ตอนที่4แต่งแทน

ตอนที่4แต่งแทน เธอก็พูดอย่างโกรธๆว่า“คุณจะตะโกนทำไม?ที่ทำขายหน้าตอนนี้ไม่ใช่จรินทร์หรือยังไง?คุณก็ให้เธอเที่ยวก่อความวุ่นวายไปทั่ววิ่งไปเปิดห้องกับสามีในอนาคตของพี่สาวให้คนนอกรู้คุณยังมียางอายอยู่ไหม?” พอพูดถึงชื่อเสียงชัชพลก็รู้ว่าถึงเขาจะเค้นถามต่อไปคงไม่ได้เรื่องราวอะไรขึ้นมาว่ากันง่ายๆว่าลูกสาวทั้งสองไม่ทำให้เขารู้สึกเบาใจบ้างเลย ตอนนี้ควรจะคิดว่าจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้ยังไง “เอาอย่างนี้พรุ่งนี้พวกแกสองคนไปขอโทษที่บ้านไกลดอนซะ”ชัชพลจ้องจรินทร์อย่างโกรธๆ“โดยเฉพาะแกเป็นตายยังไงแกก็ต้องทำให้บ้านไกลดอนให้อภัยแกให้ได้อย่าให้ส่งผลกระทบมาถึงเรื่องการแต่งงานของพี่สาวแกกับบ้านไกลดอนได้” จรินทร์หัวเราะเสียงเย็น“ค่ะคุณพ่อว่าคำไหนก็คำนั้นถึงหนูจะตายก็จะทำให้บ้านไกลดอนให้อภัยพี่สาวให้ได้” เธอเอาคำว่า“ให้อภัย”พูดออกมาอย่างหนักแน่นแล้วยังพูดไปมองไปทางนรมนด้วย วันต่อมาชัชพลขับรถมาด้วยตัวเองถ้าพี่สาวน้องสาวทั้งสองไปส่งถึงหน้าคฤหาสน์ไกลดอน ก่อนลงจากรถยังกล่าวเตือนอย่างไม่วางใจว่า“จรินทร์จำเรื่องที่บอกตอนอยู่ที่บ้านได้หมดแล้วใช่ไหม?ถ้าเขาไม่ยอมให้อภัยแกแกจะคุกเข่าร้องไห้ฟูมฟายหรือแขวนคอก็ต้องทำเรื่องของฉันให้เสร็จเรียบร้อยก่อน” “ค่ะ”จรินทร์รับคำอย่างว่าง่าย นรมนที่อยู่อีกด้านแทบจะกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่ลูกเมียน้อยแพศยาคนหนึ่งยังคิดจะมาสู้กับเธอ? หลังจากพี่สาวน้องสาวทั้งสองที่แต่งตัวจัดเต็มลงจากรถกันก็ถูกคนรับใช้ของบ้านไกลดอนพาเข้าประตูไปให้พวกเธอรออยู่ในห้องรับแขกสักครู่ ตั้งแต่เด็กปรพลเติบโตขึ้นมากับผู้เฒ่าชยาวุธคฤหาสน์หลังนี้เองก็เป็นของท่านปกติปรพลจะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนท่านตลอดเพื่อไม่ให้คนแก่เหงาเกินไป จรินทร์กับนรมนดื่มชาจนหมดแก้วก็ยังไม่เห็นชยาวุธกับปรพลออกมากลับมีแต่คนรับใช้มาเสิร์ฟชาเสิร์ฟน้ำให้อย่างเอาใจใส่ “เมื่อไหร่ประธานชัชพลจะมาพบพวกเรากัน?เรารอมาจนจะหนึ่งชั่วโมงแล้วนะ”นรมนดึงคนใช้ที่มาเปลี่ยนน้ำชาเอาไว้ “รบกวนคุณหนูทั้งสองท่านรออีกสักครู่นะคะ”สาวใช้พูดจบก็จากไปทันทีชั่วขณะห้องรับแขกขนาดใหญ่ราวกับกว้างโล่งไปอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ พอจรินทร์นึกได้ว่านี่คือบ้านของปรพลคิดดูอีกทีที่ได้เธอวางแผนร้ายต่อปรพลนั่งอยู่บนโซฟาแทบไม่กล้าหายใจแรงๆเลยด้วยซ้ำหวังอย่างยิ่งว่าปรพลจะไม่ปรากฏตัวออกมาพร้อมกับชยาวุธปล่อยให้พวกเธอรอสักพักก็ออกไป “รอๆๆรอนานขนาดนี้ยังไม่มาอีกนี่มันหมายความว่ายังไง?ไม่อยากเจอพวกฉันก็แค่พูดบอกมาตรงๆก็จบแล้วไหม?”นรมนโกรธจนทนไม่ไหวเริ่มด่าจรินทร์ขึ้นมาอีก“ทั้งหมดเป็นเพราะแกคนเดียวนังแพศยาถ้าไม่ใช่เพราะแกถ้าไม่ใช่เพราะแกจะมีเรื่องมากมายอย่างนี้เกิดขึ้นได้ยังไง?” จรินทร์ดื่มชานิ่งๆไม่สนใจคำพูดของนรมน นรมนโวยวายอยู่คนเดียวก็ไม่ได้อะไรจึงลุกขึ้นเริ่มมองไปรอบๆแล้วยังเกือบทำของตกแต่งราคาแพงมากๆแตกอีกด้วย “เธออย่าจับของบ้านคนอื่นเขาไปทั่วสิมีมารยาทหน่อยได้ไหม?”สัญชาตญาณจรินทร์บอกว่าคนเจ้าเล่ห์อย่างปรพลน่ะตอนนี้อาจจะกำลังแอบมองพวกเธออยู่ในมุมมืดก็ได้นะ “แกมายุ่งเรื่องอะไรด้วยล่ะ?รอฉันแต่งงานกับปรพลแล้วของพวกนี้ทั้งหมดก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดีฉันดูไว้ล่วงหน้าไม่ได้หรือไง?”นรมนรับไม่ได้กับท่าทางหวาดกลัวตั้งแต่ต้นจนจบราวกับหญิงชนบทที่ไม่เคยพบโลกภายนอกของจรินทร์ จรินทร์เดาถูกแล้วประจวบเหมาะกับปรพลที่กำลังแอบอยู่ในห้องหนังสือกับคุณปู่มองดูทุกการกระทำของสองคนในห้องรับแขกจามออกมาพอดี “แกให้ฉันหลบอยู่ในนี้จะให้ดูอะไร?ที่ฟาดงวงฟาดงาอยู่นั่นคือคนที่แกจะแต่งงานด้วย?”ชยาวุธที่มีผมสีขาวบนใบหน้าที่มีเค้าโครงบางส่วนคล้ายคลึงกับปรพลไม่ได้เคร่งขรึมกลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “อืม”ปรพลตอบอย่างไม่เต็มใจ ทีแรกคุณปู่จะเลือกคนให้เขาก็โดนเขาปฏิเสธจนหมดเขาเลือกนรมนเองตอนนี้ให้ชายชราเห็นนรมนเป็นเช่นนี้ก็เริ่มรู้สึกอดสูขึ้นมา “ฉันว่าแม่สาวคนนี้ไม่ผ่านอีกคนยังดูน่าเอ็นดูกว่าแกบอกว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกัน?”ชยาวุธมองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างจริงจังราวกับข้าราชบริพารเลือกนางสนมให้จักรพรรดิ “พ่อเดียวกันคนละแม่ครับ” ชยาวุธผงกศีรษะ“แกยังจะยกเลิกการแต่งงานอยู่ไหม?ฉันยิ่งมองแม่เด็กคนนั้นก็ยิ่งชอบแกไปขอเธอกลับมาเป็นหลานสะใภ้ให้ฉันไป” มุมปากปรพลโค้งขึ้นสมกับเป็นคุณปู่สายตาร้ายกาจจริงๆ “ผมจะลองดู?”ข่าวที่โรงแรมปรพลให้แค่คนที่ควรเห็นได้เห็นเท่านั้นคุณปู่ไม่รู้เรื่องเลยสักนิดหากว่าทำให้ท่านรู้ล่ะก็เกรงว่าเพียงแค่พริบตาก็คงจะมองแผนของเขาออกหมด สองพี่น้องบ้านเกตุทัตรออยู่ที่บ้านไกลดอนจนถึงสี่โมงเย็นอีกไม่นานก็ได้เวลากินมื้อเย็นแล้วนรมนสูญเสียความอดทนทั้งหมดไปตะโกนด่าคนใช้ที่มาเสิร์ฟชาเสิร์ฟขนมเสียงดังไปทีก็จากไปอย่างโกรธๆ จรินทร์คิดว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่ก็ดูออกว่าคนบ้านไกลดอนกำลังจงใจนอกจากนี้เธอกับนรมนก็นำปัญหามาให้ขอโทษไม่สำเร็จเดิมทีก็เป็นเรื่องที่เธอพอใจนรมนก็จากไปแล้วเธอเองก็ไม่ควรอยู่ต่อไป กลับไปถึงบ้านเกตุทัตนรมนเข้าบ้านไปก็โยนกระเป๋าทิ้ง สวรสรีบไปต้อนรับ“นรมนนี่มันเกิดอะไรขึ้น?ไม่ราบรื่นเหรอลูก?” “ต้องโทษถึงนังจรินทร์คนชั้นต่ำคนเดียวไปทำให้บ้านไกลดอนไม่พอใจพวกเขาไม่อยากจะมาเจอหนูเลยด้วยซ้ำไม่ให้โอกาสหนูได้ขอโทษเลย” ชัชพลที่กระวนกระวายมาตลอดช่วงบ่ายได้ยินเสียงเข้าก็รีบลงมาจากชั้นบนได้ยินคำพูดของนรพลสีหน้าของเขาก็แปลกไปไม่น่ามอง ตอนนี้จรินทร์ที่มาช้าไปก้าวก็ลงจากรถเข้าบ้านไป “สถานการณ์มันเป็นยังไงกันแน่พวกแกค่อยๆเล่าให้ฉันฟังอีกทีซิ”ชัชพลคิดว่าทั้งสองคนกลับมาช้าขนาดนี้เรื่องราวจะต้องเรียบร้อยแล้วแน่ๆไม่คิดว่ากระทั่งตัวคนพวกเธอก็ไม่ได้เจอเลย นรมนเอาเรื่องที่พวกเธอนั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่นเกินครึ่งวันมาพูดสรุปในประโยคเดียวเธอรับการทำร้ายขนาดนี้ไม่ไหวจริงๆพูดจบก็ร้องไห้ขึ้นชั้นบนไปสวรสจึงทำได้แค่ตามไปปลอบลูกสาวสุดที่รัก จรินทร์ลุกเดินไปที่ครัวนำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เธอซื้อกลับมาออกมาจากในตู้เย็นอีกสักพักถึงจะมื้อเย็นเธอควรจะหาอะไรรองท้องซะก่อน เห็นท่าทางนราวกับเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอชัชพลก็โกรธมาก“จรินทร์แกแทบจะทำเรื่องการแต่งงานของพี่สาวแกพังอยู่แล้วยังมีหน้ามากินอีก?” “ถ้าอย่างนั้นคุณพ่ออยากให้หนูหิวตายเหรอคะ?หนูหิวจะตายอยู่แล้วจะพังเหมือนกับเรื่องแต่งงานของพี่นั่นแหละ”จรินทร์พูดเติมน้ำมันลงบนกองไฟ ตอนนี้จรินทร์ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นชัชพลไม่รู้จะทำยังไงกับเธอแล้วจริงๆกลับห้องหนังสือไปอย่างไม่พอใจ เขาดูวีดีโอที่จรินทร์กับปรพลถูกนักข่าวดักสัมภาษณ์ที่โรงแรมซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้งแล้วคิดทบทวนเกี่ยวกับความหมายที่ปรพลแสดงออกมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้เองที่วิดีโอบนหน้าจอเล่นไปถึงประโยคนั้นที่ปรพลพูดว่า“เพราะว่าเธอก็คือลูกสาวบ้านเกตุทัตที่ผมกำลังจะหมั้นด้วยนรมน”พอดีไม่รู้ว่าได้ยินประโยคนี้มากี่ครั้งแล้วแต่ว่าครั้งนี้ชัชพลราวกับตรัสรู้ขึ้นมาทันใดชั่วพริบตาก็คิดวิธีที่จะรักษาเรื่องการแต่งงานระหว่างบ้านเกตุทัตกับบ้านไกลดอนครั้งนี้ออก สวรสแม่ลูกยังร้องไห้คร่ำครวญกันไม่หยุดก็ถูกเรียกไปที่ห้องรับแขกจรินทร์ที่เพิ่งจะกินบะหมี่ไปได้ครึ่งเดียวก็ถูกชัชพลขัด “ฉันมีการตัดสินใจที่สำคัญจะประกาศ”ไม่เห็นความกังวลของชัชพลแล้วแทนที่ด้วยความตื่นเต้นดีใจ เห็นสีหน้าของเขาสวรสก็ยินดีถามขึ้นว่า“คุณคะคุณคงจะคิดไอเดียที่จะรักษาเรื่องแต่งงานไว้ได้แล้วใช่ไหมคะ?” ชัชพลพยักหน้า“ใช่ผมคิดวิธีออกแล้วแล้วยังรับรองได้ด้วยว่าบ้านไกลดอนจะไม่ปฏิเสธ” “วิธีอะไรคะ?”นรมนแม่ลูกถามเป็นเสียงเดียวกัน “ให้จรินทร์แต่งงานกับประธานปรพลแทน”ชัชพลเอ่ย “พรูด!”จรินทร์ได้ยินเข้าบะหมี่ในปากทั้งหมดก็ถูกพ่นลงบนโซฟา