเจ้าหนูน้อยที่สวมชุดสูทหางนกนางแอ่น ผมปัดไปด้าน ข้าง ฉายแววความสามารถออกมาอย่างเห็นได้ชัด หน้าตาที่หล่อเหลา ใบหน้าเล็กๆ อันเป็นลักษณะของอัจฉริยะ "ลูกชายของแม่ หล่อมากเลยจ้ะ มาให้แม่หอมหน่อยสิ" ดาลิศอดไม่ได้ที่จะกอดเจ้าหนูน้อยไว้แน่น แล้วหอมไปที่แก้มของเขา ชวนีก็ดีใจมากที่มีลูกชายที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ ในฐานะแม่นั้นภูมิใจอย่างมาก "ลูกชายจ้ะ ไหนหนูบอกหน่อยสิว่าคืนนี้จะเอาที่หนึ่งมาได้มั้ย?" ดาลิศช่วยเพิ่มความมั่นใจของเขา "ได้ฮะ" เจ้าหนูน้อยมีความมั่นใจอย่างมาก เพราะเขาจำเป็นต้องได้ที่หนึ่ง มีเพียงที่หนึ่งเท่านั้นเขาถึงจะสามารถทำให้ความฝัน เป็นจริง ที่หนึ่งจะทำให้ชื่อเสียงเขาเป็นที่รู้จักมากพอ ที่จะทำให้ผู้ชายที่ไม่เคยปรากฏตัวเลยคนนั้นสนใจเขา "เยี่ยมจริงๆ" ดาลิศหอมเขาอีกรอบ แล้วมองชวนี "ฉันอยากได้สักคนจัง" "งั้นก็หาผู้ชายสักคนสิ" ชวนีหัวเราะแล้วมองเธอ "เธอคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นหรอ ที่จะหายีนที่ดีเลิศได้น่ะ เธอดูลูกชายเธอนี่ไม่ต้องพูดเลย" "คุณแม่ฮะอีกเดี๋ยวต้องขึ้นเวทีไปให้ดอกไม้ผมนะฮะ" "ได้จ้ะ หลังจากจบการแสดงแม่จะเป็นคนแรกที่ขึ้นเวทีไปให้ดอกไม้หนูเลยจ้ะ" คืนนี้ดาลิศมาก็เพื่อทำสิ่งนี้ ตอนนี้เจ้าหนูน้อยมีชื่อเสียงในอินเทอร์เน็ตมากกว่าเธอไปแล้ว เธอมาให้พูดถึงชื่อเสียง ชวนีเม้มปากยิ้ม ย่อตัวลงเพื่อจะได้มองลูกชายตัวน้อยๆ "ลูกจ้า หม่ามี้ไม่ได้หวังว่าหนูต้องได้ที่หนึ่ง แต่หม่ามี้หวังว่าหนูขึ้นเวที ได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องตื่นเต้น และไม่ต้องเจออุปสรรค" "อืม" เจ้าหนูน้อยรู้สึกได้ถึงความรักความเมตตาของหม่ามี้ แก้มของเขาฉีกยิ้มขึ้นมา ก่อนจะถึงการแข่งขันยังมีเวลาอีกสิบกว่านาที ในห้องรับแขกที่คฤหาสน์หลังใหญ่หรูหราแห่งหนึ่ง เด็กสาววัย 15 ปีกำลังดึงเด็กหนุ่มวัย 15 ปีอีกคนหนึ่งอยู่ "พี่ เร็วๆ เข้า ใกล้จะเริ่มแล้ว พวกเราจะพลาดรอบชิงชนะเลิศรอบสุดท้ายนี้ไม่ได้นะ"