ตอนที่ 13 มีแขกมาที่บ้าน

ตอนที่ 13 มีแขกมาที่บ้าน *เมื่อความเป็นหญิงสาวซีดจางหายไป ท้ายที่สุดมันก็เหมือนไข่มุกในเปลือกหอยที่ถูกชะล้างออกไป เผยความมันวาวที่มันควรจะมี สีขาวเหมือนหลอดฟลูออเรสเซนต์ มันสว่างเหมือนแสงโดยตรงจากดวงอาทิตย์ พริบตาเดียวก็ผ่านไปอีกสองปี นิมมานผมยาวแล้ว และหยิกตามธรรมชาติ ส่วนณิชายังคงผมสั้น และเธอเริ่มค่อยๆ ชินกับผมทรงนี้ รูปร่างของพวกเธอเริ่มเติบโตขึ้นช้าๆ เหมือนดอกไม้ที่ผลิบาน หน้าอกเริ่มเต่งตึงขึ้นเรื่อยๆ แต่มันยังไม่ชัดเจน ผิวไม่ได้เป็นสีขาวบริสุทธิ์ มันเป็นสีชมพูอ่อน มันแสดงให้เห็นว่าพวกเธอกำลังก้าวเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ณิชาสูงกว่านิมมานเล็กน้อย ถึงแม้จะผมสั้น แต่หน้าตายังคงสวยงามน่ารัก มองจากที่ไกลๆ เหมือนเป็นเด็กหนุ่มที่งดงาม เพราะชุดเสื้อผ้ากางเกงขายาวของเธอมากมายนั้นล้วนเป็นภากรที่มอบให้ ดังนั้นจึงเหมือนเป็นเด็กผู้ชายยิ่งขึ้น รอยยิ้มที่สดใสกลบดวงอาทิตย์ คนรับใช้ต่างแอบคุยกัน ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณหนูณิชาสวยกว่าคุณหนูนิมมาน ต่อให้ไม่ได้มีเสื้อผ้าแฟชั่น ต่อให้ไม่ได้มีผมยาว ก็ยังสามารถค้นพบความงามที่ดำรงอยู่ในตัวเธออยู่ดี การคิดและอุปนิสัย จากสาวน้อยที่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลยก็เปลี่ยนความคิดตัวเองไป อายุหกขวบยังไม่รู้เรื่อง สิบขวบก็ยังไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้เข้าใจทุกอย่างแล้ว ณิชาเข้าใจแล้ว ไม่ว่าตนจะทำอะไร คุณอาก็ไม่ชอบเธออยู่ดี ดูเหมือนว่าจะเกิดมาเพื่อเกลียดเธอ น่าแปลกที่เธอไม่มีทางที่จะเกลียดเขา ความคำนึงถึงยังคงมี เมื่อเห็นเขาก็ยังคงสัมผัสได้ถึงความรู้สึก มันอาจจะเป็นไปโดยธรรมชาติซึ่งไม่ต่างจากที่เขารู้สึกเกลียด นิมมานแก่แดด สิ่งที่สำคัญที่สุดในโรงเรียนที่มีเกียรติไม่ใช่การเรียนรู้ แต่เป็นการแข่งกันว่าบ้านใครรวยกว่ากัน ในโรงเรียนเธอเป็นเจ้าหญิงที่คู่ควร ยกเท้าสูงเหมือนนกยูง ล้อมรอบด้วยเด็กผู้ชายในโรงเรียนมากมาย เริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องชายหญิง เธอชอบที่จะเกาะติดกับกสิณ เพราะเธอรู้ว่าไม่มีใครดีไปกว่าอาของเธอ เธอสนุกกับการแสวงหาเด็กผู้ชาย ต่อหน้ากสิณแสร้งแสดงท่าทีน่ารัก ยังเหมือนอายุหกขวบติดอยู่ในอ้อมแขนแห่งความรักของเขา แต่ความรู้สึกเปลี่ยนไป เมื่อได้ยินว่าคนใช้พูดกันว่าณิชาสวย อารมณ์ก็จะโกรธออกมาทุกทิศทาง ในวันนี้ ป้าโอ้มเดินอุ้ยอ้ายมองไปรอบสวน เห็นณิชานั่งยองๆ อยู่ท่ามกลางพุ่มดอกไม้ จึงก้าวเดินก้าวใหญ่รีบไปหาเธอ “คุณหนูณิชาคะ คุณท่านเพิ่งโทรมาว่าวันนี้จะมีแขกมาที่บ้าน ให้คุณเลือกดอกไม้เพื่อไปตกแต่งห้องนั่งเล่นกับเก็บผลไม้ค่ะ” ณิชาที่กำลังกำจัดวัชพืชในสวนยืนขึ้นพร้อมกับหญ้าที่เพิ่งถูกดึงในมือ เธอถามอย่างแปลกใจว่า “แขกเป็นใครเหรอคะ ดูเหมือนว่าไม่เคยมีแขกมาที่บ้านเลย” ตั้งแต่เธอมาอยู่บ้านบ้านตระกูลอรียา ก็ไม่เคยเห็นว่าจะมีญาติหรือเพื่อนที่เคยมา “ฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะคะ คุณควรรีบไปจัดการให้เร็วดีกว่านะ” แล้วป้าโอ้มก็เดินอุ้ยอ้ายกลับไป และอีกหนึ่งชีวิตที่แตกต่าง คุณหนูนิมมานกำลังแต่งตัวอยู่ข้างบน สวมเสื้อผ้าที่ดีที่สุดเพื่อต้อนรับแขก ถูกเรียกว่าคุณหนูเหมือนกัน คุณหนูณิชากลับสัมผัสกับโคลนตม เธอรู้สึกเสียใจแทนเธอ ต่อให้จะเป็นลูกสุนัข ในหลายปีดีดักขนาดนี้ก็ต้องมีความรู้สึก ว่าที่จริงแล้วคุณหนูณิชานั้นเป็นเด็กดีมาก ณิชาเช็ดเหงื่อ วางหญ้าไว้ข้างๆ ก่อนจะเลือกดอกไม้เพื่อตกแต่งห้องนั่งเล่น เก็บผลไม้ และหวังว่าเวลาจะมาถึงโดยไว ถือดอกไม้ที่เพิ่งเลือกมา เธอยืนอยู่ที่ประตูแล้วมองเข้าไปข้างใน แขกมาถึงแล้ว นั่งตรงข้ามกับคุณอา มองไปแล้วดูดีกว่าคุณอามาก ช่วงคิ้วค่อนข้างมีความคล้ายคลึง “กสิณ ช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้บริษัทดำเนินกิจการได้ดีนะ นายเป็นอัจฉริยะในเรื่องนี้ พี่ขอบคุณมากที่ไม่ยอมแพ้” ชนาภัทรเป็นบุตรคนโตของบ้านตระกูลอรียา ซึ่งปฏิเสธที่จะดูแลบริษัทและหนีไปกับแฟนสาวเมื่อหลายปีก่อน ในตอนนั้นกสิณเพิ่งอายุสิบสามปี ตั้งแต่ชนาภัทรหนีไปปฏิภาณก็อารมณ์ร้าย ไม่นานก่อนที่เขาจะตาย กฤษาที่อายุสิบสามปีต้องแบกภาระของครอบครัว เขาเรียนไปด้วยพร้อมๆ กับดูบริษัทไปด้วย ดังนั้นเมื่อคนคิดว่าบ้านตระกูลอรียาจะต้องล้มละลาย แต่มันกลับเติบโตในอัตราที่น่าทึ่งภายในห้าปี ทั้งแก้ไขเปลี่ยนแปลง กสิณที่อายุสิบสี่ปีใช้เวลานานกว่าหนึ่งปีในการค้นหาปัญหาของบริษัท และดำเนินการอย่างเต็มที่ในการแก้ไขยกเครื่องครั้งใหญ่ สั่งปิดบริษัทสาขาที่ไม่มีกำไรเท่าที่ควร และแทนที่ด้วยการลงทุนในอุตสาหกรรมใหม่อื่นๆ แนะนำวิธีการจัดการแบบใหม่ ทำการซื้อบริษัทบันเทิงครั้งแรกในธุรกิจของเขาและได้กลายเป็นบริษัทสื่อระหว่างประเทศภายใต้การบริหารของเขา ลงทุนโรงแรมในเครือระดับห้าดาวซึ่งสร้างความสำเร็จที่น่าทึ่งระดับโลก ในปีล่าสุดกับการลงทุนในวงการอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ก็ยังไปได้สวย ด้วยวิสัยทัศน์ที่ไม่เหมือนใครและกลยุทธ์ในการรังสรรค์สิ่งต่างๆ ที่ยอดเยี่ยม จนเมื่ออายุสิบแปดปีได้รับเลือกให้เป็น CEO แห่งปีของนิตยสาร Forbes!