ตอนที่764 บังคับลักพาตัว

ตอนที่764 บังคับลักพาตัว หลังจากที่ดราณีพูดคุยกับชนัยแล้ว แม้ว่าก็เตรียมใจกับเรื่องข่าวลือเอาไว้บ้างแล้ว ไม่คิดว่าข่าวลือละลอกสองจะมาเร็วขนาดนี้ ข่าวที่คนลืมๆกันไปบ้างแล้วก็เริ่มกรุ่นขึ้นมาอีก ฝ่ายที่เป็นข่าวกลับเป็นแฟนของเธออีก ในใจของดราณีรสชาติอะไรก็มีหมด หากเธอไม่รู้มูลเหตุอะไรเลยเธออาจจะบ่นเขา แต่เมื่อรู้จุดประสงค์ของเขาแล้ว เธอจะทะเลาะเอาแต่ใจไม่ได้ เพราะจะทำให้ดูเหมือนเธอไม่รู้จักแยกเยอะ เป็นเรื่องยากสำหรับดราณีที่จะบรรยายความรู้สึกของตัวเองในเวลานี้ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือเสนานีโทรหาเธอบ่อยยิ่งกว่าเมื่อก่อน ดราณีได้แต่ยอมจำนนและอึดอันอยู่ฝ่ายเดียว พูดความจริงให้เธอรู้ไม่ได้ ถึงแม้ว่าจะบอกไป เธอก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ทุกอย่างดูเหมือนเป็นกับดักในบ่อแห่งความตาย เธอไม่สามารถหาทางออกเรื่องเกี่ยวกับอารมณ์ความรู้สึกนี้ได้ นอกจากอดทนแล้วก็อดทน ทุกครั้งที่ชนัยพบกับเธอก็ต้องระวังมากขึ้นเป็นพิเศษ เขาไม่สามารถพบกับเธอในสถานที่สาธารณะและร้านอาหาร ทุกครั้งต้องหลบๆซ่อนๆ ทั้งสองเหมือนรู้ใจซึ่งกันและกัน ไม่พูดถึงเรื่องข่าวลือสักนิดเมื่อเจอกัน ถึงพูดไปก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาอะไรได้ มีแต่จะทะเลาะเบาะแว้งและทำอะไรไม่ถูก ไม่มีผลใด ๆทั้งสิ้น ในทางด้านชายชรา เมื่อเห็นหลานชายเป็นข่าวฉาวขนาดนั้นก็เริ่มเป็นห่วงมากขึ้น เขาไม่เคยเป็นคนที่ชอบแสดงอารมณ์เปิดเผยให้ใครรู้ เมื่อก่อนเล่นสนุกขนาดนั้น เห็นข่าวฉาวดังแพร่สะพัดไม่เห็นจะมีผลอะไรมากมาย แต่เมื่อเขาไม่ได้ออกมาพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำให้ทุกคนคิดว่าเขายอมรับข่าวฉาว หรือเรื่องนี้เป็นสิ่งที่เขาอยากให้เกิดกันแน่ ยิ่งเป็นเช่นนี้ก็ยิ่งพิสูจน์ได้มากขึ้นว่า ชนัยใส่ใจดราณีมากขนาดไหน ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ใช่สัญญาณที่ดีแน่ เขาวางแผนการแบบนี้เพื่อหันเหความสนใจของคนอื่น? กลัวว่าดราณีจะไม่ปลอดภัย? ทุกครั้งที่ข่าวฉาวแพร่สะพัด ชายชรารู้สึกเสียหน้าแทบอยากซุกแผ่นดินหนี อารมณ์ไม่ดีตลอดทั้งวัน ทุกคนที่อยู่รอบข้างก็หวาดกลัว ส่วนใหญ่คิดว่าเพราะคุณชายมีชีวิตส่วนตัวเหลวไหลมึนเมา แต่เหตุผลที่แท้จริงมีเพียงชายชราและคนสนิทเท่านั้นที่รู้ มีอยู่มาวันหนึ่งชายชราเรียกลูกน้องเข้ามา แล้วออกคำสั่ง "จะปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจไม่ได้อีกแล้ว" "ท่านธิสกุล เชิญท่านสั่งการมาได้เลยครับ" "เรื่องดารานั่นให้ตำรวจจัดการ ให้เธอได้รู้จักความเจ็บปวดซะบ้าง" "ครับ" เมื่อเรื่องนี้ได้รับการดำเนินการ ก็ระแคะระคายถึงหูของชนัย แต่เขาก็ไม่ค่อยสนใจตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ใช่ดราณีก็ช่างมัน ดังนั้นเกวลินยังไม่ทันได้เกาะชนัยที่เหมือนกับต้นไม้ใหญ่ได้ ไม่ช้าก็ได้ลิ้มรสถึงความลำบาก ในวันนั้น หล่อนเลิกงานกลับบ้านปกติ ทางด้านผู้จัดการส่วนตัวและฝ่ายโฆษณาต้องเก็บงานอีกเล็กน้อย หล่อนไม่อยากอยู่ข้างในสตู เลยลงลิฟต์ไปที่ลานจอดรถใต้ดินเพียงลำพัง รถตู้สำหรับดาราสีดำยี่ห้อเบนต์จอดอยู่ข้างๆ หลังจากที่หล่อนดังเพราะเรื่องข่าวฉาว ค่าตัวของหล่อนก็สูงลิบลิ่ว ต้นสังกัดเลยจัดรถให้หล่อนเป็นกรณีพิเศษ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่หล่อนต้องนั่งรถผุๆ เปิดประตูเดินขึ้นไปนั่งเสร็จ เกวลินไม่เงยหน้า ก้มหน้าก้มตาเช็คข่าวฉาวของเธอจากโทรศัพท์ทันที ขณะนั้นเอง รถที่จอดอยู่นิ่งๆก็เริ่มเคลื่อนที่ เธอตกใจมาก คว้ามือไปจับที่ราวมือจับด้านข้าง รีบเงยหน้ามองไปที่ที่นั่งคนขับ "ทิฐิพล พี่ภารดียังไม่ได้ลงมาเลยคะ อย่าเพิ่งออกรถคะ" ชายคนขับค่อยๆขับรถออกมา แล้วหันหน้าไปมองหล่อน และนี่เองที่ทำให้หล่อนผงะสุดตัว เพราะตรงที่นั่งคนขับไม่ใช่ทิฐิพล เป็นใบหน้าที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน! "อ๊ะ!"เกวลินร้องเสียงหลง รีบเลื่อนตัวออกห่างโดยสัญชาตญาณ "คุณ คุณเป็นใคร!?" อีกฝ่ายยิ้มอย่างไม่เป็นมิตร ไม่ได้ตอบคำถามของเธอใดๆทั้งสิ้น แต่กลับเหยียบคันเร่งหนักขึ้น เสียงเอี๊ยดอ๊าดของยางรถถูกับพื้นดังลั่นในอากาศ เกวลินได้ยินเสียงแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้เธอขนลุกขนชัน หล่อนไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการทำอะไรกันแน่ แต่ใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามโหดเหี้ยมพอสมควร เธอใช้ความกล้าหาญอันน้อยนิดดึงแขนของชายคนขับ ฝ่ายตรงข้ามหาโอกาสตบไปที่ลำคอของหล่อน แรงหนักที่ตบมาที่ลำคอของหล่อนทำให้หล่อนหมดสติไม่รู้เรื่อง ชายคนนั้นมองผู้หญิงที่หมดสติแผ่หลาอยู่ที่เบาะหลัง หยิบโทรศัพท์โทรออกไปรายงานด้วยความเคารพว่า "จัดการลักพาตัวสำเสร็จแล้วครับ" หลังจากนั้นยี่สิบนาที พี่ภาวดีและแผนกโฆษณาทำงานเสร็จเรียบร้อย เดินมาถึงโรงจอดรถใต้ดิน ทั้งสองกำลังจะหารถ พวกเขาก็เห็นทิฐิพลรีบวิ่งเข้ามาหา พี่ภาวดีรีบถามทันที "แล้วรถหายไปไหน?" "รถ?"เห็นได้ชัดว่าทิฐิพลก็รู้สึกงงๆ มองไปที่ช่องจอดรถที่ว่างเปล่ายกมือขึ้นคลำหลังคอ "เมื่อกี้ผมได้รับโทรศัพท์ บอกว่าให้ลงจากรถไปรับคนตรงทางออกด้านตะวันออก ผมรออยู่นานก็ไม่มีใคร...เฮ้ย?รถหายไปไหน ผมจำได้ว่าผมจอดรถไว้ตรงนี้นี่น่า?" พี่ภารดีสะดุดไปพักหนึ่ง ก่อนถามว่า "แล้วเกวลินไปอยู่ที่ไหน?" "ไม่รู้เหมือนกัน ยังไม่เห็นเลยครับ!" พี่ภารดีและฝ่ายโฆษณามองหน้าพักหนึ่ง ทั้งคู่รู้สึกเริ่มไม่ค่อยดี แต่ไม่ได้พูดออกมา รีบวิ่งไปที่ส่วนรักษาความปลอดภัยทันที "สวัสดีค่ะ ดาราในสังกัดเราหายตัวไป รบกวนช่วยย้อนดูกล้องวงจรปิดให้หน่อยค่ะ" "หายตัวไป?"เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประจำการอยู่ถามออกมา"ใครครับ?" พี่ภารดีร้อนใจ จึงไม่มีเวลาคำนึงถึงเรื่องฐานะของดาราในจึง บอกชื่อของหล่อน "เกวลินค่ะ เป็นดาราที่เข้ามาบันทึกรายการวันนี้ รบกวนช่วยย้อนดูกล่องวงจรปิดให้ด้วยคะ" อีกฝ่ายเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน เพราะเป็นช่วงที่ดาราคนนี้เป็นข่าวฉ่าวนั้นเอง ไม่มีใครไม่รู้จักชื่อนี้ ทันทีที่เปิดบันทึกกล้องวงจรปิด ทุกคนก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ชายสวมชุดสีดำลักษณะเหมือนทิฐิพลขึ้นรถไปนั่งที่คนขับ หลังจากที่เกวลินเดินขึ้นรถไปไม่นานนัก รถก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว พี่ภารดีอยู่ในอาชีพนี้มาหลายปีครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ในหัวของเธอก็มีความคิดสองแบบแวบเข้ามา ถูกจับตัวไปหรือลักพาตัว? เหตุใดอีกฝ่ายหนึ่งจึงจ้องเล่นงานเกวลิน? ตอนนี้เธอควรจะทำยังไงต่อไป? พี่ภารดีเริ่มแก้ปัญหาไม่ถูก ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวกับคนทั่วๆไปก็จัดการง่าย แต่เป็นเพราะฐานะดารารวมถึงความหนักหนาของเรื่องนี้ ทำให้เธอเหงื่อตก สุดท้าย คนรักษาความปลอดภัยเตือนเธอว่า "ไม่อย่างนั้น คุณลองแจ้งความกับตำรวจก่อนไหม?" "ไม่ได้!" ภารดีรีบปฏิเสธ "ตอนนี้ยังไม่แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น แจ้งตำรวจไม่ได้ ถ้าคนอื่นรู้ มันต้องเป็นเรื่องใหญ่โตแน่ๆ!" อีกฝ่าย เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบแผนกโฆษณาประชาสัมพันธ์หยิบโทรศัพท์มือถือออกจากหู "พี่ภารดี ตอนนี้ติดต่อเกวลินไม่ได้เลย จะทำยังไงต่อดี…" ใบหน้าของพี่ภารดีซีดเซียวได้แต่บอกว่า "ฉันขอโทรปรึกษากับประธานณภัทรก่อนเรื่องนี้ต้องให้ทางบริษัทรู้ก่อน” "แต่ว่า… เราจะถูกบริษัทตำหนิไหม" "ถ้าโดนตำหนิก็ช่วยไม่ได้!" พี่ภารดีตะคอกเสียงต่ำ "ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจริงๆฉันกับเธอรับไม่ไหวแน่ๆ!" เรื่องทำงานก็ส่วนหนึ่ง แต่เรื่องชีวิตจริงมันคนละเรื่องเลย หล่อนถูกลักพาตัว พูดถึงความรับผิดชอบกันตามจริงใครก็หนี้ไม่พ้น เธอต้องจัดการอย่างเป็นกลางที่สุด เพียงแต่ ...... เกวลินไปมีเรื่องกับใคร?