ตอนที่12 คล้ายคนนั้นมาก

ตอนที่12 คล้ายคนนั้นมาก ไม่ใช่อยากได้รางวัลชนะเลิศ และก็ไม่ใช่เพื่อทุนการศึกษา เขาเพียงอยากจะมีชื่อเสียง จากนั้นจะได้ออกโทรทัศน์ตามหาพ่อแท้ๆของเขา? ส่วนด้านบนเวทีนั้นหลังจากพิธีกรตกใจไปชั่วขณะ เขาก็รีบกลับมาที่เวที "เป็นเด็กน้อยที่น่ารักจริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะเกิดมาในครอบครัวเลี้ยงเดี่ยว ช่างน่าเศร้าใจเหลือเกิน ผมก็ขอให้คุณพ่อแท้ๆ ของเด็กน้อยสามารถหาธันวาของเขาเจอ คืนครอบครัวที่สมบูรณ์ให้กับเขา และต่อไปพวกเราขอมอบรางวัลชนะเลิศให้กับเขา" ด้านข้างมีหญิงสาวที่เตรียมตัวมาอย่างดีขึ้นมาบนเวทีทันที แต่ด้านล่างเวที ยังได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆ ไม่น้อย ยังมีเหล่าคุณป้าคุณตาที่เช็ดน้ำตาอีกกลุ่มหนึ่ง คุณพระ! เด็กน้อยที่น่ารักขนาดนี้ ทำไมถึงเป็นครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวได้ ช่างน่าเจ็บปวดใจเหลือเกิน แต่กลับไม่รู้ว่าด้านหลังเวทีนั้น ชวนีกำลังโมโหแย่แล้ว นี่ไม่น่าจะใช่สิ่งที่เธอกับลูกชายปรึกษากันดีแล้ว ใครบอกว่าเธออยากจะตามหาผู้ชายเลวๆ คนนั้น? ในห้องรับแขกห้องหนึ่งในคฤหาสน์ใหญ่ที่หรูหรา เด็กสาวที่นั่งอยู่หน้าจอโทรทัศน์ร้องไห้อย่างเสียงดัง เธอหยิบทิชชู่มาเช็ด น้ำมูก ร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วพูดว่า "เจ้าหนูน้อยที่น่ารักขนาดนี้ทำไมถึงมีแม่คนเดียวที่เลี้ยงล่ะ? แดดดี้ของเขาเป็นใครกัน? ใคร กันที่ไม่ต้องการเจ้าหนูน้อยที่น่ารักขนาดนี้?" ส่วนเด็กหนุ่มที่อยู่อีกข้างในใจก็ไม่เข้าใจอยู่บ้าง เขาเอามือกอดอก มองดูเจ้าหนูน้อยภายใต้เลนส์กล้องอย่างละเอียด จากนั้น เขาก็ชำเลืองมองน้องสาวที่ร้องไห้อย่างดูไม่ได้ แล้วพูดออกมาอย่างไม่คาดคิด "เธอบอกว่าเขาหน้าตาเหมือนผม?" "หรือว่าจะเป็นลูกนอกสมรสที่อยู่ข้างนอกของพี่?" เด็กสาวคิดเอาเองทันที ตกใจจนน้ำตาหยุดไหล เด็กหนุ่มเคาะหัวเธออย่างโมโห "เธอคิดไปถึงไหนแล้ว จะเป็นไปได้ยังไง?" "แล้วพี่หมายความว่าอะไรล่ะ" "น้ำเข้าสมองเธอแล้วหรอ ในบ้านมีฉันเป็นผู้ชายคนเดียวหรือไง? คิดดูสิว่าในบ้านยังมีใครอีกบ้าง?" ใบหน้าของเด็กสาวตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที "พี่ใหญ่? คุณพระ! เขาเป็นลูกของพี่ใหญ่ เขาต้องเป็นลูกของพี่ใหญ่แน่ๆ เขาคล้ายกับพี่ใหญ่เหลือเกิน" เด็กหนุ่มครุ่นคิดสักพัก "เธอว่าพี่ใหญ่จะมีลูกนอกสมรสอยู่ข้างนอกมั้ย?" "ไม่สนล่ะ ต้องเป็นลูกพี่ใหญ่ เด็กคนนั้นก็คือลูกของพี่ใหญ่" เด็กสาวกล่าวอย่างโมโหจนหายใจไม่ทัน เหมือนเป็นเรื่องที่แน่นอนแล้ว เด็กหนุ่มมองไปที่เธอ "เธอคิดให้ดีก่อนที่จะพูดได้มั้ย? ถ้าเกิดไม่ใช่ลูกพี่ใหญ่ล่ะ?" "ต้องใช่แน่" เด็กสาวกล่าวจบ มุ่ยปากเล็กพูดต่อ "พี่ใหญ่ก็ไปทำงานข้างนอกเดือนนึงแล้ว ทำไมยังไม่กลับมา ถ้าตอนนี้เขาอยู่ที่บ้าน เขาต้องออกไปยอมรับแน่นอน" "เธอบอกว่าเป็นลูกพี่ใหญ่ก็เป็นลูกพี่ใหญ่ พี่ใหญ่ไม่ใช่คนที่ทำอะไรมั่วๆ แบบนั้น แถมเด็กคนนี้ก็4ขวบกว่าแล้ว พี่ใหญ่ตอนนั้นอายุยังน้อยอยู่เลย" "อายุยังน้อยถึงได้ทำผิดไง ไม่สนล่ะ ฉันต้องพิสูจน์สักหน่อย เด็กคนนี้ใช่ลูกพี่ใหญ่หรือไม่ ถ้าใช่ เฮ้อๆ ไม่ใช่ว่าฉันจะมีหลานชายที่ฉลาดทั้งหล่อทั้งน่ารักแล้วหรอ? เขาก็ต้องเรียกฉันว่าคุณอาผู้หญิง เรียกพี่ว่าคุณอาผู้ชาย หรือว่าพี่ไม่อยากได้ล่ะ?" เด็กสาวกุมหมัดอย่างตื่นเต้น ด้านเด็กหนุ่มกลับไม่มีความเห็นอะไร เขาหรี่ตาพูดว่า "เรื่องนี้เธออย่าทำมั่วๆ ล่ะ" "ไม่มั่วแน่ ฉันจะไปตรวจดีเอ็นเอของพวกเขาดู หลังจากที่แน่ใจแล้ว ฉันถึงจะบอกกับพี่ใหญ่ มิฉะนั้นเขาไม่ตีฉันหรอ" "เธอรู้ก็ดี" เด็กสาวระเบิดความมั่นใจออกมา "คอยดูเถอะ หลานชายของฉัน อาผู้หญิงของเธอมาแล้ว"