ตอนที่776 การทรมานแบบแปลกๆ

ตอนที่776 การทรมานแบบแปลกๆ และตอนนี้เองประตูห้องก็เปิด แสงจันทร์ค่อยๆลอดเข้ามา และก็ถูกประตูเหล็กบดบังอีกครั้งในทันที ตื่นแล้วเหรอ หันไปตามเสียง ด้านหน้าปรากฏเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ตัวสูง น่าจะ180จะได้ ร่างกายกำยำ ไหล่กว้าง ผมเกรียนและผิวคล้ำ เมื่อเทียบกับชายสองคนตรงนี้ ดูจากลักษณะเขาน่าจะเป็นหัวหน้าของพวกเขา ในมือของชยาวุธถือไก่ย่างมาตัวนึงและเครื่องดื่มที่หมักจากข้าวสาลีสองขวด เขาเดินมาทางเธอ คนนึงก้มหน้า คนนึงแหงนหน้า ดวงตาสี่ดวงประสานกัน ชยาวุธไม่พูดพร่ำทำเพลงใช้มือที่ไม่ได้ถือของฟาดไปบนหน้าของดราณี “โอ๊ย” เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บ ที่ผ่านมาไม่ใช่ไม่เคยโดนตบหน้า แต่เกิดมายี่สิบกว่าปีนี่คือครั้งแรกที่ถูกตบรุนแรงแบบนี้ ตบนี้ทำให้เธอเห็นดาว ปากเธอมีเลือดไหลออกมาก แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น สิ่งที่สำคัญคือขณะที่ตบเล็บของเขาเข้าไปโดนลูกตาของเธอ ทำให้ตาซ้ายของเธอพร่ามัว เธอส่ายหัวไปมาหวังว่ามันจะดีขึ้น แต่ก็สูญเปล่า เขาถ่มน้ำลาย และนำไก่ย่างไปแกว่งไปแกว่งมาต่อหน้าดราณี “กูออกไปซื้อข้าวแปปนึง ใครให้มึงตื่นขึ้นมา” ถึงแม้จะโดนปิดปากอยู่พูดไม่ได้ แต่ในใจก็ไม่อยากจะพูดอะไรอยู่แล้ว เธอจะตื่นไม่ตื่น ตื่นมาตอนไหน สามารถบังคับตัวเองได้เหรอ ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ เธอก็หวังว่าไม่ต้องตื่นขึ้นมาเลยจนกว่าชนัยจะหาตัวเธอเจอ แต่การตบแบบไม่ลังเลยแบบนี้ และการจูบแบบไม่มีเหตุผลแบบนั้น ทำให้ดราณีเข้าใจเหตุผลหลายอย่าง คนที่อยู่หน้าเธอคือคนที่ทำงานแบบไม่คิดชีวิต อย่าหวังว่าพวกเขาจะเห็นอกเห็นใจใคร หรือจะยอมปล่อยเธอไป เลิกคิดเรื่องนี้ได้เลย กลับมาคิดว่าจะหนีออกไปยังไงดีกว่า ชยาวุธเอาหัวไก่ คอ และหน้าอกฉีกออกมาแบ่งให้ลูกน้องส่วนตัวเองก็กินปีกและส่วนที่อร่อยๆไป เขากินหน้าดราณี ปากและเสื้อผ้าเปราะเปื้อนไปด้วยน้ำมัน ดูแล้วน่าสะอิดสะเอียน กินไปครึ่งนึงเขาก็เปิดขวดเครื่องดื่มออกมาดื่ม เสียงดัง “อ้า ถ้าไม่ใช่เพราะต้องคุมมึง กูก็ได้กินเหล้าไปแล้ว” เพราะเพิ่งจับตัวมาแล้ว ข้างบนก็กำชับนักหนาต้องควบคุมเธอไว้ให้ดี ชยาวุธเป็นสิงห์ชอบดื่ม แต่เพราะไม่อยากให้งานผิดพลาด เลยซื้อเหล้ามาดื่มไม่ได้ ถ้าเกิดอะไรขึ้น เขาก็กลัวจะไม่ได้ค่าจ้างเหมือนกัน ดราณีมองดูผู้ชายที่กำลังแทะไก่คำใหญ่ ตะกละมูมมาม เขาเห็นว่าเธอมองเลยคิดว่าเธออยากจะกิน เลยแกล้งเอาผ้าขี้ริ้วที่ยัดอยู่ในปากเธอออก “อยากกินใช่ไหมล่ะ” ดราณีมองเห็นเศษอาหารที่ติดฟันหน้าของเขา รู้สึกผะอืดผะอมจนอ้วกออกมา เธอไม่ได้ทานอะไร เลยไม่ได้อ้วกอะไรออกมา ชยาวุธเห็นอย่างนั้นก็โมโห เขาเพิ่งกินไก่เสร็จเธอก็อยากอ้วก หมายความว่ายังไง รังเกียจตัวเองน่ะสิ？ แม่ง ชยาวุธอาละวาดเสียงดัง ถึงขั้นลูกน้องอีกสองคนไม่กล้าพูดอะไร “กูเพิ่งกินเข้าไป มึงก็จะอ้วกหมายความว่าไงวะ” ไม่ง่ายเลยที่ปากของดราณีจะได้รับอิสระ เธอเลยไม่อยากมีปัญหากับเขา พูดอย่างอ่อนน้อมกลับไป “ผ้าที่อุดไว้ในปากเหม็นมาก ฉันเลยเกือบทนไม่ไหว ขอโทษด้วยค่ะ” เหม็นผ้าขี้ริ้ว ? ชยาวุธหัวเราะ หัวเราะแบบไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน เขาก้มลงมองดูปากของเธอที่ถูกมัดไว้จนแดง แล้วหันไปมองไก่ทีแทะไว้มูมมามในมือของตัวเอง พร้อมถาม “ไม่ได้อ้วกเพราะเห็นกูกินเหรอ” ดราณีไม่อยากให้เขาโมโห ฝืนยิ้มแล้วพูดไป “ไม่ใช่แน่นอนค่ะ” “อย่างนั้นเหรอ” ชยาวุธใช้ความคิดสักครู่ก็เอาไก่ไปทางปากของดราณี “ถ้าเป็นอย่างนั้น เธอกินสักหน่อยสิ ไม่รังเกียจใช่ไหม เอ้า กินหน่อย” ดราณีทำตาโต มองดูไก่ที่เขาแทะแล้วข้างปากตัวเอง คิดถึงฟันดำๆ น้ำลายเหนียวๆของเขา ท้องปั่นป่วย จนทนไม่ได้อีกต่อไป.... “อ้วก อ้วก” ดราณีหันหน้าไปอ้วกอย่างบ้าคลั่ง คราวนี้เขาอ้วกน้ำดีออกมา ขมทั่วทั้งปาก เธอควรจะอดทนได้ เพื่อไม่ทำให้เขาโมโห มันก็แค่กระดูกไก่นี่นา แต่ไม่ว่าเขาจะบอกตัวเองยังไง พอโครงไก่นั้นค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ปาก พอได้กลิ่นน้ำลายที่ติดมา ร่างกายก็แสดงปฏิกิริยาออกมาอัตโนมัติ แค่ 0.01วิ ที่เธอไม่ทันตั้งตัว ดราณีอ้วกไว้บนพื้นหลายกอง เธอไม่กล้าจะเงยหน้าขึ้นไปมองผู้ชายที่อยู่ด้านหน้า ในขณะที่เธอกำลังคิดหาคำพูดจะแก้ตัว ก็โดนจิกหัวไปก่อนแล้ว หนังศีรษะตึงราวกับจะหลุดออกจากหัว เธอรู้สึกว่าเหมือนผมจะหลุดไปกำมือนึง ชยาวุธทำตาโต ก้มลงไปที่ดราณี ดวงตาขาวขุ่นเหมือนกับจะยื่นออกมา “ไม่อยากกินเหรอ” ดราณีส่ายหัว กลัวสุดขีดจนร้องไห้ไม่ออก หัวใจเต้นรัว “ฉันอยากกิน อ้วกเพราะฉันรู้สึกเวียนหัว” เวียนหัวงั้นเหรอ เขายิ้มน่ากลัว มองไปที่กระดูกไก่ในมืออีกครั้ง บีบข้างแก้มสองข้างบังคับให้เธออ้าปาก ดราณีไม่กล้าส่งเสียงอะไร กรามถูกกดอย่างรุนแรง แขนขาก็ถูกมัดไว้ ความรู้สึกที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยไม่ต่างกับเนื้อที่อยู่บนเขียง ในทางกลับกันชยาวุธที่มีมีดอยู่ในมือเหมือนกับมัจจุราชที่จะทำอะไรก็ได้ ในสายตาที่หวาดกลัวของเธอ ชยาวุธกำลังจะยัดกระดูกไก่ทั้งตัวเข้าไปในปากของเธอ