บทที่ 22 ร้ายกาจ
บทที่ 22 ร้ายกาจ
หลังจากโจวห้าวหรันพูด ทุกคนในศาลาน้ำเงียบจนได้ยินแค่เสียงน้ำไหล
คนในตำหนักอ๋องจ้าวเดินออกมาอย่างไม่เต็มใจ พูดว่า “อ๋องน้อยของพวกเราพะยะค่ะ”
แววตาโจวห้าวหรันเฉียบคม น้ำเสียงแอบแฝงพลังฟ้าร้อง “ให้เขาพูดเอง”
อ๋องจ้าวน้อยยืนอยู่ด้านหลังคนรับใช้ เดินกระบิดกระบวนออกมา น้ำเสียง