ตอนที่ 1 คุณอาไม่ชอบเธอ

ตอนที่ 1 คุณอาไม่ชอบเธอ ถึงเเม้ว่าวาจาที่เอื้อนเอ่ยนั้น ฟังดูเเสนจะเย็นชา ทว่าเธอยังคงรู้สึกซาบซึ้งตื้นตันใจ ถึงเเม้ว่าเตียงหลังนั้นจะเหน็บหนาวเพียงใด เธอยังคงรู้สึกอบอุ่นใจอยู่เสมอ ถึงเเม้ว่าคุณอาจะรังเกียจเธอสักเเค่ไหน เธอยังคงชอบเขาไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ประตูห้องเปิดแง้มอยู่เพียงครึ่งหนึ่ง เสียงครวญครางโหยหวนมาๆหายๆของหญิงสาวดังลอดออกมาจากด้านใน ราวกับว่าเธอนั้นกำลังเผชิญกับความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างแสนสาหัสและกลัดกลุ้มร้อนรนจนมิอาจหลุดพ้นจากพันธนาการในจิตใจไปได้ เสียงหอบหายใจกระเส่าดังก้องไปทั่วทั้งห้อง หญิงชายคู่หนึ่งกำลังกอดรัดนัวเนีย ชายหนุ่มกำลังออกเเรงอย่างเมามัน หญิงสาวกำลังบิดตัวไปมาอย่างบ้าคลั่ง เสื้อผ้าของชายหนุ่มดูเป็นระเบียบเรียบร้อย ขณะที่ฝ่ายหญิงปราศจากเสื้อผ้าอาภรณ์ เนื้อตัวเปลือยเปล่า เรียวขาขาวเนียนคู่นั้นกำลังเกี่ยวรัดอยู่ที่เอวของชายหนุ่ม ณิชายืนอยู่ตรงประตู สายตาจับจ้องไปยังภาพที่กำลังปรากฏอยู่ภายในห้องนั้น ในมือกำลังถือใบแสดงผลการเรียนด้วยความระมัดระวัง เธอเห็นคุณอากำลังรังแกคุณน้าคนสวยคนหนึ่ง คุณน้าคนนั้นดูจะเจ็บปวดและทุกข์ทรมานเอามากๆ ขนาดคิ้วยังขมวดซะเเน่น ทำไมคุณอาต้องเอาตัวไปชนกับคุณน้าคนนั้นด้วยนะ เเล้วทำไมน้าคนสวยต้องถอดเสื้อผ้า ยอมให้คุณอารังแกแบบนั้นด้วยล่ะ ？ แววตาอันใสซื่อบริสุทธิ์กำลังเฝ้ามองดูฉากรักอันเร่าร้อนภายในห้องนั้น พร้อมกับคำถามร้อยแปดที่ผุดขึ้นมาเป็นพรวน ！ เธอเพิ่งจะอายุได้ 9 ขวบ ไฉนเลยจะเข้าใจเกมการละเล่นของผู้ใหญ่กันเล่า ! " อ๊าา ...... กสิณ ...... ฉันจะไม่ไหวเเล้ว " เปมิกาค่อยๆผงกหัวขึ้นมามองหน้าเขาด้วยท่าทางเลื่อนลอยจนเเทบไร้สติ ขณะที่ขาของเธอยังคงโอบรัดอยู่ที่เอวของเขา ร่างบางของเธอสนองรับแรงกระแทกครั้งแล้วครั้งเล่าของชายหนุ่ม ครั้นเมื่อเธอใกล้ทะยานขึ้นไปถึงจุดสุดยอดแห่งความสุขนั้น ใบหน้าของเธอก็เริ่มบิดเบี้ยวเหยเกด้วยความเสียวซ่าน จนดูคล้ายกับว่าเธอจะเป็นลมหมดสติไปเสียให้ได้ เสียงร้องครางยิ่งทวีความโหยหวนขึ้นเรื่อยๆ ณิชาคิดว่าน้าคนนั้นจะตายเสียเเล้ว เธอหลุดปากเปล่งเสียงออกมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เสียงนั้นถึงแม้จะฟังดูแผ่วเบา ทว่ากลับเพียงพอที่จะสร้างความตกใจให้แก่ชายหญิงที่กำลังเริงร่าอยู่ท่ามกลางสมรภูมิไฟราคะ อันร้อนระอุนั้นได้ กสิณหยุดการรุกราน ทารุณหญิงสาวลงจนได้ เขาดึงซิปกางเกงขึ้นพร้อมกับหันไปมองที่ประตู ดวงตาที่ดูสดใสพลันเปลี่ยนเป็นดุกร้าวคลุมเครือในบัดดล เธอนั่นเอง " ใครใช้ให้เธอขึ้นมาบนนี้ ไสหัวไปให้พ้น " เสียงตวาดตะคอกดังขึ้น พร้อมกับเเววตาที่มองเธอด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์ ร่างน้อยๆของณิชาสั่นเทิ้มไม่หยุดด้วยความตกใจกลัว เธอค่อยๆยื่นใบผลการเรียนออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ พร้อมกับพูดด้วยเสียงเล็กๆแบบงุ้งงิ้งๆ เหมือนยุงบินก็ไม่ปาน ！ " คุณ ...... อา อันนี้ผลสอบปลายภาคของหนู ครูบอกว่าผู้ปกครองต้องเซ็นต์ชื่อด้วยค่ะ " เสียงของเธอยิ่งพูดยิ่งแผ่วเบา จนเมื่อถึงตอนท้ายประโยคก็ได้เเต่ยืนก้มหน้านิ่ง ณิชากลัวคุณอามาก เพราะเธอรู้ว่าเขาไม่ชอบเธอ ตาของคุณอาเหลือบไปมองที่กระดาษสีขาวใบนั้นที่อยู่ในมือของเธอ กระดาษหยาบๆแต่ถูกถือไว้อย่างระมัดระวัง จนดูเป็นระเบียบเรียบร้อยไม่มีแม้เเต่รอยยับย่น " เข้ามาสิ " น้ำเสียงของเขาช่างเย็นชา ฟังดูไม่อบอุ่นเลยสักนิด ณิชาถอดรองเท้าผ้าเก่าๆของเธอออก แล้วค่อยๆเยื้องย่างเข้าไปในห้องนั้น นี่เป็นครั้งเเรกที่เธอได้เข้ามาในห้องของคุณอา สาวน้อยรู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่ถูก ทว่าคุณน้าที่กำลังนอนอยู่บนโซฟา หาได้มีท่าทีจะลุกขึ้นมาไม่ ！เสื้อผ้าก็ไม่คิดที่จะสวมใส่ เธอไม่หนาวหรืออย่างไรกัน ？ เปมิกามองดูเด็กหญิงท่าทางสกปรกมอมแมมที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ยัยเด็กกะโปโลนี่เป็นหลานสาวของกสิณอย่างนั้นรึ ？ทำไมถึงได้แต่งตัวมอซออย่างนั้นล่ะ ？เปมิกาไม่ค่อยถูกชะตากับเด็กคนนี้สักเท่าไหร่ เพราะเเววตาของเธอมันดูสดใสเจิดจ้ามากเกินไป กสิณขมวดคิ้วหันไปมองที่หญิงสาวที่ยังคงนอนอยู่บนโซฟา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดออกไปว่า " เธอไปได้เเล้ว " เปมิกาตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นจึงค่อยๆยันกายอันเปลือยเปล่าลุกขึ้นมาโอบกอดเขาไว้จากด้านหลัง " กสิณคะ แต่ฉันยังไม่ ............" " ไปซะ ฉันไม่ชอบพูดอะไรซ้ำๆ " เมื่อหมดความสนใจในตัวผู้หญิงคนนั้นเเล้ว เขาก็ไม่แม้เเต่จะแคร์เลยด้วยซ้ำ เปมิกาถึงกับหน้าถอดสีเลยทีเดียว ผู้ชายคนนี้ใช่ว่าเธอจะคว้าเอามาได้ง่ายๆ ทุกอย่างกำลังดำเนินไปด้วยดีอยู่เเล้วเชียว ถ้าไม่ถูกยัยเด็กกะโปโลนั่นบุกเข้ามาขัดขวางความสุขของเธอเสียก่อน หญิงสาวลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าอย่างไม่เต็มใจนัก ขณะที่เธอกำลังจะเดินผ่านณิชาไป ก็ยังหันมาส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายใส่เด็กหญิงอีกด้วย ทำไมคุณน้าคนนั้นต้องทำท่ารังเกียจเธอขนาดนั้นด้วย ？เด็กหญิงเริ่มรู้สึกจิตใจหดหู่ขึ้นมาอีกครั้ง บัดนี้ ในห้องจึงเหลือเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น กสิณนั่งอยู่บนโซฟา ท่วงท่าของเขาช่างสง่างาม ราวกับฮ่องเต้ที่กำลังนั่งอยู่บนราชบัลลังก์ก็ไม่ปาน ผมของเขาสั้นเเละดำขลับ ดูนุ่มสลวยเงางาม อวัยวะบนเครื่องหน้างดงามได้รูป ตาโต จมูกโด่ง ริมฝีปากเรียวบาง ดวงตาของเขายังดูระยิบระยับดุจดั่งเเสงของดวงดาวอีกด้วย คุณอาดูดีมากๆเลย เด็กหญิงวัยกระเตาะเยี่ยงเธอ ยังไม่รู้หรอกว่าแบบไหนที่เรียกว่าหล่อ ？ หรือแบบไหนที่เรียกว่าสมาร์ท " เอามาสิ .. อ้อ อีกอย่างนะ ไม่ต้องจ้องหน้าฉันด้วย " " อ่อ " ณิชายื่นใบผลการเรียนวางไว้เบื้องหน้าเขาอย่างระมัดระวัง จังหวะที่กำลังโน้มตัวเข้าไปใกล้เขานั้น เหมือนว่าเธอจะได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของคุณอา เธอแอบสูดดมกลิ่นหอมจางๆนั้น เขาไม่ได้ดูเนื้อหาในกระดาษใบนั้นเลย ก่อนจะหยิบปากกาออกมาตวัดเป็นตัวอักษรอย่างงดงามลงในมุมขวาของกระดาษ ......... กสิณ เขาส่งใบผลการเรียนคืนให้เธอ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย " เธอไปได้เเล้ว ทีหลังถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน อย่าขึ้นมาข้างบนนี้อีก " เพราะว่าเธอไม่ได้รับสิทธิ์นั้น