ตอนที่779 ตัวแหนบเหล็กทำให้เธอบาดเจ็บ

ตอนที่779 ตัวแหนบเหล็กทำให้เธอบาดเจ็บ “อ๊าก!!” เสียงความเจ็บปวดทรมานอย่าวชัดเจนที่ค่อยๆแผ่อุณหภูมิความร้อนสูงขึ้นตามตัวแหนบเหล็กที่มันกระทบลงมาสะท้านไปทั่วตัว มันไม่ใช่การถูกต่อยหนึ่งครั้ง และก็ไม่ใช่การถูกชนจนเจ็บปวด แต่มันเป็นที่ผิวเหล็กมันแนบไปกับเนื้อเดียวกับผิวหนัง ดูออกเลยว่าชั้นผิวหนังของหล่อนคงจะเจ็บปวดจากการนาบผิวจนสุก เสียง ‘ฉี่ ฉ่า’ ดังขึ้นตามมา หลังจากที่มีการนาบความร้อน มันทำให้หมอกควันพวยพุ่งตามอุณหภูมิความร้อนไปทั่วบริเวณ ทั้งเสียงและภาพที่เกิดขึ้นมันทำให้คนที่อัดวิดีโอถุงก็ทนดูต่อไปไม่ได้เขาทำได้แค่หลับตาลงเพื่อบันทึกภาพต่อไป สมองของดราณีว่างเปล่า สายตาของเธอมองการกระทำของชยาวุธ เธอยกคอขึ้นหันไปใกล้พื้นไม่ว่าจะพยายามใช้แรงที่มีเท่ใดก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก ไม่นาน ความเจ็บปวดที่บริเวณช่วงเอวก็แปรเปลี่ยนเป็นอุณหภูมิความเจ็บปวดที่พุ่งขึ้น เธอแทบไม่ต้องเดาเลยว่าเนื้อที่เลือดไหลซึมออกมา ผิวหนังมันคงเป็นรอยแผลเป็นขึ้นมา ในสายตาชยาวุธ เธอมันไม่ใช่คนคนหนึ่งเป็นแค่ก้อนเนื้อที่เขาสามารถจะทำอะไรเพื่อให้เป็นสิ่งที่เขาต้องการ “เป็นไง สบายไหม หือ?” ชยาวุธซักไซ้ถามเธอต่อ นอกจากเสียงตะโกนออกมาดราณีเธอก็ไม่ได้มีทีท่าเอื้อนเอ่ยอะไรอีก ขนาดฟันหล่อนยังกัดฟันแน่น “ไม่พูดแล้วหรอ แบบนี้ก็ไม่สนุกแล้วสิ.....” ชยาวุธแทบไม่ได้มองเธอเลย เขาเอาตัวแหนบเหล็กที่มันจี้ผิวหนังของดราณีไปแล้วหยิบขึ้นมา การเจ็บปวดครั้งที่สอง สัญชาตญาณของดราณีเริ่มถดถอยลง เธอยังไม่ทันตั้งตัวชยาวุธก็จี้ลงซ้ำที่รอยแผลเดิม ครั้งนี้ อาจเป็นเพราะเลืดที่ไหลออกมา การทำบัดกรีไม่สามารถเชื่อมให้ติดกับเนื้อได้ แต่ความรู้สึกเจ็บปวดมันมากกว่าเมื่อกี้เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า มันช่างเจ็บปวด ชีวิตทั้งชีวิตไม่เคยเจ็บปวดมามากขนาดนี้ มันเป็นการเจ็บปวดที่จินตนาการไม่ถึง หากไม่ใช่ในเวลานี้ที่มันกำลังเกิดขึ้นกับเธอเองแล้ว ดราณีไม่เคยรับรู้ได้เลยว่าเธอจะอดทนได้ถึงระดับนี้ ชยาวุธเริ่มหมดความตื่นเต้นจากตัวก้อนเนื้อก้อนนั้นที่ตัวสั่นเทาที่ใกล้จะหมดพลัง เขารู้สึกไม่พอใจเดินไปยังข้างๆเตาหลอมแล้วเอาตัวแหนบเหล็กที่เปื้อนเลือดวางมันลง เวลาเดียวกันเขาก็หันไปส่งสัญญาณทางคนอัดวิดีโอเพื่อให้หยุดการถ่าย “ส่งให้ชนัย” ประโยคธรรมดาที่ทำให้ดราณีได้สติออกจากภวังค์ มีแค่คำสองคำที่สามารถเรียกเธอให้ได้สติกลับมา หล่อนปล่อยลมหายใจที่อ่อนแรง เหมือนลมหายเอือกสุดท้ายของตนป่วยที่ใกล้จะตาย “แก แกส่งไป แล้ว แล้วแกจะเสียภายหลัง....” เสียงของหล่อนแผ่วเบาหากไม่ตั้งใจฟังแทบไม่ได้ยินเสียงที่เปล่งออกมา คนที่อยูในเวลานั้นไม่มีใครสนใจหล่อนสักนิด เห้นว่าหล่อนล้มลงไปที่พื้น เห็นว่าหล่อนมีเลือดสดๆไหลนองออกมา พวกเขาเห็นแต่ทำเหมือนไม่เห็นยังไงอย่างนั้น ดราณีไม่ใช่ว่าไม่อยากให้ชนัยรับรู้ว่าตอนนี้หล่อนกำลังประสบพบเจอกับปัญหาอะไร แต่ว่าแค่วิดีโอตอนนี้มันจะทำให้ผู้ชายคนนั้นขาดสติ ชนัยขาดสติจะเป็นยังไงนะ? ดราณีไม่เคยเห็นแต่พอจะจินตนาการออกมาได้ว่ามันคงจะน่ากลัวมาก เพราะคนเราไม่มีสติแล้วมันง่ายมากที่จะกลายเป็นข้อเสียที่ทำให้คนอื่นทำร้ายจนถึงขั้นเสียชีวิตได้ หล่อนไม่อยากให้ชนัยขาดสติ หล่อนกลัวว่าเขาจะทำอะไรไม่คิด แต่คำพูดของหล่อนกไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์ใดๆ ชยาวุธส่งวิดีโอนั้นออกไปแล้ว ตอนที่เขาเอาตัวแหนบเหล็กที่ถูกเผาจนร้อนแดงกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ดราณีถลนตาใส่ดวงอันชั่วร้ายคู่นั้น ชยาวุธถุยน้ำลายใส่หน้าของเธอ “อีผู้หญิงแพศยา มึงมองหน้าใคร มึงเชื่อไหมเดี๋ยวกูจะทำให้มึงตาย?!” เขาด่าทอเธอแรงขึ้น ดราณียิ่งหัวเราะหนักกว่าเดิม “ไม่ แกฆ่าฉันไม่ได้ แกจะต้องถูกชนัยฆ่าตาย” วิดีโอตอนนั้นอัดเป็นแบบไหน มันจะต้องน่ากลัวกว่าเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ หากชนัยเห็นเขาจะต้องหาชยาวุธให้เจอแล้วสับเขาเป็นชิ้นๆแน่ ก่อนที่ชยาวุธจะลงมือ เธอได้ยินผู้ชายอีกคนที่คุยกับเขาว่าทำอะไรก็ได้แต่ห้ามตาย ฉะนั้นสิ่งที่เขารับมาก็คือลักพาตัวหล่อนแต่ว่าห้ามทำให้ตาย ดราณีไม่รู้ว่าเมื่อกี้ที่ผ่านเหตุการณ์อันน่ากลัวมาได้นั้นมันทำให้หัวใจของเธอในตอนนี้กลับมากำลังใจมากขึ้น เธอตกถึงมือของชยาวุธ คนๆนี้ไม่เคยคิดถึงตัวเองเลยสักนิด ดังนั้นเรื่องที่เธอต้องพบเจอมันหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว จะกลัวก็ไม่มีประโยชน์อะไร “ชนัยต้องหาฉันเจอ วินาทีที่แกส่งวีดีโอนั้นออกไปชีวิตแกก็จบแล้ว” คิดไม่ถึงเลยว่า ณ เวลานี้ ดราณีจะมีไม้ตายพูดออกมา ชยาวุธกับพวกอีกสองคนตกใจโดยเฉพาะชยาวุธที่ได้ยินประโยคสุดท้ายนั่น เมื่อคิดถึงชนัยแล้วเขาเป็นคนที่มีลูกน้องที่น่าหวาดกลัวอยุ่รายรอบ พวกนั้นยังขยาดเขาถึงกับหนาวสั่นสะท้าน หากพูดว่าตระกูลจิรวราพงศ์ป็นเสือแล้ว งั้นตระกูลธิสกุลก็เป็นคนดูแลเสือเหล่านี้เองอีกที หากเมื่อได้ยินได้ฟังแล้วมันทำให้ผู้คนถึงกับหวาดกลัวอยู่ลึกๆ แต่ว่าครั้งนี้ชยาวุธไม่ได้ทำเป็นเรื่องพวกนี้เป็นครั้งแรก เป้าหมายของเขาคือเงินของคนๆนั้น ช่วยคนจัดการปัญหาแทน โดยหลักๆแล้วคนที่อยากลักพาตัวผู้หญิงน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับคนในตระกูลนั้นด้วย แต่หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น มีไม่กี่คนที่จะเข้ามาสนใจเรื่องนี้แค่ทำให้เรื่องนี้ผ่านๆไปตามเดิมที่มีมา ดังนั้นครั้งนี้ชยาวุธคิดว่าก็คงเหมือนกันว่าหากจะทรมานดราณีอย่างกับสัตว์ ชนัยก็คงไม่ได้ถือโทษอะไรจริงๆ ตัวเขาก็ยังคงทำตัวตามปกติ แค่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวจะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินหาเลยหรอ? เขาก็แค่กลัวไปไม่กี่วินาที จากนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ และแถมยังสร้างเรื่องขึ้นมามันเป็นการ บอกหล่อนอย่าง‘อ่อนโยน’ “หากชนัยจะมาคิดบัญชีกับกู ถึงเวลานั้น กูคงเล่นสนุกกับร่างมึงจนหมดไปแล้ว” พูดจบ เขาก็เอาตัวแหนบเหล็กมาจี้ลงบนตัวดราณีซ้ำแต่รอบนี้ไม่ใช่ข้างเอวแต่เป็นตำแหน่งหน้าอกใกล้หัวใจและใกล้ช่วงคอ หลังจากที่ตัวหัวแร้งจี้ลงไป ทำให้ดราณีรับรู้ถีงความรู้สึกที่กลุ่มควันร้อนที่พวยพุ่งออกมา “อ๊าก!” “ฮ่า ๆ ร้องไป ร้องดังๆออกมา” ชยาวุธกดแรงทั้งหมดที่มีลงไปอย่างบ้าคลั่งจนตัวแดง ยิ่งเห็นหล่อนเหงื่อผุดไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เขายิ่งภูมิใจกับสิ่งที่เขาทำ ------------------------------ ในเวลาดียวกัน ทางด้านสถานีตำรวจก็วุ่นวายไปทั่วโดยกลัวว่าทางด้านตัวเองจะไม่สามารถดูแลได้ไม่ตรงจุด หลังจากที่เตชิตรู้ข่าวเข้าก็รีบมากับนัชชาที่นี่ก่อน เขารู้จักสนิสนมทางฝั่งสถานีตำรวจเป้นอย่างดี อะไรที่ช่วยได้ก็ต้องรีบมาช่วย ชายชราก็นั่งอยู่ในห้องทำงานของผู้กำกับการสถานีตำรวจ ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นจนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้ย้ายออกไปสักก้าว อารมณ์สงบนิ่ง เหมือนกับว่าเขาไม่ได้สนใจความเป็นความตายของเด็กผู้หญิงคนนั้นเลย ในบรรยากาศอันอบอวนไปด้วยความเย็นยะเยือกกับกองเพลิงที่ปะทะกันอยู่ เสียงโทรศัพท์ของชนัยก็ดังขั้นอีกครั้ง เมื่อเขาหยิบออกมามีข้อความหนึ่งข้อความส่งมา คนที่ส่งมาไม่มีหมายเลขโทรศัพท์พอเปิดดูถึงกับช็อค ในนั้นไม่ใช่ข้อความแต่มันเป็นวีดีโอ ชนัยเปิดวีดีโอนั่นอย่างไม่ต้องสงสัย กลัวว่าจะพลาดเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับดราณี แต่เขากลับไม่คิดว่าหลังจากเปิดดูแล้วมันจะเป็นสิ่งที่เขาลืมไม่ลงไปหลายปี.....