ตอนที่13 ไม่อยากให้ลูกชายตามหาแดดดี้

ตอนที่13 ไม่อยากให้ลูกชายตามหาแดดดี้ เด็กหนุ่มชำเลืองมองมาที่เธอ "ตอนนี้เขาก็ได้รางวัลชนะเลิศแล้ว เธอก็ดีใจแล้ว ยังไม่ไปทำการบ้านอีก" "พ่อแม่ยังไม่สนใจฉันเลย พี่จะมาสนอะไรฉันมากมาย?" "เพราะฉันไม่อยากมีน้องสาวที่เป็น 1 ใน 10 อันดับสุดท้ายตลอดน่ะสิ น่าอับอาย" "พี่...พี่...พี่มีอะไรดีนักหนา เชื่อไม่เชื่อว่าพรุ่งนี้ฉันจะรับจดหมายรักให้พี่" เด็กสาวร้องเอะอะชี้ไปทางด้านหลังเขาอย่างโมโหจนหายใจไม่ทัน เด็กหนุ่มหันไปจ้องที่เธอ "เธอกล้ารับก็ลองดู" เด็กสาวกัดริมฝีปาก ยิ้มอย่างกระหยิ่งยิ้มย่อง "จะบอกพี่ให้ ฉันรู้ว่าเด็กผู้หญิงที่แอบชอบพี่พวกนั้น พวกหล่อนอยากจะให้ฉันส่งจดหมายรักให้พี่น่ะ เขียนได้อย่างซาบซ่านใจ ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง อ้า ฉันสะอิดสะเอียนจะตายแล้ว" "ณภัทร" เด็กหนุ่มโกรธแล้ว "นรชัย" เด็กสาวเรียกเขาอย่างยิ้มๆ เด็กหนุ่มถอยไปไม่สนใจเธอ เด็กสาวก็ไม่มีเวลามาสนใจเขาเช่นกัน เธอทำตาพริ้ม ทำตามความคิดเมื่อกี้นั้นต่อ เธอประกบฝ่ามืออ้อนวอน "พี่ใหญ่ เด็กคนนี้ต้องเป็นลูกพี่แน่นอน ต้องใช่แน่นอน ขอพระเจ้าคุ้มครอง" ลูกน้อยแชมป์เปี้ยนธันวาถูกหม่ามี้ที่โมโหจนหายใจไม่ทันยกคอเสื้อโยนเข้าไปในรถ ชวนีโกรธมากๆ นั่งอยู่บนรถพี่เลี้ยง สายตาที่โมโหจ้องไปที่ลูกชายแล้วถามว่า "บอกมาว่าทำไมหนูถึงทำแบบนี้?" "หม่ามี้ ผมอยากตามหาแดดดี้มาปกป้องหม่ามี้ฮะ" เจ้าหนูน้อยที่น่าสงสารมองเธออยู่ "ชวนี เธออย่าโกรธไปเลย เจ้าหนูน้อยคิดถึงพ่อ ยกโทษให้เขาเถอะ" ดาลิศเกลี้ยกล่อมอยู่ข้างๆ "ดาลิศ เธอไม่ต้องมาเกลี้ยกล่อมฉันหรอก วันนี้ฉันต้องคุยเรื่องนี้กับเขาให้รู้เรื่อง" ชวนีมองหน้าเล็กๆอยู่ เจ้าหนูน้อยตาโตขึ้น กำลังมองหม่ามี้ที่โมโหอยู่ เขาไม่คิดว่าหม่ามี้จะโกรธขนาดนี้ หรือว่าหม่ามี้ไม่อยากตามหาแดดดี้หรอ? "หม่ามี้ แดดดี้ของผมอยู่ที่ไหนฮะ?" เจ้าหนูน้อยเบ้ปากเล็กๆ พร้อมทั้งถามด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นนิดๆ คนที่สุขุมเยือกเย็นอยู่บนเวทีเมื่อกี้ พออยู่ต่อหน้าหม่ามี้กลับหาไม่เจอเสียแล้ว เขายังคงเป็นลูกน้อยของหม่ามี้ เดิมทีชวนีอยากจะให้บทเรียนโหดๆ กับลูกชายเสียหน่อย แต่พอเห็นสิ่งที่ลูกชายแสดงออกมา เธอก็ใจอ่อนเสียแล้ว เธอถอนหายใจเฮือกหนึ่ง "หม่ามี้ก็ไม่รู้ว่าแดดดี้หนูเป็นใคร ยิ่งไม่รู้เลยด้วยว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่ว่าหนูไม่ต้องห่วงนะ หม่ามี้รักมากที่สุดก็คือหนู หม่ามี้...หม่ามี้ทั้งชีวิตนี้จะดูแลหนูและอยู่ข้างหนูเสมอ" พูดจบชวนีก็กอดเจ้าหนูน้อยไว้แน่น เจ้าหนูน้อยสูดจมูก "หม่ามี้ไม่ต้องการให้ผมตามหาแดดดี้จริงๆ หรอฮะ?" "ธันวา แม่จะบอกอะไรหนูนะ ตอนที่หม่ามี้ของหนูกับแดดดี้ของหนูให้กำเนิดหนูนั้น เป็นสถานการณ์ที่ค่อนข้างพิเศษ เรียกได้ว่าหม่ามี๊กับแดดดี้ของหนูไม่มีความรู้สึกอะไรต่อกัน ดังนั้นถ้าหนูตามหาแดดดี้ จะทำให้หม่ามี้ของหนูเกิดความวุ่นวายได้" ดาลิศพูดเกลี้ยกล่อมเสียงเบาๆ อยู่ข้างๆ "แต่ว่า ผมต้องการแดดดี้นี่ฮะ" เจ้าหนูน้อยยังคิดถึงแดดดี้ "โอเค หม่ามี้ไม่ว่าหนูแล้ว ไม่โทษหนูแล้ว แต่ว่าพวกเราไม่ตามหาแดดดี้ได้มั้ย?" ชวนีกอดลูกชายแน่นขึ้น เจ้าหนูน้อยสูดน้ำมูกอีกครั้ง ฟังอย่างไม่ดื้อรั้น เขาเพียงแค่ทำบางสิ่งที่เขาทำได้ ในคืนนี้ ชวนีนอนไม่หลับเลย เธอพยายามนึกหน้าของคนเลวในคืนนั้น แต่กลับนึกไม่ออกเลยสักนิดจริงๆ คืนนั้นม่านหน้าต่างของผู้ชายคนนี้ปิดแน่น แม้แต่แสงจันทร์สักนิดก็สาดเข้ามาไม่ได้ เธอจำได้เพียงเสียงที่เย็นชาของเขา แถมเขายังเมินเฉยต่อเธอมาก เขาบอกว่าไม่อยากเห็นหน้าเธอ ผู้ชายคนนี้ก็คือปีศาจดีๆ นี่เอง หลังจากที่รังแกเธอขนาดนั้นแล้ว ยังเมินเฉยต่อเธออีก สารเลวจริงๆ ดังนั้นผู้ชายแบบนี้ ถึงจะเป็นพ่อของลูกชายเธอ เธอก็ไม่ต้องการการให้เขาปรากฏตัว เธอหวังว่าผู้คนจะลืมเลือนเรื่องของลูกชายเธอไปได้โดยอย่างเร็ว หลังจากนี้ก็จะไม่มีผู้ชายคนไหนที่เป็นพ่อของลูกแสดงตัวออกมา