ตอนที่12 เพราะเธอมันเลว

ตอนที่12 เพราะเธอมันเลว หลังจากที่ปรพลได้พบเจอกับจตุภูมิแล้ว ก็ได้ให้ผู้ช่วยไปตรวจสอบข้อมูลของเขา ผู้ช่วยนั้นได้ใช้เวลาแค่สองวัน ก็ได้นำเรื่องราวความรักความเกลียดชังระหว่างจตุภูมิกับจรินทร์มาวางไว้ต่อหน้าเขา และนรมนผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องระหว่างพวกเขาก็ได้บันทึกลงในเอกสารด้วย ไม่ตรวจสอบไม่รู้เลยนะเนี่ย ตรวจปุ๊บก็ตกใจปั๊บ ผู้ช่วยก็ยังพบว่าปรพลได้เข้าไปพัวพันระหว่างพวกเขาสองคนแล้ว แต่ว่าผู้ช่วยเพื่อรักษางานของเขาเอาไว้ เลยได้ลบเรื่องที่มีเจ้านายเข้าไปเกี่ยวข้องออกให้หมด “ช่วงไม่กี่วันนี้เธอทำอะไรบ้าง?” ปรพลดูข้อมูลไปด้วย และถามไปด้วย พอเห็นบนข้อมูลเรื่องราวต่างๆที่จรินทร์เคยทำมาแล้ว ใบหน้ารูปไข่ของเธอก็ตราตรึงอยู่ในหัวของเขา ผู้ช่วยหยุดนิ่ง แต่ก็ได้ตอบสนองกลับมาทันที และรีบรายงานว่า”คุณหนูจรินทร์ไปเข้าเรียนตามปกติครับ” จรินทร์กับนรมนนั้นไม่เหมือนกัน คนหนึ่งว่านอนสอนง่าย ส่วนอีกคนนั้นสับสนวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวมาก บวกกับที่จรินทร์ยังเป็นแค่นักศึกษา ในทุกๆวันก็อยู่แต่ในมหาวิทยาลัย ไม่ต้องไปแอบตามสืบก็ได้ แต่ว่าปรพลนั้นยังไม่ค่อยวางใจ เพราะถึงอย่างไรก็ตามในมหาวิทยาลัยนี้ยังมีผู้ชายที่เลวเป็นรักแรกอีกด้วย แฟนเก่าของจรินทร์หลังจากตากฝนแล้วก็เลยเป็นหวัด แต่ก็หยุดไปได้เพียงแค่สองวัน ในวันพุธระหว่างทางที่เธอกลับหอพักเขาก็ได้ไปหยุดรั้งเธออีกแล้ว “ตกลงนายจะไม่จบไม่สิ้นหรือไง?” จรินทร์มองเห็นใบหน้าของจตุภูมิ ก็รู้สึกไม่ค่อยสบาย ใบหน้าที่ค่อนข้างจะดูดี ทำไมต้องไปอยู่บนตัวของผู้ชายเลวไปด้วยนะ? จรินทร์รู้สึกเสียดายมากๆ “จรินทร์ เธอพูดความจริงมานะ ทำไมเธอถึงต้องเลิกกับฉันละ?” ตอนนี้จตุภูมิก็มั่นใจแล้วว่าจรินทร์นั้นถูกผู้ชายคนนั้นเก็บเลี้ยง แม้นรมนก็ยังพูดแบบนั้นเลย “เพราะว่านายมันเลว” จรินทร์ก็ไม่ได้ไว้หน้าเขาอีกต่อไป ถ้าหากเธอยังไว้หน้าเขาอีกจตุภูมิคงอาจจะคิดว่าเธอยังมีความรู้ดีๆต่อเขาอยู่ “ฉันมันเลวหรือว่าเธอกันแน่ที่ต่ำ? ทำตัวไม่เหมาะสมเลย และยังมาโยนความผิดให้กับฉันอีก จรินทร์ฉันดูเธอผิดไปจริงๆเลยอะ!” จตุภูมิถูกคำพูดของจรินทร์ยั่วให้โมโห จริงๆกะว่าจะลองมาคุยกับเธอดีๆ แล้วต่างคนต่างปล่อยให้ความผิดเมื่อก่อนนั้นผ่านไป ใครจะไปรู้ว่าคำพูดของเธอนั้นจะรุนแรงขนาดนี้ จรินทร์เหมือนมองเห็นคนบ้าคนหนึ่ง และไม่อยากพูดอะไรเลยสักคำ สะบัดหัวแล้วเดินไปเลย แต่จตุภูมิไม่ให้เธอไป “จรินทร์ เธอต้องบอกมาให้ชัดเจน ว่าวันนั้นผู้ชายที่ช่วยเธอต่อยฉันคือใคร เธอกับเขามีความสัมพันธ์กันแบบไหน? ตัวเธอเองก็ยังมีผู้ชายคนอื่นเลย ยังจะมาคาดโทษว่าฉันทรยศเธออีกหรอ เธอนี้ไร้ยางอายมากเลย!” “ไปหาพ่อนายซี!” จรินทร์ก็นำหนังสือที่อยู่ในมือโยนใส่หน้าของจตุภูมิ “นายชอบพูดแบบไหนก็พูดไปเลย แต่ขอให้นายจำคำพูดนี้ไว้ว่า ฉันจรินทร์ก่อนหน้านั้นที่หน้ามืดตามัวไปตกหลุมรักนาย แต่หลังจากนี้เป็นต้นไปอย่าได้มาปรากฏตัวให้ฉันเห็นนายอีกมันทำให้ฉันปวดสายตา!” จรินทร์โยนเสร็จก็ยังไม่พอ แล้วยังถีบไปหว่างขาของจตุภูมิแล้วถึงจะเดินจากไป หลังจากกลับไปถึงที่หอพัก เธอโยนหนังสือและล้มตัวนอนลงบนเตียง น้ำตาไหลอาบแก้มลงมาทั้งสองข้างแก้ม ที่เธอร้องไห้ไม่ใช่ที่จตุภูมิทรยศเธอ และไม่ใช่เพราะว่าจตุภูมินั้นเลิกกับเธอ แต่เป็นเพราะว่าวันนี้เธอพึ่งจะรู้ว่าจตุภูมินั้นเป็นคนที่ไร้ยางอายมากๆ โชคดีที่นรมนได้เอาเขาไปเป็นคู่นอน เลยทำให้ความรักระหว่างพวกเขาต้องยุติลงเพียงเท่านี้ มิฉะนั้นถ้าเธอต้องแต่งงานกับผู้ชายที่เลวแบบจตุภูมิแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าอนาคตจะต้องใช้ชีวิตกันแบบไหน ตอนนี้เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน การแต่งงานที่อยู่ภายใต้การทำธุรกรรม เธอไม่ต้องไปรักปรพล และไม่ต้องกลัวถูกปรพลทำให้เจ็บปวดหัวใจ จรินทร์นั้นไม่ฟังอะไรอีกแล้ว ถึงแม้จตุภูมิจะมาขอร้องก็ไม่มีประโยชน์ จะข่มขู่ก็ไม่มีประโยชน์เหมือนกัน คงต้องเปลี่ยนวิธีอื่นอีกแล้วละ เขาได้แพร่กระจายเรื่องที่จรินทร์ถูกเลี้ยงดูไปทั่วในมหาวิทยาลัย จรินทร์นั้นเป็นอัจฉริยะที่ข้ามชั้น เดิมทีก็คือคนมีชื่อเสียงในมหาวิทยาลัยแล้ว เรื่องนี้แพร่ไปอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นเรื่องที่คนจะรู้จักกันดีในมหาวิทยาลัย แม้กระทั่งอาจารย์และผู้อำนวยการยังต้องตกใจ ซึ่งเป็นผลกระทบที่เลวร้ายมาก นั่นคือผลที่จตุภูมิต้องการ เขาต้องการให้จรินทร์ไม่เหลือใครให้พึ่ง แล้วเขาก็จะปรากฏตัว ทำให้จรินทร์ไม่สามารถที่จะพึ่งใครได้เลยนอกจากเขา “เธอก็คือจรินทร์ใช่ไหม? คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ภายนอกดูสวยงามมาก แต่ลับหลังกลับถูกคนเลี้ยงดู!” “มองคนเพียงแค่ภายนอกไม่ได้จริงๆ ปกติก็ท่าทางก็เป็นคนที่ขยันและประหยัด ทั้งหมดนี้ก็แค่ทำให้พวกเราดูเองหรอเนี่ย” “ยังพูดว่าตัวเองนั้นเป็นอัจฉริยะ อาจารย์ยังให้พวกเราดูเธอเป็นแบบอย่าง ตอนนี้ยังจะเป็นแบบอย่างได้อีกหรอ ถ้าทำตามเธอแล้วก็ ฉันยังมีหน้าไหมเนี่ย?” “เอ้ เธอเดินมาแล้วละ ไม่ต้องพูดละ ไม่ต้องพูดละ…” จรินทร์ตั้งแต่เดินเข้าห้องมา ต่างก็ถูกคนชี้ๆว่าๆ เสียงพวกนั้นที่นินทากันแบบเบาๆนั้น เธอก็ได้ยินแบบชัดๆเจนๆเลยทีเดียว สองสามวันนี้ต่างก็เป็นแบบนี้ เธอรู้สึกได้นานละ ตอนแรกๆยังรู้สึกมึนๆ แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าจตุภูมิเป็นคนทำ ไอ้คนพันธุ์นี้ที่ไร้ยางอาย ขอคืนดีไม่สำเร็จก็เลยต้องสร้างความเท็จมาใส่ร้ายเธอในมหาวิทยาลัย! “จรินทร์ ไปออฟฟิศกับฉันสักครู่หนึ่ง” อาจารย์ที่ปรึกษาขมวดคิ้วและเดินเข้าห้องเรียน พร้อมเรียกจิรินทร์ ในออฟฟิศ ไม่เพียงมีแต่ครูประจำวิชาของจรินทร์อดีตครูที่ปรึกษา และยังมีผู้อำนวยการอีกด้วย จรินทร์รตกใจเมื่อเห็นสภาพแบบนี้ เธอนึกว่ามันเป็นคำพูดที่ไร้สาระเพียงไม่กี่ประโยคของจตุภูมิ อาจารย์ที่ปรึกษาเรียกพบเธอและถามรายละเอียดต่างๆให้ชัดเจนก็หมดเรื่องละ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะทำให้ผู้คนมากมายตกตระหนกได้ “จรินทร์เธอน่าจะรู้แล้วนะว่าพวกเราเรียกเธอว่าด้วยเรื่องอะไร?” คนที่เริ่มต้นในการพูดคือผู้อำนวยการ อาจารย์ท่านอื่นยืนอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ แต่ใบหน้าของพวกเขาก็มีความขรึมอย่างมาก “ไม่ทราบค่ะ” จรินทร์ส่ายหัว จริงๆเธอนั้นรู้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้เธอไม่รู้แล้ว “ช่วงสองสามวันมานี้ในมหาวิทยาลัยมีข่าวลือออกมาว่าเธอถูกคนเลี้ยงดู ฉันอยากฟังเธออธิบายเรื่องนี้" ผู้อำนวยการพูด “หนูไม่มีนะคะ” จรินทร์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว เดิมทีก็ไม่มีอยู่แล้ว และก็มีอะไรที่น่าจะต้องมาอธิบายอีกด้วย ผู้อำนวยการไม่พอใจกับการตอบคำแบบนี้ของเธอ "แล้วทำไมนักศึกษาพวกนั้นถึงพูดกันแบบนั้นละ ยังบอกอีกว่าคนที่เลี้ยงดูเธอนั้นเป็นถึงเจ้าสัวเลยทีเดียว" "หนูก็ไม่รู้ว่าทำไมนักศึกษาพวกนั้นถึงพูดกันแบบนั้น ไม่มีก็คือไม่มีค่ะ"ในคำพูดไม่กี่ประโยค จรินทร์ก็ฟังออกเลยทันที ผู้อำนวยการไม่แม้เเต่จะเชื่อเธอเลยสักนิด "จรินทร์ ตอนนี้เธอมีความผิดอยู่นะ ฉันขอความกรุณาให้เธอมีอากัปกิริยาที่เรียบร้อยหน่อย” ในครั้งนี้คนที่พูดคืออาจารย์ที่ปรึกษาคนปัจจุบันของจรินทร์ ผู้ชายที่อายุประมาณสี่สิบกว่าปี ดูแล้วเป็นคนที่มีเมตตาและอ่อนโยนมากๆ แต่ในขณะนี้เหมือนจะโกรธมากๆเลยที่เดียว เพราะว่าท่านให้ความสําคัญกับจรินทร์ เด็กผู้หญิงที่ข้ามชั้นในมหาวิทยาลัย ปกติจะเป็นที่รอบคอบแสวงหาความก้าวหน้าขึ้นไปอีก เขารู้สึกว่าในอนาคตเธอจะต้องเป็นคนที่ประสบความสําเร็จแน่ๆ แต่ก็คิดไม่ถึงว่าเธอนั้นจะถูกคนเลี้ยงดูแล้ว ยังทำให้คนปล่อยข่าวออกมาอีก ถ้ารู้เรื่องการเลี้ยงดู ก็คือจุดอันตรายของนักศึกษา ถึงแม้นักศึกษาที่จะมีชื่อเสียงดีขนาดไหนก็ตามถ้ามีเรื่องนี้เข้ามาในตัว ก็อย่าคิดที่จะถอนตัวออกมาเลยนะ “ได้โปรดอาจารย์ทุกท่าน ตอนนี้ใครกันแน่ที่มีกิริยามารยาทไม่ดี? พวกอาจารย์ก็ฟังแต่พวกนักศึกษาที่พูดจาเหลวไหล และก็เรียกหนูมาสอบถาม พวกอาจารย์ก็คงไม่เคยคิดที่จะให้หนูมาอธิบายอะไรเลยใช่ไหม? ก็บอกแต่ว่าหนูถูกเลี้ยงดู พวกคุณมีหลักฐานกันไหม?” จรินทร์ก็ถูกดึงมาอย่างน่าประหลาดใจและโดนสอบสวนเหมือนกับเชลยเลย ยังให้เธอยอมรับผิดซะโดยดี? มันน่าแปลกใจมากจริงๆ ถ้าหากผู้อำนวยการนั้นไม่มีทัศนคติที่มั่นใจว่าเธอถูกคนเลี้ยงดู เธอก็คงจะมาอธิบายให้พวกอาจารย์ฟังดีๆ ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะมีท่าทางแบบไหน พวกอาจารย์นั้นก็คงไม่มีใครเชื่อว่าเธอนั้นไม่ได้ทำ “พวกเรานั้นมีหลักฐานแน่นอน มิฉะนั้นจะโทษเธอโดยที่เธอไม่ผิดหรอ” ผู้อำนวยการพูดอย่างโมโห “พอได้แล้วละ งั้นพวกท่านเอาหลักฐานออกมาให้หนูดูหน่อยซี ถ้าพวกท่านสามารถเอาหลักฐานออกมาได้หนูก็จะยอมรับผิด” ผู้อำนวยการถอนหายใจ พร้อมพูดว่า“เธอรู้จักจตุภูมิใช่ไหม?”